www.wiarabiblijna.fora.pl

Łukasz · Wysłany: Sob 14:23, 02 Mar 2019 Temat postu: Nieruchomość

Obecny czas ,czas zimy nie nastraja optymizmem , jednak coraz częściej pojawiają się symptomy wiosny czasu radości czasu czegoś nowego . Zamknięte szczelnie okna opatulone watą aby nie przenikało zimno zostaną na powrót otwarte ,nie szeroko co samo w sobie jest zaproszeniem wejścia do środka zostaną otwarte w połowie tyle tylko aby wystarczyło do patrzenia obserwowania wtedy pojawią się w nich twarze
Twarze w oknach wiedzą wszystko, wiedzą że sąsiadka z naprzeciwka ulicy ma nowego „kolegę” a sąsiad ten z ogródkiem kupił kolejny nowy samochód w kolorze pasującym do koloru sukienki jego żony. Twarze w oknach są milczące jak sowy gotowe do skoku Nic się przed nimi nie ukryje wiedzą nie tylko kto umarł ale nawet kto umrzeć ma. Nie lubię twarzy w oknach przypominają mi żywe kamery rejestrujące każdy ruch każdy gest odzierające z intymności są spuchnięte od nadmiaru informacji, czy resetują swoja pamięć czy chowają je w czeluściach umysłu.

Twarze w oknach są bez wyrazu nie rysuje się na nich ani grymas ani radość są smutne i bezbarwne , nie ma na nich emocji są jak gipsowe posągi umieszczone w oknach przez szyderczego artystę.
Takich twarzy widziałem dużo , trudno powiedzieć o czym myślą , czy odczuwają współczucie dla przebiegającego kulawego psa albo radość na widok przechodzącej pod oknem dzieciarni z pobliskiego przedszkola.
Twarze w oknach wiedzą wszystko, wiedzą że sąsiadka z naprzeciwka ulicy ma nowego „kolegę” a sąsiad ten z ogródkiem kupił kolejny nowy samochód w kolorze pasującym do koloru sukienki jego żony. Twarze w oknach są milczące jak sowy gotowe do skoku Nic się przed nimi nie ukryje wiedzą nie tylko kto umarł ale nawet kto umrzeć ma. Nie lubię twarzy w oknach przypominają mi żywe kamery rejestrujące każdy ruch każdy gest odzierające z intymności są spuchnięte od nadmiaru informacji, czy resetują swoja pamięć czy chowają je w czeluściach umysłu.
Twarze w oknie wypełniają sobą całą przestrzeń, rysy , kolor włosów,o losie mówią, o doświadczeniach.
To życie za oknem jest ciekawsze , od tego, co wewnątrz, tu nic już nie może zaskoczyć, zadziwić.
Wszystko jest takie oczywiste, wystrój, meble, wyznaczają codzienność.
Tam za szklaną szybą jest ruch, rytm dnia wyznacza wędrówkę, intensywny bardziej,
bywają godziny , że zanika niemalże.
Paleta barw zmieniających się kolorów pór roku, gama kolorów ubrań przechodniów, przyciąga uwagę twarzy z okna, z pietyzmem ilustruje każdego, kto przechodzi, kto jest w zasięgu wzroku, tyle musi wystarczyć, dalszych traktów nie może przecież dojrzeć.
Gdy znikała jedna postać, pojawiała się inna,zastanawiała rytmem swych kroków, wiekiem lub urodą. Twarz w oknie, wsparta często na łokciach, śledzi śpieszących się gdzieś lub snujących ludzi. Gdy padał deszcz, śnieg, osoby stawały się mniej widoczne, ukryte pod parasolem,może utożsamiała się twarz z okna z nimi, z pamięci przywołując swą młodość.
Teraz pozostała jej mały fragment przestrzeni, który programuje każdy kolejny dzień. Czas realizuje swój program, nawet w okiennej ramie . Sceny przypominające monodram jednego aktu, wraz z pojawieniem się zasłony,Latem widuję je codziennie- każdego dnia.

Nigdy nie będę twarzą w oknie, nie chcę, chyba nie potrafię.

Zibi · Wysłany: Pon 8:25, 04 Mar 2019 Temat postu:

Przez ostatnie dwa tygodnie robiłem piwniczkę na wino, wczoraj przyleciały szpaki, czas prac w ogródku. Nie mam czasu na ślęczenie w oknie.