www.wiarabiblijna.fora.pl

Benjamin.Szot

Hebrajczycy w tym też pierwsi chrześcijanie byli absolutnymi monoteistami. Ich monoteizm wykluczał każdą formę politeizmu. Ich poglądy wykluczały zarówno wszelki dualizm czy tryteizm jak również wszelki binitaryzm czy trynitaryzm w obrębie Bóstwa. Wynikało to nie tylko z zasad prawidłowego myślenia, ale przede wszystkim z informacji przekazanych przez Stwórcę.
Gdyby było dwóch Bogów ( albo trzech ) musieliby się czymś różnić między sobą. Gdyby się różnili między sobą, to jeden z nich musiałby nie posiadać czegoś co posiada drugi, a tym samym nie byłby pełnią doskonałości, więc nie byłby Bogiem. Gdyby zaś ci dwaj ( lub trzej ) byli pod każdym względem identyczni to nie byłoby dwóch ( lub trzech ), a byłby jeden.
Zasada ta dotyczy również wszelkich poglądów binitarnych jak i trynitarnych.
Doskonały Byt, doskonałe Istnienie nie może bowiem zawierać w sobie żadnych podziałów czy zróżnicowań. Nie może składać się z części. Z racji swej doskonałości jest niepodzielny. Jest jednością, a to co jest jednością jest w sobie niepodzielne. Gdyby jedność nie była jednością i to co jednostkowe nie było jednostkowe, to i prawda nie byłaby prawdą. Tego typu rozumowanie prowadzi więc ewidentnie do absurdu.

Hebrajczycy swój ścisły monoteizm wyrażali w słynnym credo zapisanym w 5 Moj.6:4 „Słuchaj Izraelu ! JEHOWAH Bóg nasz, JEHOWAH - jeden !” ( hebr. eִhad - znaczy jeden, pojedynczy, absolutnie jeden ).
Słowa te powtórzone przez Jezusa Chrystusa, zostały zapisane w Ewangelii Marka 12:29. Kontynuując cytowane słowa z Księgi Powtórzonego Prawa ( 5 Moj. 6 : 4 - 5) Jezus ( hebr. Jehoszua ) rzekł następnie : „Będziesz tedy miłował Jehowah Boga twego ( hebr. Jehowah Eloheka ) całym sercem swoim, całą duszą swoją, i całą mocą swoją ”.
A więc niepodzielnym sercem - skoro JEHOWAH jest jeden, pojedynczy, niepodzielny ( hebr. eִhad ). Bóg nie jest roz-dwojony, ani roz-trojony i takie też winno być serce każdego człowieka względem Niego. On jest bowiem jedynym Stwórcą i Ojcem wszystkich ludzi ( Izajasz 42:5; Malachiasz 2:10 ; Ewangelia Mateusza 6:9 )

Hebrajskie słowo אֶחָד ( eִhad ) - nie jest swoim własnym zaprzeczeniem, a bez wątpienia byłoby czymś takim, gdyby oznaczało mnogość. Idea mnogości wywodzi się z rzeczownika zbiorowego, a nie ze słowa jeden (hebr. eִhad ).
Np. „Abraham był jeden ( eִhad ) ”- Ezechiela 33:24. Nie był potrójny ( hebr. hamszullasz - Koh.4:12) , ani trójcą osób w nim. Jeden nie oznacza dwa, a tym bardziej trzy lub więcej. Np. Kohelet 4 : 9 napisał : " lepiej jest dwom ( hebr. הַשְּׁנַ֖יִם - haszszənayim ) niż jednemu ( hebr. הָאֶחָ֑ד - hā’eḥāḏ " .
Twierdzenie, że eִhad oznacza ideę mnogości w jedności jest więc absurdem.

Słowo eִhad występuje około 650 razy w Biblii Hebrajskiej i nigdy nie oznacza mnogości. Zawsze znaczy jeden, a nie dwa lub więcej !
Jako liczebnik może czasem określać rzeczownik złożony jak np, grono, plemię. Warto jednak zauważyć, że ideę mnogości niesie ze sobą rzeczownik, a nie słowo eִhad. Poza tym z kontekstu widać wyraźnie, że wielość nie równa się jeden.
Jedyny Bóg utożsamiany z Ojcem - ( Malachiasza 1:6; 2:10 ) - jest niezmienny - (Malachiasza 3:6) i jest zawsze odróżniony od Mesjasza ( gr. Chrystusa ) - por.: Jana 17:3 ; 20:17 ; Dz.Ap.4:10 ; 1 Kor.8:6 ; Gal.1:1 ; Efezjan 4:5-6 ; Filipian 1:2 ; Kolosan 1:2; 2Piotra 1:2 ; Apokalipsa 5:13 ; 19:6-7.

Nie ma więc żadnej podstawy w Biblii, by widzieć wielość w Bogu. Wszelka spekulacja trynitarna ( hebr. szillusz ) jest niebiblijna i całkowicie sprzeczna z podstawowym credo Izraela wyznawanym przez Jezusa ( hebr. Jehoszuę ), który uważał, że JEHOWAH Bóg jest eִhad czyli jeden, pojedynczy. A JEHOWAH BÓG to Ojciec Niebiański Chrystusa, a nie Chrystus.

Słowo eִhad czyli jeden, pojedynczy jest często mylone z innym hebrajskim słowem יָחִיד ( jaִhid ), które znaczy - jedyny. W licznych edycjach Biblii na język polski, tłumacze, którzy chcą przeforsować doktrynę trynitarną, różne wersety, gdzie w języku hebrajskim jest napisane, że Bóg jest jeden ( hebr. eִhad ) oddają zniekształconą formą - Bóg jest jedyny. Jednak to nie to samo !

Słowo יָחִיד ( jaִhid ) - rzadko występuje w tekście hebrajskim. W Biblii oznacza kogoś samotnego, jedynego ( a nie jednego, pojedynczego ) i w tym wypadku użycie tego słowa nabierałoby zupełnie innego znaczenia. Słowa "jedyny" w języku polskim używa się na określenie czyjejś wyłączności czy odrębności od wszystkich innych.

Doszukiwanie się w Biblii Hebrajskiej treści, których tam nie ma, a więc jakiegokolwiek śladu dwójcy lub trójcy boskich osób jest bezcelowe. Aby przyjąć koncepcję Boga będącego więcej niż jedną osobą, trzeba odrzucić wszelkie reguły językowe i gramatyczne istniejące w języku hebrajskim.
Bezstronni historycy, zarówno świeccy jak i religijni, zgadzają się, że Żydzi w czasach Jezusa stanowczo wyznawali wiarę w jednoosobowego Boga. Największą ironią historii jest to, że t.zw. chrześcijańscy teolodzy odmówili Żydom prawa wyjaśnienia, co znaczy słowo Bóg w ich własnym języku i we własnych Pismach.

Niektórzy jednak próbują na siłę wykazać, że słowo eִhad stosuje się do opisu jedności złożonej - Ezdrasza 3:9 i Ezechiela 37:17. Wymienione jednak wersety całkowicie przeczą takiej interpretacji. Otóż, po pierwsze Ezdrasza 3 : 9 nie mówi, że wymienieni mężczyźni są jednym mężem, lecz, że stali się JAK jeden mąż. A po drugie - Ez. 37 : 17 podkreśla, że אֶחָד ( eִhad ), nie oznacza mnogości, gdyż jeden אֶחָד ( eִhad ) kawałek drewna dodany do kolejnego jednego אֶחָד ( eִhad ) kawałka drewna tworzy nie jeden jednolity kawałek drewna, bo efekt połączenia nazwano w liczbie mnogiej אֲחָדִים ( aִhadim ), a nie אֶחָד ( eִhad ).

Dzięki porównaniu tekstu hebrajskiego ( 5 Moj. 6 : 4 ) z tekstem greckim ( Mar. 12 : 29 ) wyraźnie widać, że JEHOWAH Bóg Wszechmocny jest jeden, pojedynczy, na co wyraźnie wskazuje hebrajskie słowo אֶחָד ( eִhad ), ktorego odpowiednikiem jest greckie słowo εἷς ( eis ). Pomimo tego oczywistego faktu trynitarni zwodziciele próbują zaciemnić biblijny tekst 5 Moj. 6 : 4 przez użycie słowa " jest " w innym miejscu, tłumacząc, że tekst hebrajski takiego słowa nie posiada.
Stąd New Revised Standard Version podaje cztery możliwości tłumaczenia tego wersetu :

1. Yahweh ( is ) our God, Yahweh alone - tzn. Jahwe ( jest ) naszym Bogiem, sam Jahwe
2. Yahweh our God ( is ) one Yahweh - t.zn. Jahwe nasz Bóg ( jest ) jednym Jahwe
3. Yahweh our God, Yahweh ( is ) one - t.zn. Jahwe nasz Bóg, Jahwe ( jest ) jeden
4. Yahweh ( is ) our God, Yahweh ( is ) one - t.zn. Jahwe ( jest ) naszym Bogiem, Jahwe ( jest ) jedyny.

The King James Version z 1611 r. i The Revised Version przyjmują opcję drugą. Dokładna analiza tych czterech możliwości ukazuje niedokładne tłumaczenie tekstu, brak znajomości składni hebrajskiej i greckiej i stąd nienaturalne tłumaczenie.
Opcja pierwsza bowiem wypacza sens słów z 5 Moj. 6 : 4 powtórzonych w Mr. 12 : 29, gdyż takie ujecie ukazywałoby co najwyżej, że sam Jahwe jest Bogiem. Opcja czwarta byłaby podobna do pierwszej, gdyż według niej jedynie Jahwe jest Bogiem. Opcja trzecia jak też i druga zamieszcza słowo "jest" w innym miejscu niż w tekście greckim, ponieważ tłumaczenie dosłowne kolidowałoby ze składnią angielską.
Podobnie tłumacze Biblii Tysiąclecia wadliwie oddają 5 Moj. 6 : 4. Według nich tekst ten powinien brzmieć : " Słuchaj Izraelu, Jahwe jest naszym Bogiem - Jahwe jedyny. " Ale takie tłumaczenie nie uwzględnia podstawowego znaczenia hebrajskiego słowa אֶחָד ( eִhad ). które podobnie jak grecki odpowiednik εἷς ( eis ) znaczy nie tylko jedyny, ale przede wszystkim jeden, pojedynczy. Gdyby chodziło tu wyłącznie o to, że JEHOWAH jest jedyny, to w tekście użyto by innego określenia. Np. w Ewangelii według Jana 5 : 44 w tekście J 17 użyto słowa יָחִיד ( jaִhid ), którego odpowiednikiem jest greckie słowo μόνος ( monos ) - " Jak możecie uierzyć chwalę od siebie wzajemnie przyjmujący, a chwały od jedynego Boga ( gr. τοῦ μόνου θεοῦ ) nie szukacie ? " [ hebr. הָאֱלֹהִים הַיָּחִד- ha'Elohim ha jjaִhid ]. Jednak słowo יָחִיד ( jaִhid ) nie jest tu właściwe, gdyż słowo to nigdy nie odnosiło się do Boga i stąd inne teksty hebrajskie inaczej oddają ten werset.

Słowo hebrajskie יָחִיד ( jaִhid ) tzn. jedyny - występujące w Pismach Hebrajskich ( por. np. : Przyp. 4 : 3; Ps. 25 : 16; Ps. 35 : 17 ) czasami używane jest jako synonim słowa בַּד ( bad ) t.zn. tylko, wyłącznie, jedynie o czym świadczy np. Nehemiasza 9 : 6. Powiedziano tam m.in : אַתָּה הוּא יְהֹוָה לְבַדֶּךָ אַתָּה עָשִׂיתָ אֶת הַשָּׁמַיִם שְׁמֵי הַשָּׁמַיִם
" Tyś JEHOWAH tylko ( בַּד - bad ), Ty uczyniłeś niebiosa, niebiosa niebios…" .
W Septuagincie LXX ( 2 Ezdr. 19 : 6 inna numeracja ) w/w fragment przetłumaczono :
Σὺ εἶ αὐτὸς κύριος μόνος σὺ ἐποίησας τὸν οὐρανὸν καὶ τὸν οὐρανὸν τοῦ οὐρανοῦ t.zn. - " Ty jesteś sam Panem jedynie ( μόνος ), Ty uczyniłeś niebiosa i niebiosa niebios " ( por. B Tysiąclecia II wyd. : " Ty Jahwe, jesteś jedyny, Ty uczyniłeś niebiosa, niebiosa niebios… "; B.Tysiąclecia III wyd. " Ty, Panie jesteś jedyny. Ty uczyniłeś niebiosa, niebiosa niebios… " ; B. Warszawska : " Ty jedynie jesteś Panem ! Ty stworzyłeś niebiosa, niebiosa niebios… " ).
Podobne znaczenie zauważyć można w Ewangelii według Marka 12 : 32, gdzie opisano ustosunkowanie się uczonego w Piśmie do wypowiedzi Jezusa jakie jest najważniejsze przykazanie. Powołanie się przy tym na 5 Moj. 6 : 4 oraz na 5 Moj. 4 : 35 dowodzi, że ów uczony aprobował pogląd Jezusa, który był oczywisty dla wszystkich Izraelitów - אֱלֹהִים אֶחָד הוּא וְאֵין עוֹד מִלְּבַדּוֹ Użyte tu słowo בַּד - bad ( t.zn : tylko , wyłącznie, jedynie ) spotkać można w 5 Moj. 4 : 35 co zacytował najwyraźniej uczony w Piśmie.
Powiedziano tam m.in. : יְהֹוָה הוּא הָאֱלֹהִים אֵין עוֹד מִלְּבַדּוֹ t.zn. " JEHOWAH ( On ) Bogiem i nie ma żadnego innego oprócz ( hebr. בַּד - bad ) Niego. "
Warto tu szczególnie podkreślić, że powołanie się na 5 Moj. 6 : 4 oraz na 5 Moj. 4 : 35 w wypowiedzi zanotowanej w Ewangelii według Marka 12 : 32 świadczy, że inne znaczenie ma słowo jeden, a inne - jedyny, choć oba można odnieść do Wszechmocnego Boga, którym jest JEHOWAH. Jest On bowiem jedyny w tym sensie, że nie ma innego oprócz Niego. Jest On również jeden, gdyż jest niepodzielny, pojedynczy. Nie jest więc On ani dwójcą, ani trójcą. Tekst grecki Ewangelii według Marka 12 : 32 jest dokładnym odpowiednikiem zgodny z tekstami hebrajskimi : καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ γραμματεύς, Καλῶς, διδάσκαλε, ἐπ’ ἀληθείας εἶπες ὅτι εἷς ἐστιν καὶ οὐκ ἔστιν ἄλλος πλὴν αὐτοῦ t.zn. : " I powiedział mu uczony w Piśmie : Pięknie Nauczycielu naprawdę powiedziałeś, że Jeden jest i nie ma innego oprócz Niego " . ( B. Tysiąclecia werset ów oddaje : " Rzekł Mu uczony w Piśmie : " Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznieś powiedział, bo Jeden jest i nie ma innego oprócz Niego. "

Nie ulega więc żadnej wątpliwości, że JEHOWAH Wszechmocny Bóg jest jeden, na co wskazuje wyraźnie zestawienie tekstu hebrajskiego 5 Moj. 6 : 4 z tekstem greckim Marka 12 : 29. Porównanie obu tekstów pomaga właściwie rozumieć sens zawartych tam słów. Ale również teksty te wraz z Marka 12 : 32 oraz 5 Moj. 4 : 35 wskazują, że JEHOWAH jest jedyny i że nie ma innego oprócz Niego.
Punktem wyjścia wszelkich analiz jest zawsze podstawowy tekst hebrajski, a nie tekst grecki i stąd wszelkie pojęcia należy rozpatrywać z punktu widzenia języka hebrajskiego, a nie greckiego, który jest przesiąknięty pogańską wizją świata. Badacze przyjmujący za podstawę analiz tekst grecki, który uległ skażeniu - dochodzą w rezultacie do błędnych wniosków.

JEHOWAH jest Najwyższy ( Ps. 9 : 1 - 3; Ps. 83 : 19 ), a Najwyższy może być tylko jeden. Jezus zaś nie jest Najwyższym, lecz jak zaświadczył anioł Gabriel - jest synem Najwyższego ( Łuk. 1 : 32 ). Zaświadczył o tym sam Jezus wielokrotnie - Jana 5 : 43 - 44; Mt. 16 : 16 - 17; Jana 5 : 20; 16 : 27; 17 : 23. Natomiast po zmartwychwstaniu Jezus powiada wprost : " Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego, do Boga mego i Boga waszego. " - Jana 20 : 17.
W odniesieniu do Jezusa w Pismach Greckich użyto określenia μονογενὴς ( tzn. jednorodzony ) od μόνος oraz γένος ( ród, rodzaj ) co świadczy, że miał początek w przeciwieństwie do Boga, który początku nie ma.
Słowo monogenés jest określone jako „ jedyny z rodzaju”, „jedynak”, lub „jedyny wswoim rodzaju” - A Greek -English Lexicon by Henry George Lidell and Robert Scott, Oxford 1968, str. 1144; ( por. Słownik grecko-polski, red. ZofiiAbramowiczówny, W-wa 1962, t.III, str.165 ; J.H.Thayer : AGreek-English Lexicon of the New Testament, 1889, str.417 ). Określa ono relację zachodzącą między synem lub córką arodzicami. Nie oznacza jednak, że jest to jedynie urodzony syn czy córka, choć też tak może się zdarzyć. Biblia wspomina o„jednorodzonym synu” wdowy zmiasta Nain, o„jednorodzonej córce” Jaira ( Łuk. 7 : 11 - 12 ). WSeptuagincie użyto słowa monogenés wodniesieniu do córki Jeftego, októrej napisano: „Abyła jego jednym jedynym dzieckiem. Oprócz niej nie miał ani syna, ani córki" ( Sędz.11 : 34 ). Ale również apostoł Paweł nazwał Izaaka „jednorodzonym synem” Abrahama ( Hebr. 11 : 17 ), chociaż ten miał z Hagar syna Ismaela, a z Keturą kilku innych synów ( 1 Moj. 16 : 15; 25 : 1 - 2; 1 Kron. 1 : 28, 32 ). Wynikało stąd, że przymierze Boże obejmowało tylko Izaaka, jedynego syna Abrahama urodzonego na podstawie obietnicy Bożej i jedynego syna Sary ( 1 Moj. 17 : 16 - 19 ). W tym sensie Izaak był jedyny w swoim rodzaju. Był jedynakiem w pewnym znaczeniu tego słowa. Podobnie i Jezus. Nie oznacza, że był jedynym Synem Bożym o czym świadczy Hioba 38 : 4 - 7, ale że był jedyny w swoim rodzaju.

Kim zatem jest Ojciec Niebiański i Bóg Jezusa ?

Biblia określa Go jako Boga Wszechmocnego ( hebr. El-Szaddaj ), którego imieniem własnym jest JEHOWAH. Jest on Jedynym Bogiem i jednym zarazem, gdyż wszelka dwoistość lub troistość w Nim, wszelka trójca jest niemożliwa. Jezus nigdy nie uważał się za Boga Wszechmocnego i nigdy żaden apostoł ani uczeń nie nazywal go w taki sposób ! Świadczą o tym wyraźnie wypowiedzi Jezusa oraz jego uczniów, a co najważniejsze - świadczą o tym słowa samego Boga. Stąd też apostoł Paweł w 1 liście do Koryntian 8 : 6 napisał : " lecz dla nas jest jeden ( gr. εἷς ; hebr. אֶחָד ) Bóg - Ojciec, od którego wszystko i my dla Niego, i jeden ( gr. εἷς ; hebr. אֶחָד ) Pan Jezus Chrystus ze względu na którego wszystko, i my ze względu na niego. "

JEHOWAH - Ojciec Niebiański Jezusa jest źródłem życia co wiąże się też ze znaczeniem Jego Imienia. Nawet Jezus zawdzięcza Jemu życie, choć Ojciec nikomu życia nie zawdzięcza ( por. Ewangelia według Jana 5 : 26 ).
Stąd też godzien jest wszelkiej czci i chwały. W Apokalipsoe 10 : 1, 4 - 7 na tronie zasiada Bóg, któremu wszyscy wołają Alleluja, po hebrajsku Hallelu - JAH co znaczy wysławiajcie JAH ( skrócona forma Imienia Bożego ). Baranek Boży czyli Jezus ( Jana 1 : 29 ) jest przed tronem, na którym zasiada JEHOWAH - por. Ap. 5 : 1 - 7.
Dlatego też w tłumaczeniu aramejskiej Peszitty tekst Apokalipsy 4 : 11 oddano następująco : " Godzien jesteś Ty JEHOWAH nasz Boże Święty przyjąć chwałę i szacunek, i moc, gdyż Ty stworzyłeś wszystko i z powodu Twej woli zaistniało i zostało stworzone. " - Peshitta Aramaic Text, Jerusalem 1986.

______________________________________________________

[link widoczny dla zalogowanych]

Zibi

Tom, jako zwolennik trójcy napisz ze Bóg jest trójjedyny, wierzysz w to przecież..Dlaczego milczysz?