www.wiarabiblijna.fora.pl

ambasador

Zagadnienie to jest mi dość bliskie...Myślę że należałoby rozgraniczyć :
- cierpienie ludzi niewierzących
- cierpienie wiernych Bogu tzn. żyjących na co dzień w społeczności z Nim
Zwróciłem kiedyś uwagę na to że w Słowie Bożym zamieszczona jest wypowiedź Szatana (oczywiście oprócz tej z ogrodu Eden) :(9) Na to szatan odpowiedział Panu, mówiąc: Czy za darmo jest Job tak bogobojny? (10) Czy Ty nie otoczyłeś go zewsząd opieką wraz z jego domem i wszystkim, co ma? Błogosławiłeś sprawie jego rąk i jego dobytek rozmnożył się w kraju. (11) Lecz wyciągnij tylko rękę i dotknij tego, co ma; czy nie będzie ci w oczy złorzeczył [Hi 1]
Myślę że podobna sytuacja jak w powyższym fragmencie znana jest niektórym wierzącym.
Oczywiście zgadzam się z przedmówcami że to sam człowiek przez swoją zachłanność sprowadza na siebie przeróżnego rodzaju cierpienia. Jednakże w przypadku bojących się Boga, wygląda to inaczej.
Czy nie uważacie że Szatan w takiej argumentacji, myli się. Bo dziecko Boże kocha Go nie na skutek jakiegoś powodzenia ?.

Axanna · Gość

oj chyba wiele sie znajdzie takich co to kochaja Boga poki jest dobrze, a gdy cos pojdzie zle to sie zaraz obrazaja. Ja nie mysle ze ktos z wierzacych mial by cierpiec z tej samej przyczyny co Hiob, zreszta mysle ze nie wielu sie znajdzie tak bardzo prawych ludzi jak on. Dzisiesze dzieci Boze nieraz sie chwieja w wierze z powodu wiele mniejszych nieszczesc z tych co spadly na Hioba Smile

dodam jeszcze ze ja nie moge powiedziec ze nie kocham Boga rowniez za roznego rodzaju powodzenia. Owszem, wdzieczna jestem i rada, ze we wszystkim moge liczyc na Boga, chociaz pragne czasem duzo wiecej niz Bog mi daje Smile

pamietac jednak trzeba o wlasciwych priorytetach, ze nie mamy pozadac rzeczy tego swiata ani gromadzic tutaj skarby i ze majac ubranie i dach nad glowa mamy byc wdzieczni. Staram sie tego trzymac.

A jak ktos nie kocha Boga za powodzenie, to za co kocha?

Marta

Wydaje mi się że jak kochamy kogoś za coś to nie jest miłość. Jeżeli kochamy kogoś tylko za to, że jest to jest miłość. Z Panem Bogiem jest tak samo, kochamy Go za to że jest w naszym sercu i życiu.

Axanna · Gość

Bog nie jest Twoim dzieckiem, Marto, ze masz go kochac za to ze jest Smile

Jezeli ja kocham Boga za cos czemu to nie jest milosc? Ja uwazam ze jak najbardziej jest to milosc, bo kocham Boga nie za to, ze po prostu jest, ale za to JAKI On jest. Podziwiam jego swietosc, sprawiedliwosc i dobroc, wszystko co dobre i szlachetne pochodzi od Niego. Czerpiemy od Niego dwoma rekami, a kochamy ot tak za nic? A gdyby byl na przyklad okrotny, tez by tak samo go kochali - no bo przeciez tylko za to ze jest... Rolling Eyes

Marta

Axanna · Gość

ambasador

Axanna · Gość

a dlaczego tak zakladasz ze jezeli ktos kocha Boga za otrzymane dobro musi bedzie zaraz Bogu zlorzeczyl kiedy straci? Swoja droga wszyscy czerpia od Boga dobro i wsparcie, ponadto maja wspaniale obietnice, wedlug mnie to po prostu nie do konca jest szczere mowic ze sie kocha Boga za nic. Oczywiscie wedlug mojego widzimisie, bo moze sie myle...

Mi tam roznie przytrafialo zakosztowac i w sumie termin powodzenie tez jest stosunkowy. Ja na przyklad ze mam prace (ciezka i wymagajaca pokory) i tyram od rana do wieczora wcale nie za kokosy, a i tak strasznie sie ciesze ze mam prace i moge sie utrzymac, a czasem pomoc innym nawet i traktuje to jako powodzenie. Bo ja rozumiem ze jest recesja, kryzys, bezrobocie i ze wielu jest takich co pracy nie maja. bo dla kogos powodzenie moze oznaczac sukces we wszystkim, ja go nie mam i to w zadnej dziedzinie. Nie mam ani rodziny, ani majatku, ani dobrej pracy... A sie ciesze z powodzenia, hehe....

Bywalo jednak gorzej. I co ciekawe to wlasnie wtedy bylam bardziej kochajaca Boga, bardziej blizej Niego, bardziej gorliwie sie modlilam, wiecej sie poscilam, bylam bardziej pokorna, bardziej wspolczujaca innym itp. Oby mnie Bog nie za czesto tak uczyl.... Smile

wspolczuje, ambasadorze, problemow o ktorych mowiles, zycze poprawy i zdrowia Smile

ambasador

Axanna · Gość

oj, Ambasadorze, nie wiem jak kto, a ja w jakiej tam cichoosci... tyle plakalam przed Bogiem, ze jeziorko by sie uzbieralo, i narzekalam, i sie awanturowalam... teraz juz po czasie oczywiscie rozumiem, ze brrakowalo mi tej pokory i wdziecznosci Bogu za wszystko, ale jak mnie przycisnie to zaraz panikuje... wiem ze to nie zbyt dobre swiadectwo ale juz tak mam... Embarassed

Marta

Marta

Inna sytuacja jest jak obydwoje małżonkowie są wierzący i tylko sprawy charakteru bywają problemem.
Inaczej wygląda sprawa kiedy jedno z małżonków jest niewierzące i do tego np. z nałogami.
I tu i tu trzeba wykazywać cierpliwość i pokorę.
Tylko czy da się to porównać?

Artemas

ambasador

ambasador