www.wiarabiblijna.fora.pl

tom68

Chronologiczna lista dogmatow katolickich niezgodnych z Pismem Swietym ,
podane na poczatku kazdego akapitu daty sa w niektorych przypadkach
przyblizone. JONATAN DUNKEL
k

320 - Za cesarza Konstantyna chrzescijanstwo stalo sie oficjalna religia
Imperium Rzymskiego. Wtedy do Kosciola weszlo wielu polowicznie nawroconych
pogan, ktorzy czcili dalej poganska Krolowa Niebios (Izyda, Diana, Kali),
tyle ze pod imieniem Maryi, celebrowali poganskie swieta pod
chrzescijanskimi nazwami, czcili dalej obrazy, posagi i bozki, ale pod
imionami swietych (meczennikow), np. kult Dionizosa przeniesiono na sw.
Dionizego, a kult Izydy na sw. Izydora. Wszystko to nie mialo oparcia w
Pismie Swietym, co otwarcie przyznaje ksiadz W. Zaleski piszac: "W Nowym
Testamencie nie mamy swiadectw potwierdzajacych czesc wizerunkow".1
Przykazanie Boze zakazuje takiego kultu: "Nie bedziesz czynil zadnej rzezby
ani zadnego obrazu... oddawal im poklonu i nie bedziesz im sluzyl"
(Wyj.20:4-5). Pan Jezus polecil nam oddawac czesc Bogu wylacznie w duchu i
prawdzie, nie zas poprzez przedmioty wykonane ludzka reka (Jan 4:23-24).
Czasem usprawiedliwia sie to mowiac, ze swiete przedmioty tylko symbolizuja
Boga, ale poganie, ktorzy je czcili tez tak wierzyli, a jednak Bog nazywal
ich praktyki balwochwalstwem (Iz.44:9-20).

321 - Konstantyn Wielki, ktorego rodzina czcila bozka slonca zwanego Sol
Invictus, gdy zaczal przewodzic soborom chrzescijanskim, wywyzszyl
specjalnym edyktem poganskie swieto slonca - niedziele: "W czcigodny dzien
Slonca [venerabili die Solis], niech urzednicy i mieszkancy miast
wypoczywaja, zas wszystkie sklepy i warsztaty niech beda pozamykane."2 Prof.
Aleksander Krawczuk trafnie zauwazyl: "Mozna rzec bez przesady, ze edykt
Konstantyna obowiazuje w wiekszosci krajow swiata az po dzien dzisiejszy; ow
bowiem ' dies Solis' to oczywiscie nasza niedziela."3 Do kultu slonecznego
wciaz nawiazuje nazwa niedzieli w niektorych jezykach (np. ang. Sunday,
niem. Sonntag). W pierwszych wiekach chrzescijanie swiecili siodmy dzien
tygodnia - sobote, zgodnie z IV przykazaniem Bozym (Wyj.20:8-11). Z czasem
wielu z nich zaprzestalo tego (zwlaszcza w Rzymie), ale nie ze wzgledow
teologicznych, lecz aby uniknac przesladowan skierowanych przeciw Zydom,
ktorzy byli znani ze swiecenia sabatu, dlatego tez Rzymianie mylili z nimi
chrzescijan. Druga przyczyna byla popularnosc dnia slonca wsrod pogan,
ktorych Kosciol chcial za wszelka cene pozyskac. Jeszcze jednak w V wieku
historyk chrzescijanski napisal: "Mimo, ze wszystkie koscioly na calym
swiecie maja nabozenstwo co tydzien w sabat, to chrzescijanie w Aleksandrii
i Rzymie, na podstawie jakiejs starodawnej tradycji, zaprzestali tego."4

431 - Sobor w Efezie przemianowal Maryje z Christotokos, a wiec "matka
Chrystusa", na Theotokos - "Matka Boska".5 Tytul ten jest niestosowny, gdyz
sugeruje, ze Maryja urodzila Boga, zas czlowiek nie moze urodzic Boga -
stworzenie nie moze urodzic Stworzyciela. Slowo Boze mowi, ze Jezus "chociaz
byl w postaci Bozej" wyparl sie boskosci (Flp.2:6-7) i narodzil jako
czlowiek. I tak jak Jego ludzka natura nie miala ojca, tak tez Jego boska
natura nie miala matki! Co znamienne, Efez, gdzie uchwalono ten dogmat, byl
stolica kultu Krolowej Niebios - Diany. Poganie stawiali jej kapliczki przy
drogach, a jej wizerunki umieszczali w domach na dlugo zanim zwyczaje te
powiazano z kultem Maryi.

500 - Duchowni Kosciola rzymskiego zaczeli wyrozniac sie ubiorem od innych
wierzacych, choc wczesniej ubierali sie tak jak urzednicy panstwowi, a wiec
podobnie jak reszta spoleczenstwa.

508 - Pierwszy katolicki krol Frankow - Chlodwik pokonal resztki Wizygotow,
co pozwolilo papiestwu podporzadkowac sobie niemal cala Europe Zachodnia.
Odtad wladze swieckie podlegaly Kosciolowi.6 Prorocy Bozy nazywali zawsze
taki zwiazek miedzy Kosciolem a wladza swiecka "nierzadem" (Jer.2:20-31;
Ez.16:17-19; Oz.2:5) i "obrzydliwoscia" (Apok. 18:9). Daniel zapowiedzial,
ze ten stan przetrwa 1290 lat (Dan.12:11), a wiec do 1798 roku. I
faktycznie, ta sama Francja, ktorej wojska w 508 roku pomogly papiestwu
uzyskac wplyw na wladze swieckie Europy, dokladnie w 1290 lat pozniej, w
1798 roku, zlikwidowala panstwo papieskie, zadajac mu tzw. "smiertelna rane"
(Apok.13:3), a Rewolucja Francuska wprowadzila rozdzial Kosciola od panstwa,
ktory w wielu panstwach swiata trwa do dzis z korzyscia dla panstwa i dla
Kosciola.

538 - Dzieki odsunieciu arianskich Ostrogotow z Rzymu wszedl w zycie dekret
cesarza Justyniana, ktory stawial biskupa Rzymu ponad innymi biskupami.
Biskupi rzymscy, aby wzmocnic swe roszczenia do wladzy nad calym
chrzescijanstwem powolywali sie na sukcesje apostolska, wywodzac ja od
Piotra, choc pierwszym biskupem Rzymu nie byl Piotr, lecz niejaki Linus.
Apostol Piotr nigdy nie byl biskupem Rzymu. Sukcesja apostolska jest czysta
spekulacja, ktorej Biblia nie potwierdza, zas historia ja podwaza, gdyz
czasem dwie, trzy osoby naraz piastowaly urzad papieza, ekskomunikujac sie
nawzajem, nabywajac lub sprzedajac tron papieski za pieniadze, jak na
przyklad papiez Benedykt IX (1032-45), ktory sprzedal swoj urzad Grzegorzowi
VI (1045-6). Nie sposob wiec mowic o jakiejkolwiek sukcesji apostolskiej w
Rzymie.

538 - Podczas synodu w Orleanie, Kosciol rzymski wydal bardziej
rygorystyczne prawo niedzielne niz edykt Konstantyna z 321 r. zakazujac w
niedziele wszelkich prac.7 Prorok Daniel zapowiedzial, ze odstepcza moc
religijna powazy sie w sredniowieczu na zmiane IV przykazania Bozego, a wiec
tego, ktore wiaze sie z czasem: "Bedzie zamierzal zmienic czasy i Prawo"
(Dn.7:25). Kardynal J. Gibbons przyznaje to otwarcie: "Oczywiscie, Kosciol
katolicki twierdzi, ze zmiana sabatu na niedziele byla jego dzielem."8
Przykazanie IV w przekladzie ks. Jakuba Wujka brzmi tak: "Pamietaj, abys
dzien sobotni swiecil. Szesc dni robic bedziesz i bedziesz wykonywal
wszystkie roboty twoje; ale siodmego sabat Pana, Boga twego, jest: nie
bedziesz wykonywal wen zadnej roboty... Przez szesc dni bowiem czynil Pan
niebo i ziemie, i morze, i wszystko, co w nich jest, a odpoczal dnia
siodmego; i dlatego poblogoslawil Pan dniowi sobotniemu i poswiecil go."
(Wyj.20:8-11).

590 - Pierwsi chrzescijanie modlili sie wylacznie do Boga. W pozniejszych
wiekach jednak zaczeto modlic sie i szukac posrednictwa u swietych i Maryi.
Biblia uczy jednak wyraznie, ze jedyna osoba przez ktora mozemy przyjsc do
Ojca jest Jezus Chrystus: "Albowiem jeden jest Bog, jeden tez posrednik
miedzy Bogiem a ludzmi, czlowiek Chrystus Jezus" (1Tym.2:5). Jezus sam
powiedzial: "Ja jestem droga i prawda, i zywot, nikt nie przychodzi do Ojca,
tylko przeze Mnie" (Jan 14:6). Slowa "tylko przeze Mnie" wykluczaja
posrednictwo zywych (np. kaplanow), zmarlych (np. swietych czy Maryi),
niebianskich istot czy duchowych przewodnikow (np. aniolow). Jezus
przestrzegl nas przed innymi posrednikami: "Zaprawde, zaprawde powiadam wam,
kto nie wchodzi przez drzwi do owczarni, lecz w inny sposob sie tam dostaje,
ten jest zlodziejem i zbojca... Ja jestem drzwiami dla owiec" (Jan 10:1.7).

593 - Papiez Grzegorz I zaczal nauczac o czysccu - miejscu gdzie dusze
zmarlych cierpia, dopoki nie splaca dlugu lub nie zostana wykupione przez
ofiary zywych. O czysccu nie ma jednak zadnej wzmianki w Pismie Swietym.
Kardynal N. Wiseman w swym wykladzie doktryn katolickich przyznaje to,
piszac, ze w Pismie Swietym czytelnik "nie znajdzie ani slowa o czysccu."9
Zamiast o czysccu czytamy w nim: "Postanowione ludziom raz umrzec, a potem
sad" (Hebr.9:27). Ludzie otrzymaja nagrode lub kare przy zmartwychwstaniu, a
nie zaraz po smierci, jak wierzyli poganie. Pan Jezus powiedzial: "Oto
przyjde wkrotce, a zaplata moja jest ze mna, by oddac kazdemu wedlug jego
uczynku." (Apok.22:12).

595 - Papiez Grzegorz I jako pierwszy nakazal represje wobec chrzescijan
swiecacych siodmy dzien tygodnia - sobote, a wielu z nich zylo miedzy innymi
w Alpach oraz na Wyspach Brytyjskich, gdzie dlugo nie siegala moc Kosciola
rzymskiego.10

600 - Grzegorz I narzucil lacine jako jedyny jezyk uzywany do nabozenstwa,
mimo ze lacina nie byla wowczas wszystkim znana. Nakaz ten byl sprzeczny z
Biblia, ktora zaleca, aby do nabozenstwa uzywac tylko jezyka powszechnie
zrozumialego (1Kor.14:9).

709 - Papieze kazac calowac ludziom swe stopy wprowadzili poganski zwyczaj,
niezgodny z naukami i duchem Ewangelii (zob. Dz.Ap.10:25-26; Apok.19:10;
22:9).

787 - Sobor w Nicei dopuscil kult krzyza, relikwii i obrazow swietych, choc
jeszcze synod w Elwirze (306 r.) orzekl, ze "nie nalezy czcic obrazow, ani
modlic sie przed nimi". Dopuszczajac kult obrazow i relikwii anulowano II
przykazanie Boze, ktore go zakazuje (Wyj.20:3-6). Aby jednak wciaz zgadzala
sie liczba przykazan Bozych (dziesiec) ostatnie przykazanie na dwie czesci,
dlatego w katechizmach katolickich nie ma ono nawet podmiotu i brzmi: "Ani
zadnej rzeczy, ktora jego jest". Nastepstwem tej zmiany w przykazaniach
Bozych byl trwajacy do dzis kult relikwii i obrazow.

1079 - Papiez Grzegorz VII, ktory wywodzil sie z kregow zakonnych,
wprowadzil celibat, ktory przedtem obowiazywal tylko zakonnikow. Do XI wieku
duchowni mieli zony i dzieci, gdyz i apostolowie byli zonaci, np. Piotr
(Mat.8:14-15; 1Kor.9:5). Pismo Swiete naucza bowiem, ze duchownym czy
biskupem moze byc tylko ten, kto sie wczesniej sprawdzil jako glowa rodziny:
"Jesli ktos dazy do biskupstwa, pozada dobrego zadania. Biskup wiec powinien
byc nienaganny, maz jednej zony... dobrze rzadzacy wlasnym domem, trzymajacy
dzieci w uleglosci" (1Tym.3:1-4).

1090 - Podczas pierwszych krucjat chrzescijanie przejeli na Wschodzie
rozaniec. Sluzyl on poganom do zmawiania modlitw ku czci bogini Kali,
czczonej na Wschodzie jako Dziewica i Krolowa Niebios, dlatego wiekszosc
pacierzy rozancowych skierowanych jest do Krolowej Niebios. Rozaniec
rozpowszechnil rodzaj mechanicznej modlitwy, gdzie modlacy sie powtarza w
kolko te same slowa, czasem i bezmyslnie, jak to czynili poganie, ktorym
chodzilo o ilosc pacierzy, a nie o ich jakosc. Pan Jezus przestrzegl przed
taka modlitwa, mowiac: "A modlac sie, nie badzcie wielomowni jak poganie;
albowiem oni mniemaja, ze dla swej wielomownosci beda wysluchani" (Mat.6:7).

1163 - Sobor w Tours prowadzony pod wodza papieza Aleksandra III nakazal
wladzom swieckim wiezic ludzi uznanych przez Kosciol rzymski za heretykow.
Konfiskata mienia oskarzonych byla dla wladz swieckich dodatkowa motywacja,
aby wiezic i palic na stosie jak najwieksza ilosc oskarzonych.

1184 - Papiez Lucjusz III zazadal na rzecz Kosciola czesci dobytku
oskarzonych o herezje.11 Wraz z cesarzem niemieckim Fryderykiem Barbarossa
wydal nakaz przesladowania i usmiercania heretykow za posrednictwem wladz
swieckich, co oznaczalo formalny poczatek inkwizycji jako instytucji
koscielno-panstwowej. Koscielni inkwizytorzy przekazywali wladzom panstwowym
osadzonych z klauzula, aby nie karac ich smiercia, co bylo jednak obludna
formalnoscia, gdyz byli obecni, aby dopilnowac wykonania wyroku smierci, a
gdy nie zapadal, oskarzali urzednikow odpowiedzialnych za jego wykonanie o
wspomaganie heretykow. Nietolerancja i przesladowania zrodzone przez ten
zwiazek Kosciola i panstwa byly sprzeczne z duchem Ewangelii. Pan Jezus i
apostolowie nigdy nie narzucali nikomu swoich przekonan, ani nie poslugiwali
sie sila czy wladza swiecka, aby narzucac swe doktryny spoleczenstwu.

1190 - Kosciol zaczal sprzedawac odpusty za grzechy, choc Nowy Testament
uczy, ze zbawienie jest darem Bozym w Chrystusie i nie mozna go nabyc za
pieniadze: "Laska bowiem jestescie zbawieni przez wiare. A to pochodzi nie
od was, lecz jest darem Boga: nie z uczynkow, aby sie nikt nie chlubil"
(Efez. 2:8-9); "Jezeli zas dzieki lasce, to juz nie ze wzgledu na uczynki,
bo inaczej laska nie bylaby laska" (Rzym. 11:6). Zbawienia nie mozna nabyc,
gdyz jest owocem doskonalej ofiary Jezusa, do ktorej nie mozna dodac
niczego. Mozna ja tylko przyjac lub odrzucic. Gdybysmy mogli zbawic sie z
grzechow sami, np. cierpieniem czy ofiarami, Chrystus nie musialby
przychodzic, aby umrzec za nas. Zbawienie z laski nie neguje oczywiscie
dobrych uczynkow, tyle ze sa one rezultatem przyjecia zbawienia, a nie
srodkiem do niego (Gal.5:22-23).

1200 - Do XII wieku chrzczono przez zanurzenie, gdyz tylko taki chrzest mogl
symbolizowac smierc Chrystusa i Jego zmartwychwstanie oraz pogrzebanie
starego czlowieka i wynurzenie nawroconego. Nowotestamentowe slowo "chrzcze"
(gr. baptidzo) znaczy "zanurzam" (Mat.3:16; Dz.Ap.8:38-39). Do dzis w
Gnieznie czy w poludniowej Europie, gdzie zachowaly sie wczesne koscioly,
mozna zobaczyc baptysteria, w ktorych chrzczono przez zanurzenie. Kardynal
J. Gibbons przyznal: "Najstarsza forma Chrztu sw. bylo zanurzenie. Jest to
widoczne nie tylko z lektury Ojcow Kosciola i wczesnych rytualow lacinskich
oraz wschodnich, lecz takze z listow sw. Pawla, ktory pojmuje Chrzest jako
kapiel (Efez.5:26; Rzym.6:4; Tyt.3:5)."12 Biblijnym warunkiem chrztu jest
pouczenie o zasadach wiary, wiara w Jezusa oraz pokuta (Mat.28:19;
Mar.16:16; Dz.Ap.2:38). Niemowle nie moze spelnic zadnego z tych trzech
warunkow, dlatego w pierwszych wiekach chrzczono tylko doroslych i to przez
zanurzenie. Dopiero sobor w Kartaginie w 418 r. opowiedzial sie za chrztem
dzieci.

1215 - Grzegorz VII (1073-85) chcial wprowadzic spowiedz uszna, gdy stal sie
papiezem, ale dogmat w tej sprawie wydal dopiero IV sobor lateranski.13
Tymczasem Pismo Swiete nie zawiera ani jednego przykladu spowiedzi usznej!
Mowi o spowiedzi serca, do ktorej nie trzeba posrednictwa czlowieka
(Ps.51:1-11). Zacheca do wyznawania grzechow Bogu, gdyz "kazdy, kto w Niego
wierzy, przez Jego imie otrzymuje odpuszczenie grzechow" (Dz.Ap.10:43). Pan
Jezus uczyl spowiadac sie bezposrednio do Boga, gdyz tylko On moze odpuscic:
"Ty zas, gdy chcesz sie modlic, wejdz do swej izdebki, zamknij drzwi i modl
sie do Ojca twego... Wy zatem tak sie modlcie: Ojcze nasz, ktory jestes w
niebie... przebacz nam nasze winy." (Mat.6:6-12). Apostolowie, gdyby
otrzymali autorytet odpuszczania grzechow korzystaliby z niego, bo okazji
nie brakowalo, np. gdy Szymon z Samarii popelnil grzech, Piotr zamiast go
wyspowiadac, polecil mu, zeby wyznal grzech Bogu: "Odwroc sie od tej
nieprawosci swojej i pros Pana, czy nie moglby ci byc odpuszczony zamysl
serca twego" (Dz.Ap.8:22).

1215 - Najwazniejsza ceremonia Kosciola rzymskiego jest ofiara mszy swietej,
a wiec przeistoczenie chleba i wina w cialo i krew Chrystusa, ktore
nastepnie ofiarowane jest za grzechy. Z teoria o przeistoczeniu wystapil
mnich Radbertus Paschasius (800-865), ale napotkal na sprzeciw teologow
katolickich. Dopiero sobor lateranski IV zatwierdzil ja jako dogmat w 1215
roku. Wedlug podrecznika dla duchownych katolickich: "Sam Bog posluszny
wypowiedzianym przez kaplanow slowom B Hoc est corpus meum ("To jest cialo
moje") - zstepuje na oltarz, przychodzi gdzie go zawolaja, ilekroc go
zawolaja, oddajac sie w ich rece, chocby byli jego nieprzyjaciolmi. Gdy juz
przyjdzie, pozostaje calkowicie w ich gestii; przesuwaja Go z miejsca na
miejsce jak im sie podoba, moga tez, jesli sobie zycza, zamknac Go w
tabernakulum, zostawic na oltarzu lub usunac na zewnatrz kosciola, moga tez,
jesli tak postanowia, spozyc Jego cialo lub podac innym jako pokarm."14
Wedlug katechizmu katolickiego w czasie mszy "ofiaruje sie prawdziwe cialo i
krew Chrystusa, a nie ich symbol."15 Dogmat mowi, ze "msza swieta jest
prawdziwa i doslowna ofiara skladana Bogu"16 Zaprzecza to jednak ostatnim
slowom Jezusa: "Wykonalo sie!" (Jan 19:30. Pismo Swiete mowi o ofierze
Jezusa: "Zlozywszy raz na zawsze jedna ofiare za grzechy, zasiadl po prawicy
Boga, oczekujac tylko, az nieprzyjaciele Jego stana sie podnozkiem nog Jego.
Jedna bowiem ofiara udoskonalil na wieki tych, ktorzy sa uswieceni... gdzie
zas jest ich odpuszczenie, tam juz wiecej nie zachodzi potrzeba ofiary za
grzechy." (Hebr.10:12-14. 18). Ofiara Jezusa Chrystusa byla doskonala i nie
wymaga powtarzania. Ofiara mszy swietej jest wiec nie tylko zbedna, ale
kwestionuje doskonalosc i wystarczalnosc ofiary Chrystusa.

1220 - Papiez Honoriusz nakazal, aby ludzie oddawali hostii taki sam kult,
jaki nalezy sie tylko Bogu (lac. latria). Parafianie oddaja oplatkowi taka
czesc zegnajac sie, gdy przechodza obok kosciola lub gdy wchodza do niego,
czy tez na widok hostii obnoszonej w procesji. Oplatek jest jednak wytworem
ludzkiej reki, dlatego oddawanie mu czci naleznej tylko Bogu jest
balwochwalstwem, sprzecznym zarowno z II przykazaniem Bozym (Wyj.20:4-6),
jak i z duchem Ewangelii (Jan 4:24).

1229 - Sobor w Tuluzie zakazal pod kara smierci wszystkim z wyjatkiem
duchownych posiadania a nawet czytania Pisma Swietego, nie tylko w jezykach
narodowych, ale i w lacinskim!17 Bog natomiast zalecal, aby wszyscy wierzacy
czytali, rozumieli i znali Slowo Boze: "Cale Pismo przez Boga jest
natchnione i pozyteczne do nauki, do wykrywania bledow, do poprawy, do
wychowywania w sprawiedliwosci, aby czlowiek Bozy byl doskonaly, do
wszelkiego dobrego dziela przygotowany" (2Tym.3:16-17).

1252 - Papiez Innocenty IV zatwierdzil bulla Ad extirpanda uzycie tortur i
glodu wobec posadzonych o herezje.18 Inkwizytorzy, zwykle dominikanie,
torturowali ludzi m.in. przy pomocy: wykrecania i lamania kosci, wyrywania
paznokci, miazdzenia palcow i glowy, oslepiania, przypiekania rozpalonym
zelazem.19

1414 - Sobor w Konstancji zabronil laikatowi spozywania wina w czasie
komunii, choc Pismo Swiete nakazuje spozywac komunie pod dwiema postaciami:
chleba i wina - zarowno na pamiatke przebitego ciala Chrystusa, jak
przelanej przez Niego na krzyzu krwi (Mat.26:27; 1Kor.11:24-26).

1439 - Wprowadzona przez Grzegorza I nauka o czysccu (593 rok) wywolala
wiele kontrowersji, ale dobrze platne odpusty i msze za dusze zmarlych
okazaly sie dla Kosciola tak intratnym biznesem, ze sobor we Florencji
uchwalil dogmat, wedlug ktorego mozna nabyc zbawienie cierpieniem w czysccu
i ofiarami. W ten sposob, ludzkimi uczynkami (odpustami i ofiarami),
zakwestionowano doskonalosc ofiary Chrystusa, ktora wystarcza, aby zbawic
kazdego pokutujacego grzesznika (Tyt.2:11; 1Jana 1:9; 2:1-2). Sobor
watykanski II utrzymal ten dogmat, wyjasniajac: "Od najwczesniejszych czasow
w Kosciele dobre uczynki ofiarowano Bogu za zbawienie grzesznikow".10 Pismo
Swiete nazywa zbawienie z ludzkich uczynkow " tajemnica bezboznosci",
przeciwstawiajac mu "tajemnice poboznosci", a wiec Dobra Nowine o zbawieniu
dzieki ofierze Jezusa Chrystusa: "Laska bowiem jestescie zbawieni przez
wiare. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga: nie z uczynkow, aby
sie nikt nie chlubil" (Efez. 2:8-9). Kupczenie odpustami praktykowane przez
Kosciol rzymski wywolalo Reformacje i przyczynilo sie do powstania kosciolow
protestanckich. Trwa ono niestety do dzis.

1441- Sobor florencki wydal formalny zakaz obchodzenia soboty, jako dnia
swietego.11 Sobota swiecona byla przez wielu chrzescijan jeszcze w XV wieku
(jak wynika m.in. z zapiskow soboru w Bergen22), zwlaszcza przez waldensow i
anabaptystow, a za ich sprawa przez wielu chrzescijan m.in. na terenie
Czech, Moraw, Slowacji i Slaska.23

1545 - Sobor w Trydencie uznal ludzkie tradycje przyjete przez Kosciol za
autorytet w sprawach wiary przynajmniej rowny Pismu Swietemu! Pan Jezus zas
tak powiedzial o niebiblijnych tradycjach religijnych: "Slusznie prorok
Izajasz powiedzial o was, obludnikach, jak jest napisane: Ten lud czci Mnie
wargami, lecz sercem swym jest daleko ode Mnie. Ale czci Mnie na prozno,
uczac zasad podanych przez ludzi. Uchyliliscie przykazanie Boze, a trzymacie
sie ludzkiej tradycji" (Mar.7:6-8).

1546 - Sobor w Trydencie dodal do kanonu Pisma Swietego kilka ksiag, a
mianowicie: Tobiasza, Judyty, 1 i 2 Machabejska, Madrosci, Syracha, Barucha,
modlitwe trzech mlodziencow i dwa rozdzialy w ksiedze Daniela.24 W
katolickich wydaniach Biblii nazywa sie je "drugokanonicznymi". Uznanie ich
za natchnione jest bledem, gdyz po pierwsze zawieraja bledy chronologiczne,
historyczne i teologiczne, a po drugie, Slowo Boze przestrzega przed
dodawaniem czegokolwiek do swej tresci: "Do slow Jego nic nie dodawaj, by
cie nie skaral: nie uznal za klamce" (Prz.30:6). Jezus zapowiedzial: "Ja
swiadcze kazdemu, kto slucha slow proroctwa tej ksiegi: jesliby ktos do nich
cokolwiek dolozyl, Bog mu dolozy plag zapisanych w tej ksiedze"
(Apok.22:18).

1846 - Papiez Grzegorz XVI (1831-46) potepil w encyklice Mirari Vos idee
rozdzialu kosciola od panstwa, wolnosc sumienia nazwal "zgubnym bledem,
ktory przywodzi panstwa do ruiny",25 a wolnosc prasy "zarazliwym bledem".26
Pius IX (1846-78) powiedzial: "Doktryny czy brednie w obronie swobod
sumienia to absurd i najzarazliwszy blad, straszliwa plaga, ktorej nalezy
sie wystrzegac jak ognia."27 Papiez Leon XIII (1878-1903) napisal:
"Bezprawiem jest domagac sie, bronic, czy nadawac ludziom bezwarunkowa
wolnosc mysli, mowy, piora, czy nabozenstwa."28

1854 - Pius IX oglosil dogmat o Niepokalanym Poczeciu Maryi. Nie wszyscy
wiedza, ze nie chodzi w nim wcale o to, ze Maryja poczela Jezusa jako
dziewica, lecz o to, ze Maryja urodzila sie bez grzechu, a wiec tak samo jak
Jezus. Nie wszyscy wiedza na czym polega dogmat o Niepokalanym Poczeciu
Marii. Otoz nie chodzi w nim bynajmniej o to, ze Maria poczela Jezusa, jako
dziewica, bo z tym zgadzaja sie wszyscy chrzescijanie. Dogmat ten glosi, ze
Maria urodzila sie bez tzw. grzechu pierworodnego, tak samo jak Jezus, a
wiec, ze matka urodzila Marie w sposob nadprzyrodzony. Implikacje tej
doktryny sa powazne, bo sugeruja, ze Jezus nie jest jedynym, ktory narodzil
niepokalany, jak naucza Slowo Boze (Rzym.3:23-24). Maryja byla wzorem
czystosci i posluszenstwa, ale nie byla bez grzechu, gdyz wszyscy ludzie
rodza sie w grzechu (Ps.51:7; Rzym.3:10). Maryja potrzebowala Zbawiciela,
dlatego powiedziala: "Raduje sie duch moj w Bogu, moim Zbawcy" (Luk.1:47) i
zlozyla ofiare ustanowiona za grzech (Kpl.12:7-8; Luk.2:22-24).

1870 - Pius IX oglosil dogmat o nieomylnosci papieskiej, de facto zrownujac
papieza z Bogiem, gdyz tylko Bog jest nieomylny. W ten sposob papiestwo
wypelnilo jeszcze jeden element biblijnego proroctwa zapowiadajacego
odstepcza moc, ktora miala przesladowac ludzi w sredniowieczu wprowadzic
zwiazek Kosciola i panstwa (Dan.8:11), probowac zmienic przykazania Boze
(Dan.7:25), zasiasc w Kosciele Bozym (2Tes.2:2-12), odwrocic uwage ludzi od
ofiary Chrystusa i od Jego posrednictwa Chrystusa, a zwrocic ja na swoje
ofiary i na ludzkich posrednikow (Dan.8:11-12), przypisywac sobie Boze
atrybuty, takie jak nieomylnosc czy prawo do odpuszczania ludziom grzechow
(Mk.2:7). Slowo "antychryst" (gr. antichristos) oznacza tego, "ktory stawia
siebie w miejscu Chrystusa". Takie znaczenie ma zas oficjalny papieski tytul
Vicarius Filii Dei, a wiec "ten, ktory stoi w miejscu Chrystusa". Tytul ten
w jezyku lacinskim ma liczbe 666, (Apok.13:18):

V I C A R I U S F I L I I D E I
5 1 100 1 5 1 50 1 1 500 1 = 666

1950 - Pius XII oglosil dogmat o wniebowzieciu Maryi, wynoszac jej kult jako
"Oredowniczki", choc Pismo Swiete mowi, ze "jedynym oredownikiem miedzy
Bogiem i czlowiekiem" ma byc Jezus Chrystus (1Tym.2:5). Apostol Jan napisal:
"Jesliby kto zgrzeszyl, mamy oredownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, ktory jest
sprawiedliwy. On ci jest ublaganiem za grzechy nasze" (1Jana 2:1-2). Pan
Jezus przestrzegal przed innymi posrednikami: "Zaprawde, zaprawde powiadam
wam, kto nie wchodzi przez drzwi do owczarni, lecz w inny sposob sie tam
dostaje, ten jest zlodziejem i zbojca... Ja jestem drzwiami dla owiec" (Jan
10:1.7). Watykan od lat czyni przygotowania do kolejnego dogmatu maryjnego,
tym razem o wspoludziale Maryi w odkupieniu ludzkosci (lac. Coredemptrix),
choc Pismo Swiete mowi, ze imie Jezusa jest jedynym przez ktore ludzie moga
byc zbawieni (Dz.Ap.4:12). Wiele dogmatow maryjnych powstalo pod wplywem
objawien maryjnych, ale objawienia moga byc diabelskim zwiedzeniem, gdyz
wedlug Pisma Swietego diabel bez trudu potrafi podrobic postac zmarlych,
Maryi, aniola, a nawet Chrystusa: "I nic dziwnego; wszak i szatan przybiera
postac aniola swiatlosci. Nic wiec nadzwyczajnego, jesli i sludzy jego
przybieraja postac slug sprawiedliwosci" (2Kor.11:14).

Przypisy:
1. W. Zaleski, Nauka Boza Dekalog, Poznan, 1962, s. 110.

2. Kodeks Justyniana, III, 12:3; cyt. w: Philip Schaff, History of the
Christian Church, Grand Rapids, Michigan: Eerdmans, 1910, t. 3, s. 380,
przypis 1.

3. Aleksander Krawczuk, Konstantyn Wielki, Warszawa, 1970, s. 190.

4. Sokrates Scholastyk, History of the Church, ksiega 5:22, w: Nicene and
Post-Nicene Fathers of the Christian Church, t. 2, s. 130-134; polskie
tlum.: Historia Ko class="c17">sciola, Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, s.
430.

5. Encyclopedia of Early Christianity, Everett Ferguson, red., New York:
Garland Publishing, 1990, s. 302-303.

6. Barrie R. Strauss, The Catholic Church: A Concise History, New York:
Hipocrene Books, 1992, s. 55.

7. Giovanni Domenico Mansi, red., Sacrorum Conciliorum, v. 9:19, cyt. w:
John Andrews, Luis R. Conradi, History of the Sabbath and the First Day of
the Week, Battle Creek, Michigan: Steam Press, 1873, s. 372.

8. Cyt. w: Joe Crews, The Beast the Dragon, and the Woman, Frederick,
Maryland: Amazing Facts Inc., 1984, s. 33.

9. Nicholas Wiseman, Lectures on the Principal Doctrines and Practices of
the Catholic Church, Baltimore, Maryland: J. Murphy, 1846, s. 6.; cyt. w:
Mary Walsh, The Wine of Roman Babylon, Nashville, Tennessee: The Southern
Publishing Association, 1945, s. 80.

10. W. T. Skene, Adamnan's Life of Columba, 1874, s. 96; Celtic Scotland,
Edinburgh: David Douglas, 1886, t. 2, s. 350; cyt. w: Last Generation,
special issue, 11, nr. 2 (2000): 29.

11. Henry Charles Lea, The Inquisition of the Middle Ages, New York: Barnes
and Nobles, 1993, s. 198.

12. The Catholic Encyclopedia, t. II, s. 261-262.

13. Zob. Francis J. Butler, Holy Family Series of Catholic Catechisms,
Boston: Thomas J. Flynn, 1914, t. 3, s. 203.

14. Alphonsus de Liguori, Dignity and Duties of the Priest, Brooklyn:
Redemptorist Fathers, 1927, s. 26-27, 32.

15. Dogmatic Canons and Decrees, Rockford, Illinois: TAN, 1977, s. 81.

16. Ibid., s. 142-143.

17. Concil. Tolosan. 1229, kol. 14; cyt w: Henry Charles Lea, The
Inquisition of the Middle Ages, New York: Barnes and Nobles, 1993 (reprint),
s. 20, przypis.

18. The Encyclopedia of the Middle Ages, red. Norman F. Cantor, New York:
Viking, 1999, s.v. "Inquisition", s. 241.

19. Zob. Inquisition: Torture Instruments, Florence, Italy: Qua d'Arno,
1985, passim.

20. Vatican Council II: The Conciliar and Post Conciliar Documents, red.
Austin Flannery, Northport, New York: Costello Publishing, 1988, t. 1, s.
65.

21. Ks. W. Zaleski, Nauka Boza, Poznan: Ksiegarnia Swietego Wojciecha, 1960,
s. 204.

22. Catholic Providential Council at Bergen, 1435 r., Dip. Norveg., 7, s.
397; cyt. w: Last Generation, special issue, 11, nr. 2 (2000): 29.

23. Gerhard F. Hasel, "Sabbatarian Anabaptists" w: Andrews University
Seminary Studies, 5, (1967): 106-115; 6, (1968): 19-21.

24. Robert Broderick, red., The Catholic Encyclopedia, Nashville: Thomas
Nelson, 1987, s. 160.

25. Cyt. w: Jean Mathieu-Rosay, Prawdziwe dzieje papiezy, Warszawa: Al Fine,
1995, s. 382.

26. Cyt. w: J. H. Ignaz von Dollinger, The Pope and the Council, London,
1869, s. 21.

27. Encyclical Letter, Pius IX, 15 sierpien, 1854.

28. Encyklika Libertas Praestantissimum, 20 czerwiec 1888.

Marta