www.wiarabiblijna.fora.pl

Marta

Dostało mi się po głowie zasłużenie. Bo jak wiem że nie potrafię wysłuskać sprawy jak należy to nie powinnam zabierać głosu.
Dobre intencje nie zawsze wychodzą nam na dobre.

Axanno! Kochana siostro nie było moim zamiarem żeby Ci dopiec lub wykazać jakiekolwiek złe cechy.
Wyszło jak wyszło to znaczy źle wyszło. Zachowałam się jak słoń w składzie porcelany.
Przepraszam Ciebie oraz tych co uraziłam swoją wypowiedzią.
Poruszany temat jest trudny i delikatny.
Gdybym w najmniejszym stopniu przewidziała rezultat nigdy nie podjęłabym się odpowiedzi. Szczególnie ze względu na moją przyjaciółkę i siostrę w Chrystusie Axannę. Sprawienie jej przykrości jest ostatnią rzeczą jaką bym chciała zrobić.

Axanna · Gość

Tak poruszany temat nie jest lekki.

ambasador

Nieświszczuk

Ja natomiast twierdzę, iż mówienie językami miało zaniknąć. Dziś jest nam to nie potrzebne,gdyż mamy całą Biblię.

Marta

Axanna · Gość

ambasadorze, co do pochopnych wnioskow w sprawie kogos kto nie zapanuje i wypowie jakies slowa obcym jak to nazywasz "jezykiem" to za mocno sie nie kloce, owszem, pochopnych wnioskow lepiej nie robic. Ale moje przemyslenia w tym temacie sa takie, ze ogolnie rozne "szury-bury" nie mozna nazywac jezykiem, poniewaz glowna cecha kazdego jezyka to niesienie tresci, prawda? I tak gdy jade autobusem na przyklad, sluchajac nieraz gadajacego przez komorke chinczyka, nie mam najmniejszej watpliwisci ze w tym nieznanym dla mnie jezyku sa przekazywane jakies sensowne tresci. A powiem nawet wiecej, ze nawet w strekocie delfinow sie wyczuwaja jakies tresci, owszem premytywne, na poziomie raczej emocji, a jednak... Natomiast "gulu-bulu"... Musze do pracy, pozniej dopisze Smile

Nieświszczuk · Wysłany: Sob 14:57, 01 Mar 2014 Temat postu:

Marta · Wysłany: Sob 15:38, 01 Mar 2014 Temat postu:

Nieświszczuk · Wysłany: Sob 17:42, 01 Mar 2014 Temat postu:

Marto - ja twierdzę, czy Biblia twierdzi.
Ostatnie zdanie to fragment wypowiedzi biblijnej.
Czy rozumiesz to co ktoś mówi podczas daru - to jest podstawą a nie pokazówką.
Dzięki duchowi świętemu otrzymanemu w dniu Pięćdziesiątnicy chrześcijanie posiedli cudowne dary, jak prorokowanie czy umiejętność mówienia językami, których się przedtem nie uczyli. Niektórzy (choć niekoniecznie wszyscy) mogli tak jak Agabus wygłaszać przepowiednie, pozwalające zborowi chrześcijańskiemu lub poszczególnym jego członkom przygotować się na przyszłe niebezpieczeństwa i przeciwności (Dz 11:27, 28; 21:8-11). Natchnione zapowiedzi przyszłych wydarzeń zostały zawarte również w kanonicznych listach apostołów i innych uczniów. Zwiastowały nadciągające odstępstwo, wyjawiały, jaką przybierze formę, ostrzegały przed wyrokami Bożymi, objawiały niezrozumiałe wcześniej prawdy lub objaśniały znane już nauki (Dz 20:29, 30; 1Ko 15:22-28, 51-57; 1Ts 4:15-18; 2Ts 2:3-12; 1Tm 4:1-3; 2Tm 3:1-13; 4:3, 4; por. Judy 17-21). Bardzo wiele proroczych ostrzeżeń podano w Księdze Objawienia, a branie ich sobie do serca pozwala dostrzec „znaki czasów” (Mt 16:3) i podjąć zdecydowane działania (Obj 1:1-3; 6:1-17; 12:7-17; 13:11-18; 17:1-12; 18:1-8).
Jednakże w swym pierwszym liście do Koryntian Paweł wyjaśnił, iż cudowne dary — a wśród nich dar prorokowania pod wpływem natchnienia — miały zostać usunięte (1Ko 13:2, 8-10). Wszystko przemawia za tym, że po śmierci apostołów owe dary przestały być przekazywane wśród chrześcijan i zanikły, gdyż spełniły swoją rolę. Oczywiście kanon biblijny był już wtedy skompletowany.
W I w. n.e. cudowne dary towarzyszyły chrzczeniu duchem świętym. Stanowiły świadectwo, że Bóg nie posługuje się już zborem żydowskim, lecz darzy uznaniem zbór chrześcijański, założony przez Jego Syna (Heb 2:2-4). Te cudowne dary pojawiły się wraz z wylaniem ducha świętego w dniu Pięćdziesiątnicy 33 r., a ich przekazywanie (jak wynika z dalszej relacji) za każdym razem następowało w obecności przynajmniej jednego z 12 apostołów lub Pawła, którego także osobiście wybrał Jezus (Dz 2:1, 4, 14; 8:9-20; 10:44-46; 19:6). Po śmierci apostołów cudowne dary ducha najwyraźniej nie były już dalej przekazywane i wygasły wraz z ludźmi, którzy je otrzymali.
Dokonywanie pozornie cudownych dzieł samo w sobie nie świadczy o uznaniu ze strony Boga i podobnie okoliczność, że ktoś nie potrafi czynić cudów mocą Jego ducha, nie dyskwalifikuje go jako sługi Bożego (Mt 7:21-23). W I stuleciu nie wszyscy uczniowie Chrystusa dokonywali potężnych dzieł, uzdrawiali, mówili językami czy tłumaczyli. Dzięki niezasłużonej życzliwości Bożej Paweł i niewątpliwie także inni chrześcijanie otrzymali pewne dary ducha. Stanowiły one jednak cechę charakterystyczną zboru w początkach jego istnienia i zgodnie z zapowiedzią miały z czasem ustać. Nawet Jezus podkreślił, że jego naśladowców będzie można rozpoznać nie po potężnych dziełach, lecz po wzajemnej miłości (Jn 13:35; 1Ko 12:29, 30; 13:2, 8-13).
Paweł wymienił dziewięć przejawów działania ducha, na które składają się: 1) mowa mądrości, 2) mowa poznania, 3) wiara, 4) dary uzdrawiania, 5) potężne czyny, 6) prorokowanie, 7) rozeznawanie natchnionych wypowiedzi, 8) różne języki i 9) tłumaczenie języków. Wszystkie te dary ducha służyły pożytkowi zboru, gdyż przyczyniały się nie tylko do jego wzrostu liczebnego, ale też do duchowego zbudowania jego członków (1Ko 12:7-11; 14:24-26).

Marta · Wysłany: Sob 18:09, 01 Mar 2014 Temat postu:

Nieświszczuk, według Ciebie w dzisiejszych czasach to nie ma żadnego Działania Ducha Świętego.
Nie ma cudownych darów DŚ . Pan Bóg nie ma żadnej mocy na ziemi. Cuda to były ale już nie ma.

Wolno Ci tak wierzyć w nic nie mogącego Boga.

Pan Jezus zostawił nam Ducha świętego ku pomocy i pocieszeniu. Nigdzie nie powiedział, że to tylko na chwilę.

Nieświszczuk · Wysłany: Sob 18:27, 01 Mar 2014 Temat postu:

Oczywiscie że jest.
Do ważniejszych zadań ducha Bożego należy przekazywanie informacji, oświecanie, objawianie prawd. Dlatego Dawid mógł się modlić: „Naucz mnie spełniać wolę twoją, bo ty jesteś moim Bogiem. Duch twój jest dobry; niech mnie prowadzi w krainie prostolinijności” (Ps 143:10). Żyjący znacznie wcześniej Józef dzięki pomocy Jehowy przedstawił wykładnię proroczych snów faraonowi, który uznał to za dowód oddziaływania ducha Bożego (Rdz 41:16, 25-39). Szczególnie wyraźnym przejawem oświecania ludzi przez tego ducha są proroctwa. Jak wykazał apostoł Piotr, nie wypływają one z ludzkiej interpretacji pewnych okoliczności czy zdarzeń ani z czyjejś wrodzonej zdolności do wyjaśniania znaczenia takich wypadków lub do przepowiadania ich przyszłego biegu. Prorocy byli „uniesieni duchem świętym” — pobudzeni, owładnięci, kierowani czynną siłą Bożą (2Pt 1:20, 21; 2Sm 23:2; Za 7:12; Łk 1:67; 2:25-35; Dz 1:16; 28:25; zob. PROROCTWO; PROROK). A zatem całe Pismo Święte jest „natchnione przez Boga” (gr. theòpneustos, dosł. „tchnięte przez Boga”) (2Tm 3:16). Duch święty przekazywał informacje i kierował ludźmi w rozmaity sposób, np. przez wizje i sny (Eze 37:1; Jl 2:28, 29; Obj 4:1, 2; 17:3; 21:10), ale zawsze tak oddziaływał na ich umysły i serca, żeby ich pobudzać i prowadzić zgodnie z zamierzeniem Bożym (Dn 7:1; Dz 16:9, 10; Obj 1:10, 11; zob. NATCHNIENIE).
A zatem duch święty nie tylko objawia i pozwala zrozumieć wolę Jehowy, lecz także udziela Jego sługom sił do zgodnego z nią postępowania. Pobudza, skłania, daje impuls do czynu, np. według relacji Marka „przymusił” Jezusa, żeby po chrzcie udał się na pustkowie (Mk 1:12; por. Łk 4:1). Ludzie mogą ‛pałać’ tym duchem, który może być jak „ogień” (Dz 18:25; Rz 12:11; 1Ts 5:19), może na nich ‛napierać’, wręcz zmuszać ich do zrobienia czegoś (por. Hi 32:8, 18-20; 2Tm 1:6, 7). Bóg udziela im „mocy ducha” lub „mocy przez swego ducha” (Łk 2:27; Ef 3:16; por. Mi 3:8). Nie chodzi jednak o jakiś bezwiedny, ślepy impuls, gdyż jednocześnie są pobudzane ich serca i umysły, dzięki czemu mogą świadomie współdziałać z udzieloną im czynną siłą. Dlatego apostoł Paweł mógł powiedzieć, iż „dary ducha proroków”, czyli chrześcijan, którzy otrzymali dar prorokowania, „mają być pod władaniem proroków”; przyczyni się to do utrzymania porządku w zborze (1Ko 14:31-33).

Axanna · Gość

mialam okazje sie zapoznac w jaki sposob sie otrzymuje dzisiejsze dary. A podkresle ze to byl zwykly zbor zielonoswiatkowy, nie jakis tam ktorejs fali, ot zwykly. I oto oni - wszyscy rzecz jasna z "darami" - otoczyli mnie w kolko i dawaj na tych jezkach sie modlic o taki sam "dar" dla mnie. na tle prawdziwego zastraszajacego belkotu sie wyroznial jeden szczegolnie ciekawy "jezyk" => "aaaaaaaaaaaaaa...aaaaaaaaaaaaaaaaaaa...aaaaaaaaaaaaaaaaaaa..." - basem.

Troche mnie to rozpraszalo i nie moglam sie skupic. Tedy kolezanka z boku zaczela mnie podpowiadac "wdychaj, wdychaj, mow tak - ddddddd" - czego mi robic jakos sie nie chcialo. Niestety (albo stety) caly proceder spelzl na niczym i popatrzywszy na mnie nieco z gory - jako na niedorobiona chrzescijanke, wszyscy sie rozeszli po domach, pozostawiajac we mnie trwale obrzydzenie do podobnych przejawow "darow"- darow kogo to mi reka sie nie podnosi pisac.

I tu pytanie - czy w zborze, gdzie sa takie rzeczy jest mozliwe prawdziwe posiadanie daru Ducha Swietego (pytanie stawiam w swietle wersu o niemoznosci wyciekania slodkiej wody z zatrutego zrodla)...

Marta · Wysłany: Sob 21:56, 01 Mar 2014 Temat postu:

Axanna napisała: