www.wiarabiblijna.fora.pl

Danuta

Axannko kochana.
Wierze ze Bog jest jeden. Ale w trzech Osobach. Te trzy Osoby sa Bogiem. Jest Bog Ojciec. Jest Bog Jezus i Jest Bog Duch Swiety.Nie moze byc Bog Ojciec i Jezus w Nim nie bedac Bogiem.Albo Bog Ojciec i Duch Swiety nie Bog tylko jakis bozek. Byloby to jakies posklejane "cos" A Bog jest swiety. Jak wiec Bog, ktory jest doskonaly"skladal sie" ze tak powiem z czegos tam co nie jest swiete. To tak jakby bylo troche swietego Boga i troche nieswietego boga.
A 1 Ks. Moj.1;26 i 1 Ks.Moj.11;7
Jest duzo miejsc w Slowie gdzie Bog mowi o sobie w liczbie mnogiej.
Wiec jezeli tak jest jak Ty mowisz to Slowo mowi nieprawde? albo Bog sie czasami myli i mowi o sobie My?Ma rozdwojenie jazni?
Wolno Ci miec swoja opinie i swoje zdanie.I mnie nic do tego.
Ja jednak obstaje przy swoim zrozumieniu bo inaczej po prostu nie rozumie. Tylko tak.I nie mam tego bo mi ktos powiedzial, czytam Slowo a w Slowie jest wlasnie tak Smile

agnieszka

przepraszam, ale mnie to dzwi, jak mozna powiedziec, ze "Bog sie sklada z..." miech bedzie trzech osob.

Bog to nie jest jakas skladanka ani "cos posklejanego" nawet jesli wszystkie czesci sa swiete.

Starszne!

Danuta

Axanna · Gość

Danusiu, kochana siostrzyczko Smile

Ja uwazam ze w zyciu byc nie doszla do tych karkolomnych wnioskow samodzielnie. Doktryna Trojcy pochodzi z nicejskiego soboru zwolanego na zadanie Konstantyna, sklepana, zatwierdzona i narzucona przemoca przez cesarza morderce i jego prawa reka Euzebiuszem - pomysl, kochana, co to za zrodlo.

Bog sie nie sklada, gdzie Ty czytasz ze On sie sklada? Gdzie czytasz ze to trzy w jednym? Ze powiedzial "my", to wszystko? A moze to tak powiedzial o sobie i o Synu, nie majac na mysli tego co glosi doktryna? Pokaz gdzie czytasz ze Duch Swiety to trzecia odrebna osoba? Skomentuj wrescie ten cytat ktory podalam - gdzie widzisz w nim trojce, gdzie w jakimkolwiek wersecie widzisz trzy boskie osoby, gdzie tak pisze?

Ponadto, jezeli uwazasz ze wiara w te doktryne jest kluczowa w sprawie zbawienia, jak wytlumaczysz ze nie zostala ona wypisana w Pismie na mur beton, by nie bylo miejsca na interpretacje? Bo moim zdaniem wszystkie takie sprawy zostaly tak wlasnie wyperswiadowane w Pismie, tak ze glupi nie zbladzi...

Danuta

Trzecia Osoba Duch Swiety.
Ew. Sw. Jana 14.16-17
Oprocz tego w Slowie jest bardzo, bardzo duzo rzeczy, ktore sa dla nas w tym momencie niedostepne i ich nie rozumiemy. Ale Duch Swiety nam to objawia stopniowo.Nie mam z tym problemu. Ciesze z tego co juz wiem i bede Panu Bogu dziekowac za dalsze Jego objawienia w Duchu Swietym.
Takie jest moje poznanie i zapewniam Cie ze nie wyssalam sobie tego z palca.

Axanna · Gość

Danusiu, uwazam ze aby stwierdzic na podstawie tekstu o "innym pocieszycielu" iz Duch Swiety to trzecia, odrebna osoba boska, trzeba mocno nagiac ow tekst to ustalonego z gory zalozenia.

Nie twierdzilam, ze jakoby cokolwiek wysysalas skadkolwiek, przeciwnie, ja wierze ze jestes szczera i na prawde uwazasz jak mowisz. Nie bede juz drazyla tego tematu, chyba ze bys sama chciala, to ja jestem otwarta. Buzka Tobie Smile

Danuta

Axannko a gdybys zajrzala do hebrajskiego albo zeby bylo latwiej wrzuc na google slowo "Elohim" Wiesz o co chodzi?
Buzka Tobie tez Smile

Axanna · Gość

nie jestem znawca hebrajskiego, niestety, ale zeby slowo Elohim dowodzilo istnienia "trzech rownych boskich osob" to szczerze watpie, bo Pismo uczy o Ojcu i Synu, natomiast nie czytam ani "trojcy" zadnej, ani "trzy rowne osoby" - niczego tego w Pismie po prostu nie ma i uzasadniac te wierzenia terminem Elohim jest po prostu niepowaznie, zwlaszcza ze termin ten zastosowany byl rowniez do ludzi, do Mojzesza na przyklad - to mamy wyciagnac wniosek ze Mojzesz to trzy rowne osoby czy co rolleyes

pozdrawiam cie kochana siostro i ide spac

Danuta

Axannko, przeciez Cie znam.Ale mam wrazenie ze dalas sie wciagnac w zwodnicze nauki S.J. Bo to oni wymyslili ze Bog w trzech Osobach nie istnieje.
Prosze Cie siostro kochana;
Pozdrawiam Cie rowniez i spij dobrze, kochana siostro Smile

Axanna · Gość

Danusiu, ja Cie bardzo prosze, mow troche lagodniej, tak nie wolno. Zapewniam Cie ze nie czytalam nigdy zadnej straznicy. Doszlam do takiego przekonania jakie mam za pomoca modlitwy, studiowania Slowa, no i oczywiscie czytajac co nie co, ale nie od SJ - ja nawet nie wiedzialam, ze oni wierza podobnie, dowiedzialam sie niedawno, poglady zmienilam wczesniej.

Prosze, Cie, siostrzyczko, nie badz tak bardzo negatywnie nastawiona na ludzi, owoce ktorych pokazuja ze sa wierzace osoby. Uzywajmy Biblijnych argumentow, argumentujmy, ale nie obrazajmy kogos z kim sie nie zgadzamy, nie gniewaj sie ze jakby z uwaga do Ciebie - ja Cie bardzo miluje i szanuje, ale to forum rowniez jest dla SJ i powiem ze wnosza duzo dobrego, ich wypowiedzi sa sensowne, oparte na Pismie, ja zupelnbie nie rozumiem takiej do nich nieprzyjazni. Owszem, kilka rzeczy ja tez nie przyjmuje, ale zeby odsadzac ich od czci i wiary to mi przez mysl nigdy nie przyszlo. Nie gniewaj sie tylko, Danutko. teraz juz na pewno ide, papa, do jutra.

Nieświszczuk

Jednym z hebrajskich odpowiedników słowa „Bóg” jest wyraz ʼEl, który prawdopodobnie znaczy „potężny; silny” (Rdz 14:18). Może określać zarówno Jehowę, jak i innych bogów oraz ludzi. Poza tym często wchodzi w skład imion własnych, takich jak Elizeusz („Bóg jest wybawieniem”) i Michał („któż jest jak Bóg?”). W niektórych miejscach ʼEl występuje z przedimkiem (haʼÉl, dosł. „ten Bóg”) i odnosi się do Jehowy, odróżniając Go od innych bogów (Rdz 46:3; 2Sm 22:31

W Izajasza 9:6 Jezusa Chrystusa proroczo nazwano ʼEl Gibbòr, co znaczy „Potężny Bóg” (a nie ʼEl Szaddáj [„Bóg Wszechmocny”], które to wyrażenie odniesiono w Rodzaju 17:1 do Jehowy).
Liczba mnoga ʼelím jest używana do określania innych bogów, choćby w Wyjścia 15:11 („bogowie”). Może też wskazywać na majestat i dostojeństwo, np. w Psalmie 89:6: „Któż pośród synów Bożych [dosł. „synów Boga”, biwené ʼElím] może przypominać Jehowę?” Zarówno w tym, jak i w innych wersetach użyto liczby mnogiej w odniesieniu do jednej osoby, co znajduje potwierdzenie w fakcie, iż słowo ʼElím oddano w greckiej Septuagincie wyrazem Theòs w liczbie pojedynczej, a w łacińskiej Wulgacie odpowiednio przez Deus.
Hebrajskie określenie ʼelohím („bogowie”) najwyraźniej wywodzi się od rdzenia oznaczającego „być potężnym, silnym”. Jest to liczba mnoga wyrazu ʼelòah („bóg”). Niekiedy wskazuje ona na szereg bogów (Rdz 31:30, 32; 35:2), ale znacznie częściej służy do podkreślenia majestatu, godności czy dostojeństwa. W Piśmie Świętym ʼelohím może się odnosić do samego Jehowy, aniołów, bożków (pojedynczych lub wielu) oraz do ludzi.
Gdy chodzi o Jehowę, liczba mnoga ʼElohím służy do uwydatnienia majestatu, godności i dostojeństwa (Rdz 1:1). Aaron Ember napisał na ten temat: „Za tym, że język S[tarego] T[estamentu] całkowicie odrzuca myśl, jakoby (...) [ʼElohím] (w odniesieniu do Boga Izraela) określało więcej niż jedną osobę, przemawia przede wszystkim okoliczność, iż słowo to prawie zawsze łączy się z orzeczeniem czasownikowym w liczbie pojedynczej, a także jest określane przymiotnikiem w liczbie pojedynczej. (...) [ʼElohím] należy raczej rozumieć jako wzmocnioną liczbę mnogą wskazującą na wielkość i majestat, odpowiednik określenia Wielki Bóg” (The American Journal of Semitic Languages and Literatures, 1905, t. XXI, s. 208).

Tytuł ʼElohím kieruje uwagę na potęgę Jehowy jako Stwórcy. Na przykład 35 razy występuje w sprawozdaniu o stwarzaniu, a czasownik opisujący, co On mówił lub robił, zawsze jest w liczbie pojedynczej (Rdz 1:1 do 2:4). Bóg dysponuje nieograniczoną potęgą.
W Psalmie 8:5 mianem ʼelohím określono aniołów, jak to wynika ze sposobu zacytowania tego fragmentu przez Pawła w Hebrajczyków 2:6-8. W Rodzaju 6:2, 4 oraz w Hioba 1:6 i 2:1 aniołowie zostali nazwani bené haʼElohím — „synowie Boży” (Bg), „synowie prawdziwego Boga” (NŚ). W dziele Lexicon in Veteris Testamenti Libros (L. Koehler i W. Baumgartner, Lejda 1958) wyjaśniono na s. 134: „(poszczególne) istoty boskie, bogowie”. A na s. 51 powiedziano: „(pojedynczy) bogowie” i powołano się na Rodzaju 6:2 oraz na Hioba 1:6; 2:1 i 38:7. Dlatego w Psalmie 8:5 słowo ʼelohím oddano przez „aniołowie” (LXX), „podobni do Boga” (NŚ).

W Psalmie 82:1, 6 słowo ʼelohím określa ludzi, mianowicie sędziów w Izraelu. Jezus zacytował z tego psalmu w Jana 10:34, 35. Sędziowie ci byli „bogami”, gdyż działali w charakterze przedstawicieli i rzeczników Jehowy. Podobnie o Mojżeszu powiedziano, że miał służyć za „Boga” Aaronowi i faraonowi (Wj 4:16, przypis w NW; 7:1).
W wielu miejscach Biblii wyraz ʼElohím jest poprzedzony przedimkiem ha (Rdz 5:22). Biblista F. Zorell tak się wypowiada na temat użycia tytułu haʼElohím: „Słowem tym określano w Piśmie Świętym zwłaszcza jedynego prawdziwego Boga, Jahwe; (...) ‚Jahwe jest [jedynym prawdziwym] Bogiem’ (Pwt 4:35; 4:39; Joz 22:34; 2Sm 7:28; 1Kl 8:60 itd.)” (Lexicon Hebraicum Veteris Testamenti, Rzym 1984, s. 54; wstawka autora).
Określenie greckie. Najczęstszym greckim odpowiednikiem słów ʼEl oraz ʼElohím jest w Septuagincie wyraz theòs, tłumaczony na „Bóg” lub „bóg”. Występuje on również w Chrześcijańskich Pismach Greckich

Wnilkiwe Poznawanie Pism

ohim (dosł. Bogowie; hebr. אלוהים ,אֱלֹהִים) – występujący około 2700 razy w Biblii hebrajskiej jeden z tytułów Boga. W odróżnieniu od tetragramu JHWH, który jest imieniem własnym Boga Jahwe, określenie to pochodzi od rzeczownika pospolitego Bóg. Elohim jest dłuższą formą rzeczownika El (אל) i jego rozszerzenia Eloah (אלוה), określających Boga w Biblii[1].

Samo słowo El być może pochodzi od najwyższego boga w mitologii ugaryckiej – Ela[2]. W takim wypadku można by tłumaczyć jego znaczenie jako „mocny”, „silny”. Choć słowo „Elohim” występuje często jako określenie bóstw (w znaczeniu „bogowie”), z przedimkiem ha- oznacza ono jedynego Boga i w tej formie (jako ha-Elohim) występuje w Tanachu ponad 2 tysiące razy gdy JHWH ponad 6 tysięcy razy. Izraelici prawdopodobnie używali tytułu „Elohim” dla oddania majestatu osoby (podobnie gdy król, mówiąc o sobie, używał liczby mnogiej – tzw. pluralis maiestatis). W liczbie mnogiej dopatrywano się także śladów pierwotnego politeizmu Izraelitów[3]. Teoria źródeł wyodrębnia fragmenty Pięcioksięgu, w których używana jest ta forma imienia Boga, jako należące do redakcji (tradycji) tzw. elohistycznej (częstsze użycie formy Elohim - Bogowie) w odróżnieniu od tradycji tzw. jahwistycznej, w której przeważa użycie imienia własnego Boga - JHWH (Jahwe).

Słowo Elohim z punktu widzenia gramatyki hebrajskiej jest rzeczownikiem występującym w liczbie mnogiej (świadczy o tym sufiks -im nadający znaczenie: Bogowie). W Biblii, w odniesieniu do Boga Stwórcy, jest ono jednak używane jako wyraz w liczbie pojedynczej (np. w Rdz 1,1: „בְּרֵאשִׁית בָּרָא אֱלֹהִים” [„Na początku stworzył Bóg”], czasownik bara „בָּרָא” oznacza „[on] stworzył”, nie zaś „stworzyli”).

WIKIPEDIA

ps. Danuto poznaj historię wiary w jednego Boga, a potem pisz swoje " nowinki". Bardzo proszę.

Danuta

Znudzilo mnie przelewanie z pustego w prozne.
Baw sie sam Nieswieszczuk Wink

Nieświszczuk

Ja się nie bawię, ja wierzę.

Danuta

1950-1960r. wydano w kilku tomach nowe tlumaczenie Biblii, znane jako:
Pismo Swiete w Przekladzie Nowego Swiata.

Warto dodac ze zmienione Slowo Boze NIE JEST JUZ SLOWEM BOZYM.