 |
www.wiarabiblijna.fora.pl
FORUM BIBLIJNE
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Nieświszczuk
Stały bywalec
Dołączył: 28 Paź 2013
Posty: 758
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 8 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Płeć: Mężczyzna
|
 Wysłany: Sob 0:17, 22 Mar 2014 Temat postu: |
|
|
Nic mnie nie drazni tylko śmiać mi się chce gdy słyszę i czytam takie nonsensy. Zastanów się na tematem, a nie powielaj narzuconych wersji.
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
 |
|
|
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Kazik
nowicjusz
Dołączył: 15 Lut 2014
Posty: 61
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna
|
| Wysłany: Sob 0:42, 22 Mar 2014 Temat postu: |
|
|
| wierzący napisał: | | kazik to dla czego Pan jezus kazał chrzcic w imię Ojca, Syna i Ducha Św.? |
Powiedz mi: czy Ojciec to imię? czy Syn to imię? albo czy Duch Święty to imię?. Ja od 22 lat jestem ojcem, czy to jest moje imię? jestem także synem, czy to jest moje imię? Bóg ma Swoje Święte imię! Przeczytaj sobie modlitwę arcykapłańską Pana w ogrodzie Getsemane.Pan uczniom objawił imię Boże,i oni to zrobili w Dz.ap.2:38.Mi Bóg objawił to święte,,Imię". I ja osobiście przyjąłem to Boże imię podczas chrztu wodnego. Rodzina Boża zawarta jest w Tym Imieniu. Podobnie jak moi synowie noszą moje nazwisko.Chrzest w formułę Ojca i Syna i Ducha Świętego jest stosowany w katolicyżmie, spirytyści go używają w swoich seansach do wywoływania duchów zmarłych ludzi. Nie znajdziesz w księdze Dziejów Ap. by ktoś przez apostołów w tę formułę chrzcił. Apostołowie znając to święte imię Boże w nie chrzcili.Dz.Ap.2: 38. Tej formuły z Mat.28:19. Nie znali bo ją dodano kilka wieków póżniej. Poczytaj sobie na ten temat. Analiza tekstu z Ewangelii Mateusza 28:19
Wprowadzenie
Wszelka mowa Boża jest czysta...(Przyp.30.5)
Ps.119.104 Z Twoich przykazań czerpię roztropność, dlatego nienawidzę wszelkiej ścieżki
nieprawej.
Wielu ma trudności w zrozumieniu frazeologii Mat.28.19, w tym celu pisali do redaktorów różnych
czasopism szukając odpowiedzi. Jednakże większość odpowiadających przeszła do porządku
dziennego ponad tą trudnością poprzez żarty, cytaty i ideologie. Oczywiście wszystko to może mieć
miejsce, ale nie kosztem prawdy.
Trudność, pozostawiona w większości bez odpowiedzi, towarzyszy słowom chrzcząc ich w imię
Ojca, Syna i Ducha Świętego. To wyrażenie było kwestionowane nie z powodu konkretnej
doktryny, do której prowadzi, ale raczej z powodu wczesnych świadectw, które poświadczają inną
treść, a także z powodu gramatyki i składni samych słów.
Czy to imienne wyrażenie w Mat.28.19 jest prawdziwe, oryginalne? Czy też, jak „trzech
świadków” w 1Jana 5.7, jest nieprawdziwym dodatkiem, wprowadzonym do wczesnych
manuskryptów dla podparcia tworzonej doktryny? By zrozumieć znaczenie tego pytania rozważmy
słowa znanego badacza biblijnego F.C. Conybeare (XIX wiek) „Aż do połowy dziewiętnastego
wieku tekst o trzech świadkach z 1Jana 5.7, dzielił wraz z Mat.28.19, uciążliwe zadanie
zapewnienia biblijnego dowodu dla Trójcy (nieprawdziwe słowa dodane w 1Jana 5.7) są obecnie
odrzucone przez wszystkie autorytety, za wyjątkiem Papieża w Rzymie. W następstwie czego, cały
ciężar dowodzenia Trójcy spadł na Mateusza 28.19”.
Być może powodem, dlaczego poważny, naukowy wysiłek nie został podjęty dla odkrycia (lub
ogłoszenia) prawdy, wiąże się z tym, że to by podminowało same fundamenty tradycyjnej,
ponicejskiej teologii. Mimo wszystko, jeśli faktycznie tytuły "Ojca, Syna i Ducha Świętego" były
dodane i nie były słowami naszego Pana, wtedy jaki autorytet biblijny mamy, by chrzcić w
jakiekolwiek imię inne niż Jezus? Odpowiedź - żadny.
Jednakże, ważne są nie tyle możliwe wnioski tego studium, ale raczej poznanie prawdy. Celem tego
studium jest odkrycie, jakie słowa rzeczywiście napisał Mateusz.
Poprzez zastosowanie metod krytyki tekstu, przekonasz się, jakie słowa były użyte przez Mateusza,
a jakie były dodane do tego świętego pisma przez innych. Dobrze zrobimy, jeśli zaczniemy od
przypomnienia sobie surowych ostrzeżeń zawartych w Pismach:
5Mojż.4.2 Nic nie dodacie do tego, co ja wam nakazuję, i nic z tego nie odejmiecie,
zachowując nakazy Pana, Boga waszego, które na was nakładam.
Ogólnie o krytyce tekstu.
Krytyka tekstu odnosi się do metodologicznego i celowego studiowania różnych dokumentów w
celu odzyskania oryginalnej formy tekstu lub przynajmniej formy najbliższej oryginałowi.
SWETE, “Aids to the student” - Variorum Bible:
„Tekst Nowego Testamentu spoczywa na połączonym świadectwie serii udokumentowanych
dowodów: zachowanych manuskryptów oryginalnej greki, wczesnych przekładów i cytatów z
patrystyki (fragmentów zacytowanych przez następców starożytnych chrześcijańskich pisarzy
znanych jako "Ojcowie").”
Odnośnie Świadectwa Manuskryptów.
„Autografy (oryginały) Nowego Testamentu zaginęły prawdopodobnie w przeciągu kilku lat po tym
jak były zapisane. Żaden wczesny pisarz chrześcijański nie określa ich, jako wciąż istniejących [...]
nie mogli przewidzieć ich znaczenia dla potomnych.”
O Wczesnych Przekładach.
„Jako dalsze w kolejności po manuskryptach - kanałach przekazywania tekstu greckiego
Testamentu, muszą być umiejscowione starożytne przekłady, które powstały z greckich
manuskryptów. W większości przypadków starsze niż te, które obecnie posiadamy. Stare, Łacińskie
i Syryjskie tłumaczenia, należą do drugiego wieku i prowadzą do czasu bezpośrednich następców
Apostołów.”
O Patrystycznych Pismach.
„Cytaty Nowego Testamentu w pismach chrześcijańskich pisarzy greckich i łacińskich z pierwszych
pięciu wieków, są tak obszerne, że byłoby możliwe w przypadku zaginięcia wszystkich
manuskryptów Kanonu, odtworzenie prawie całego jego tekstu z tego tylko źródła. Pozostaje dużo
przykładów, w których patrystyczny autorytet może przechylić wagę za, lub przeciw,
dyskutowanemu zapisowi.”
Używając powyższych źródeł krytyki tekstu, jak również tego co jest nazwane dowodem
wewnętrznym, możemy z dużą wiarygodnością odtworzyć prawdziwy zapis naszego tekstu. W
odniesieniu do Mateusza 28.19 Encyklopedia Religii i Etyki (ERE) mówi: (Tom 2, str.380). "To jest
centralny dowód tradycyjnego spojrzenia [...] jeśli byłby niepodważalny, to oczywiście byłby
decydujący, ale jego wiarygodność kwestionowana jest na gruncie krytyki tekstu, literackiej i
historycznej."
Zastosujmy zatem te metody, aby odkryć prawdziwy zapis Mateusza 28.19...
Świadectwo Manuskryptów.
Jeśli greckie manuskrypty ewangelii Mateusza byłyby naszym jedynym źródłem dla stwierdzenia
zapisu tego tekstu, wtedy nie byłoby potrzeby dalszego studiowania, gdyż wszystkie zachowane
manuskrypty zawierają wyrażenie „chrzcząc ich w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego.” Znowu z
Encyklopedii (ERE): „We wszystkich zachowanych manuskryptach [...] tekst ten jest zachowany w
tradycyjnej formie.”
Jednakże musimy pamiętać, że nie mamy żadnego (istniejącego) manuskryptu, który by był
zapisany w pierwszym, drugim, a nawet trzecim wieku. Jest luka trzech wieków, pomiędzy
rzeczywistym zapisem Mateusza, a naszymi najwcześniejszymi kopiami manuskryptów. Musimy
również pamiętać, że żaden zachowany manuskrypt nie jest wolny od błędów w tekście. Niektóre
mają błędy charakterystyczne tylko dla siebie, inne, całe rodziny manuskryptów mają te same błędy.
2
Krytyk tekstu zmierza do odtworzenia poprzez sprawdzenie wszystkich świadectw, jaki był
prawdopodobny oryginalny zapis.
Fakty świadczą, że możliwe jest, iż wszystkie istniejące manuskrypty mają jeden lub więcej
wspólnych błędów tekstowych. Ten fakt należy przyjąć choćby niechętnie. Innym faktem, który
mamy przed sobą, jest to, że w tym przedziale czasowym trzech pierwszych wieków pojawiły się
fałszywe nauki, które rozwinęły się w Wielkie Odstępstwo.
Według znanego krytyka tekstu Dr. C.R. Gregory:
„Greckie manuskrypty Nowego Testamentu były często zmieniane przez skrybów, którzy włączali
do nich zapisy, które były im znane, i które uważali za prawidłowe.”
W jaki sposób zmiany te uczyniono, będziemy omawiali w następnym rozdziale.
Inny autor mówi następująco o „znaczeniu”, jakie dano świadectwu manuskryptów:
„Duży postęp osiągamy, gdy zaproponujemy manuskryptom znaczenie, nie według ich wieku, ale
według wieku tekstu, który one zawierają. Tregellesowi należy przypisać honor wprowadzenia tej
procedury, którą nazwał „Krytyką Porównawczą”. Jest to metoda naukowa i prowadzi nas po raz
pierwszy do bezpiecznych rezultatów.[...] Są powody by wierzyć, że największe błędy, które
kiedykolwiek zniekształciły tekst, pojawiły się już w drugim wieku.[...] To, co potrzebujemy, to
nie jest starożytny tekst, ale tekst prawdziwy.”
Oczywiście kiedy pisarz mówi o „największych błędach”, nie mówi on o błędach w nauczaniu, ale
jako krytyk tekstu, o błędach w samym tekście. Niektóre z tych błędów, pojawiły się równocześnie
z fałszywymi naukami w pierwotnym kościele.
Gdzie są najwcześniejsze manuskrypty?
Fakt, że nie posiadamy kopii datowanych wcześniej niż czwarty wiek, naturalnie prowadzi, do
pytania: „Co stało się z najwcześniejszymi manuskryptami?” Następujący cytat służy w dużym
stopniu jako odpowiedź:
„Dioklecjan w 303 A.D, rozkazał spalić wszystkie święte księgi, jednak ocalało dość, aby przekazać
tekst." Swete in Variorum "Aids to the Student.”
Powodem tego, że nie znaleziono najwcześniejszych manuskryptów jest to, że były one niszczone
przez prześladowców pierwotnego Kościoła zanim chrześcijaństwo stało się "państwową" religią w
czasie Konstantyna. Euzebiusz, który opiekował się wielką biblioteką w Cezarei napisał:
„Widziałem, na własne oczy, burzone domy modlitwy i palone na rynku święte Pisma.”
Nasze wnioski z pierwszej metody dochodzenia są następujące:
1. Wszystkie znane manuskrypty wspierają trzyimienną frazę w Mat.28.19.
2. Wcześni kopiści wprowadzili zmiany do tekstu, niektóre z powodu błędu, inne celowo, tym
niemniej - zmiany. Krytyka tekstu ujawnia te zmiany dość czytelnie.
3. Jest możliwe, że wczesne zniekształcenia tekstu są zachowane we wszystkich zachowanych
3
manuskryptach
4. Celem krytyki tekstu jest nie tyle znaleźć najstarszy, co właściwy tekst.
5. Manuskrypty sprzed IV wieku nie istnieją, w większości z powodu prześladowań wczesnego
kościoła.
Z powodu powyższych faktów, same manuskrypty nie wystarczą by objawić prawdziwy tekst.
Musimy więc zwrócić się do drugiej części naszych dowodów - wczesnych przekładów.
Świadectwo Przekładów.
F. C. Conybeare zauważa:
„W jedynych kodeksach, które mogłyby zawierać starszy zapis, czyli w Sinaitic Syriac i
najstarszym Latin Manuscript, nie ma tych stron, które odnoszą się do końcówki Mateusza." Zatem,
mimo, że wszystkie wczesne tłumaczenia zawierają tradycyjną trzyimienną frazę Mateusza 28.19,
to najwcześniejsze nie zawierają tych tekstów wcale. Co dziwne nie z powodu ominięcia, lecz
usunięcia!”
Załóżmy, że nie wiemy dlaczego te strony były zniszczone. Zmuszeni jesteśmy skonsultować nasz
następny autorytet - pisma patrystyczne.
Świadectwo wczesnych pism.
„W trakcie mojego studiowania uświadomiłem sobie wątpliwości, co do autentyczności tekstu
Mateusza 28.19. Patrystyczne świadectwa przeciwko temu tekstowi są wyraźne [...].” F.C
Conybeare w Hibbert Journal
W jakim stopniu to zdanie jest prawdziwe? Jakie są fakty? Podczas gdy żaden manuskrypt z
pierwszych trzech wieków nie istnieje, to mamy pisma przynajmniej dwóch osób, które posiadały
lub miały dostęp do manuskryptów znacznie wcześniejszych niż nasze najwcześniejsze. Są również
inni, którzy cytują Mateusza 28.19, których pisma posiadamy, które datują znacznie wcześniej, niż
nasze najlepsze kopie manuskryptów. Kim byli ci mężczyźni? Kiedy żyli? Czy byli godni zaufania?
Jak oni cytowali Mateusza 28.19? To są wszystko pytania, które muszą znaleźć teraz odpowiedź.
Rozważymy świadectwa następujących ludzi, bądź przez cytowanie ich pism, bądź pośrednio przez
cytowanie pism im współczesnych: Euzebiusz z Cezarei; Nieznany autor De Rebaptismate;
Orygenes; Klemens z Aleksandrii; Justyn Męczennik; Macedoniusz; Eunomiusz; Afrates.
Zanim przejdziemy do świadectw tych wczesnych pisarzy, musimy dobitnie stwierdzić, że jeśli
miałyby decydować w kwestiach teologicznych, to świadectwa tych "ojców" byłyby bez wartości.
Nasza doktryna musi wynikać z czystego Słowa Bożego, a nie z żadnego innego źródła. Ci, tak
zwani "ojcowie" żyli w wieku teologicznej ciemności i herezji! Ich świadectwo jest wartościowe
jedynie dlatego, ponieważ dostarcza potwierdzenia dla manuskryptów znacznie starszych niż nasze
obecnie posiadane. Dlatego nasze poszukiwania w ich pismach nie służą utworzeniu doktryny, czy
teologii, ale znalezieniu wczesnych świadectw kwestionowanych wersetów.
Euzebiusz z Cezarei.
Naszym pierwszym świadkiem będzie Euzebiusz z Cezareii. Urodził się około 270 A.D, a zmarł
4
około 340 A.D. Żył w czasach duchowej ciemności. Był Trynitarzem i w późnym okresie swego
życia asystował w tworzeniu Nicejskiego credo. Mosheim napisał o nim w przypisie redaktorskim:
„Euzebiusz Pamfili, biskup Cezarei w Palestynie, osoba wykształcona, zdobył sławę przez swoje
pisma teologiczne. Do około 40 roku życia był w bliskich kontaktach z męczennikiem Pamfilusem,
uczonym, fundatorem biblioteki w Cezarei, skąd Euzebiusz uzyskał większość swoich nauk.”
F.C. Conybeare napisał: „Spośród patrystycznych świadków, żaden nie jest tak ważny jak
Euzebiusz z Cezarei, gdyż żył on w najwspanialszej bibliotece tego wieku, którą zgromadził
Orgenes i Pamfilus...”
Świadectwo Euzebiusza.
Według Conebeare: „Euzebiusz cytował ten tekst (Mat.28.19) wielokrotnie w swoich pismach
pomiędzy 300, a 336 rokiem, np. w swoich komentarzach do Psalmów, Izajasza, w Demonstratio
Ewangelica, Teofania... W swojej słynnej historii kościoła i w dziele o Konstantynie. Znalazłem w
nich 18 cytatów Mateusza 28.19 i zawsze w następującej formie:
„Idźcie i czyńcie uczniami wszystkie narody w moim imieniu, ucząc ich przestrzegać to, co
wam rozkazałem.”
Euzebiusz nie tylko cytuje te wersety w tej formie, ale więcej niż dwukrotnie komentuje je w
sposób podkreślający słowa „w moim imieniu”. W swojej Demonstriatio Evangelica pisze (kol.
240, strona 136):
„Bo nie tylko nakazał im czynić uczniów z wszystkich narodów, ale z istotnym dodatkiem "w jego
imieniu". Gdyż tak wielka wartość była tego apelu, że Apostoł mówił: „Bóg nadał mu imię ponad
wszystkie, tak że na imię Jezus każde kolano się ugnie w niebie i na ziemi i pod ziemią.” Dlatego
słuszne było, żeby położył nacisk na zaletę mocy będącej w jego imieniu, ale zakrytej dla wielu i
dlatego powiedział do swoich apostołów: Idźcie, i czyńcie uczniami wszystkie narody w imię
moje”.
Conybeare kontynuuje w Hibbert Journal 1902:
„Jest oczywiste, że taki tekst został znaleziony przez Euzebiusza w starożytnych manuskryptach,
zgromadzonych od 50, do 150 lat przed jego narodzinami przez jego poprzedników. O innych
formach nie słyszał, aż do momentu, gdy odwiedził Konstantyna i wziął udział w Soborze w Nicei.
Potem, w swoich późnych latach, w dwóch swoich kontrowersyjnych pismach "Przeciwko
Marcellusowi" i w "O teologii Kościoła", użył powszechnego zapisu. Inne, podobne jego pismo, to
list po Soborze w Nicei napisany do swoich podopiecznych w Cezarei”
Dowód wewnętrzny.
1Tes.5.21 „Wszystkiego doświadczajcie, co dobre, tego się trzymajcie”.
W tym wersecie, greckim słowem dla „sprawdzaj” jest dokimazo i oznacza testuj, badaj,
udowadniaj (by zobaczyć, czy rzecz jest prawdziwa, czy nie), by rozpoznać jako prawdziwe
po sprawdzeniu, uznać wartość”.
W naszych wysiłkach by upewnić się, który zapis Mateusza 28.19 jest oryginalny, poddamy oba
5
zapisy 10 testom. W ten sposób będziemy mogli zidentyfikować prawdziwy i fałszywy.
1. Test kontekstu.
Badając kontekst stwierdzamy, że tradycyjnej trzyimiennej frazie brakuje składniowej jakości tzn.
prawdziwy sens wersetu jest zakłócony przez błąd w lingwistycznym wzorze. Jednakże jeśli
czytamy jak poniżej, to cały kontekst pasuje do siebie i tenor instrukcji jest kompletny:
„Wszelka moc jest dana mi... idźcie więc ...czyńcie uczniów w moim imieniu nauczając ich
cokolwiek wam poleciłem... Ja jestem z wami...”
2. Test częstotliwości.
Czy fraza „w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego” jest użyta gdziekolwiek indziej w Biblii?
Nigdzie.
Czy Jezus używał frazy "w moim imieniu" przy innych okazjach?
Tak 17 razy, przykłady znaleźć można w Mat 18.20; Marka 9.37,39,41; w Janie 14.14 i 26, 16.23.
3. Test argumentu.
Czy jest jakiś argument w Biblii oparty na frazie trzyimiennej, lub chrzczeniu w potrójne imię? Nie
ma żadnego.
Czy jest jakiś argument w Biblii oparty na fakcie chrzczenia w imieniu Jezusa?
Tak! Ten argument jest użyty w 1Kor.1.13 „Czy rozdzielony jest Chrystus? Czy Paweł za was
został ukrzyżowany albo w imię Pawła zostaliście ochrzczeni?”
Z tego argumentu, gdy jest starannie przeanalizowany, wynika, że uczniowie powinni być chrzczeni
w imię Tego, który był dla nich ukrzyżowany. Ojciec w swojej cudownej miłości, dał dla nas swego
umiłowanego Syna, który przez Ducha został wskrzeszony. To Pan Jezus był ukrzyżowany i dlatego
w Jego imieniu uczniowie mają być chrzczeni w wodzie.
Według Dr. Thomasa w „Wyjawionej tajemnicy” artykuł XLIV.
„Jest jedna droga dla wierzącego w "rzeczy dotyczące Królestwa Bożego i imię Jezusa Chrystusa"
by przyoblec się w Niego, przyjąć Jego imię, a to jest przez zanurzenie w Jego imieniu. Chrzest jest
dla tego specyficznego celu”.
„Odnośnie znaczenia, chrzest jest nierozdzielnie połączony ze śmiercią Chrystusa. Jest środkiem
identyfikacji wierzącego ze śmiercią Pańską” (Boża droga, str.190).
Ojciec nie umarł, ani Duch. Jak mówi pismo, „pogrzebani z Nim (Jezusem) w chrzcie”, nie z
Ojcem, Synem i Świętym Duchem. (Rzym.6.3-5).
R Roberts użył tego argumentu (Natura chrztu str. 13):
„Według trynitarnego zanurzenia, nie wystarcza by być zanurzonym w Syna. W ten sposób
Chrystus jest odsunięty od swojej pozycji, jako łącznika, drzwi, "nowej żywej drogi". A więc są trzy
6
imiona pod niebem, przez które musimy być zbawieni, w przeciwieństwie do deklaracji
apostolskiej, że „nie ma żadnego innego imienia pod niebem (niż Jezusa Chrystusa z Nazaretu),
danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni”. Dz.Ap. 4.12
To oczywiście jest to imię w argumencie Pawła. Byliście ochrzczeni w imię Pawła, czy w imię
Ojca i Syna i Ducha Świętego - innym imieniu, które usuwa Chrystusa z pozycji łącznika i jedynego
imienia dla zbawienia?
Bazując już tylko na tym argumencie możemy potwierdzić oryginalny tekst Mateusza 28.19, jako
zawierający frazę „w moim imieniu”.
4. Test analogii.
Czy jest cokolwiek w Biblii analogicznego do chrztu w potrójne imię? Nie ma.
Czy jest coś analogicznego do chrztu w imię Jezusa?
Tak. Ojciec chrzcił uczniów darem Ducha Świętego, obietnicy, która przyszła według Jezusa „w
Jego imieniu” (Jan 14.26). To dlatego że Jezus jest „łącznikiem” zarówno w chrzcie wodnym, jak i
chrzcie duchem. Co jest wykazane w poniższych cytatach:
Jan 16:7 Mówię wam prawdę, że konieczne jest dla was bym odszedł, bo jeśli nie odejdę,
pocieszyciel nie przyjdzie do was. Ale jeśli odejdę, przyślę go wam.
Jan 14:26 Pocieszyciel, którym jest Duch Święty, którego Ojciec pośle wam w moim
imieniu, on nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko cokolwiek wam
powiedziałem.”
Dz.Ap. 8:12 Gdy oni uwierzyli Filipowi głoszącemu rzeczy o Królestwie Bożym i imieniu
Jezusa Chrystusa, zostali ochrzczeni zarówno mężczyźni jak i kobiety.
Zauważ, że zostali ochrzczeni w wyniku głoszenia imienia Jezusa Chrystusa, a nie „Ojca i Syna i
Ducha Świętego”. Przez analogię my powinniśmy być chrzczeni w imieniu Jezusa, gdyż to
przygotowuje nas do chrztu Duchem, który podobnie jest dany w Jego imieniu (Dz.Ap. 2.38-39;
19.1-5; Jana 3.3-5).
5. Test konsekwencji.
Będąc chrzczeni 'nakładamy' na siebie imię Ojca i Syna i Ducha Świętego? Nie.
Czy 'nakładamy' imię Jezusa? Tak, gdy jesteśmy chrzczeni w imię Jezusa Chrystusa, według
chrzczenia dokonywanego przez wczesny kościół, co zapisane jest w Pismach, gdzie dosłownie byli
zanurzani w imię Jezusa Chrystusa.
Gal.3:27 Bo wszyscy, którzy zostaliście w Chrystusie ochrzczeni, przyoblekliście się w
Chrystusa
Nie ma żadnych wzmianek w Piśmie o rezultatach chrzczenia odnoszących się do tytułów Ojca i
Syna i Ducha Świętego. Każda wzmianka wykazuje jasne połączenie z Chrystusem i Jego ofiarą na
krzyżu.
7
6. Test praktyki.
Czy kiedykolwiek uczniowie po otrzymaniu ewangelii chrzcili w potrójne imię? Nigdy.
Czy chrzcili w imię Jezusa? Zawsze. (Dz.Ap. 2.38,8:16, 10.48 (wnioskowane), 19.5 itd.)
Często w obronie trójjedynego zanurzenia używa się argumentu, że „Raczej bym stosował się do
polecenia słów Pana Jezusa, niż wzorował na Dziejach Apostolskich”. Jednakże ten sposób logiki
sytuuje apostołów w pozycji nieposłuszeństwa i czyni wszystkie chrzty apostołów nieważnymi,
pustymi.
Jeśli całe słowo Boże jest natchnione, a jest, wtedy „abyśmy nie dawali większego znaczenia
jednemu wersetowi ponad inny”, ale raczej uwzględniali całość Słowa Bożego w jego kontekście i
właściwie zastosowali je w naszym życiu. Po prostu, słowa Jezusa nie są ani więcej, ani mniej
ważne niż reszta.
Jest łatwiej uwierzyć, że uczniowie przestrzegali instrukcji Pana, niż sugerować, że natychmiast
byli nieposłuszni Jego poleceniom.
7. Test znaczenia.
Jakie znaczenie jest przypisywane w Piśmie chrzczeniu wierzących w imię Ojca Syna i Ducha
Świętego? Żadne.
Jakie znaczenie jest przypisywane chrztowi w imię Jezusa?
Po pierwsze, Pisma uczą, że chrzest w imię Jezusa jest aktem nawrócenia dla przebaczenia
grzechów (Dz.Ap.2.38)
Po drugie, chrzest w Jego imieniu jest połączony z obietnicą chrztu Duchem Świętym, (Dz.Ap.2.38)
Po trzecie, chrzest w imię Jezusa jest połączony z naszą identyfikacją i personifikacją śmierci i
pogrzebania Chrystusa (Rzym.6.1-4 i Kol.2.12).
Po czwarte, ochrzczenie w imię Jezusa oznacza, że przyoblekamy Chrystusa (Gal.3.27).
Po piąte, chrzest w Jego imieniu jest nazywany obrzezką Chrystusa i odzwierciedla zdjęcie starego
człowieka grzechu. W ten sposób stajemy się nowym stworzeniem w Chrystusie (Kol.2.11-12;
2Kor.5.17).
Chrzest w potrójne imię może tylko odzwierciedlać wiarę w trynitarną doktrynę i ludzkie credo
stworzone dla wsparcia tej wiary.
8. Test równoległych świadectw.
Dzięki Bożej opiece tekst Mateusza 28.19 nie jest jedynym zapisem w ewangeliach naszego Pana.
Łukasz również zapisał to zdarzenie z dużą dokładnością. W Łukasza 24.46-47 jest napisane o
Jezusie mówiącym w trzeciej osobie:
Łuk. 24:47 „I że, począwszy od Jerozolimy, w imię jego ma być głoszone wszystkim
narodom upamiętanie dla odpuszczenia grzechów”
8
Sam już ten zapis odnawia właściwy tekst Mateusza 28.19, gdzie Jezus mówi w pierwszej osobie:
"w moim imieniu". Ponadto ewangelia Marka podobnie zapisuje to przesłanie z użyciem podobnych
wzorców mowy:
„Idźcie... na cały świat... głoście ewangelię… każdemu… ochrzczony… w moim imieniu…”
(Mar.16.15-18).
9. Test uzupełniających się cytatów.
Podczas gdy nie istnieje tekst, który proponuje pochwalny cytat z użyciem frazy trójimiennej, to
istnieje uderzające podobieństwo pomiędzy Mat.28.19 po skorygowaniu, a Rzym.1.4-5. Zauważ
następujące podobieństwa:
Mat.28.19-20 – Rzym.1.4-5.
„wszelka moc jest mi dana” - „został ustanowiony Synem Bożym”
„idźcie” – „otrzymaliśmy...apostolstwo”
„nauczając ich przestrzegać” – „abyśmy... przywiedli do posłuszeństwa wiary”
„wszystkie narody” – „wszystkie narody”.
„w moim imieniu” – „dla imienia Jego”
10. Test zasady.
Napisane jest: Kol.3.17 I wszystko, cokolwiek czynicie w słowie lub w uczynku, wszystko
czyńcie w imieniu Pana Jezusa, dziękując przez niego Bogu Ojcu.
Przesłanie sformułowane przez Pawła jest jasne. Słowo „cokolwiek” zawiera wszystko i z
pewnością zawiera również chrzczenie, jako, że zawiera ono zarówno słowo i czyn.
To tradycyjne słownictwo w Mat. 28.19z użyciem potrójnego imienia nie jest zgodne z tą zasadą.
Natomiast krótsza fraza jest. To udowadnia, która z fraz jest sfałszowana. Słowo Boże nie przeczy
sobie, lecz raczej się uzupełnia.
Paweł nie tylko głosił tą zasadę, ale również stosował w kontekście chrztu. W Dz.Ap.19.1-5
znajdujemy uczniów Jana, którzy byli ochrzczeni w czasie jego służby. Tak jak chrzest w imię
Jezusa, chrzest Jana był dla pokuty (Mar.l.4; Dz.Ap.2.38). Jan głosił w swoim chrzczeniu, że
przyjdzie po nim Ten, który zabierze grzechy świata i będzie chrzcił Duchem Świętym. Paweł
zastosował tę zasadę i przechrzcił ich w imię Pana Jezusa. I w ten sposób używając testu praktyki
znajdujemy silne potwierdzenie dla frazy w "moim imieniu".
Inne źródła.
Wystarczająca ilość dowodów została przedstawiona, by uświadomić czytelnikowi czy tradycyjna
forma trójimienna z Mateusza 28.19 jest prawdziwa. Poniższe cytaty komentują tradycyjną formułę.
Encyklopedia Religii i Etyki Hastinga:
9
„Skumulowane dowody krytyki (tekstu, literackiej i historycznej) są wyraźnie przeciwko
poglądowi, że tradycyjna forma Mat.28.19 stanowi słowa Jezusa.”
Dr. Peake - Komentarze biblijne strona 723:
„Polecenie chrzczenia w potrójne imię jest późną ingerencją doktrynalną. Zamiast chrzczenia w
imię Ojca i Syna i Ducha Świętego, powinniśmy raczej używać „w moim imieniu”.
Williams R.R. - Teologiczny podręcznik Biblii - strona 29:
„Polecenie chrzczenia w Mat. 28.19 wydaje się pokazywać wpływ rozwiniętej doktryny trynitarnej.
Wczesne chrzczenie było w imię Chrystusa. Połączenie koncepcji trynitarnej z aktem chrztu
świadczy o tym, że chrzest uważano za doświadczenie trynitarne.”
Chrystiadelfian Monatshefte:
„Uderzający kontrast i nielogiczność, wewnętrzna niespójność tego zapisu... prowadzi do
podejrzenia o umyślne zmodyfikowanie w interesie koncepcji Trójcy. Często wnioskuje się, że w
starożytnym chrześcijaństwie występowały działania różnych grup mające na celu zmodyfikowanie
tekstu Nowego Testamentu. To zwiększa nasze wątpliwości do stopnia przeświadczenia, co do
prawdziwości tej formuły.”
Dr. Robert Young
W jego „Literalnym tłumaczeniu Biblii”, Young umieszcza tradycyjną formułę Mat.28.19 w
nawiasach dla podkreślenia wątpliwości co do jej autentyczności.
Słownik Biblijny Blacka:
„Trynitarna formuła w Mat. 28.19 była późnym dodatkiem wprowadzonym przez jakiś wybitny
umysł chrześcijański.”
Profesor Harnack – „Historia dogmatów”
Profesor Hamack dyskfalifikuje ten tekst z potępieniem, jako nie będący „żadnym słowem Pana”.
F. Whiteley „Świadectwa”:
„Klerykalne sumienie było bardzo zakłopotane tym, że apostołowie i uczniowie nigdy nie
zastosowali trójjedynego imienia z Mat.28.19. Nawet Trynitarianie wiedząc, że idea ta była
odrzucana przez Kościół w czwartym wieku, przyznają (np. Peake) "polecenie chrzczenia w
potrójne imię jest późnym wtrąceniem doktrynalnym.”
Kol.3:17 I wszystko, cokolwiek czynicie w słowie lub uczynku, wszystko czyńcie w
imieniu Pana Jezusa, dziękując przez niego Bogu Ojcu.
Czy to jest ważne?...
10
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
wierzący
bywalec
Dołączył: 03 Sty 2014
Posty: 605
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 7 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: lubuskie
Płeć: Mężczyzna
|
| Wysłany: Sob 0:50, 22 Mar 2014 Temat postu: |
|
|
Bardzo długi wpis Kaziku ale wiesz jak tylko mog go zkomentować? Czy na pewno Bóg powiedział?
Podważasz Pismo Świete!
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
wierzący
bywalec
Dołączył: 03 Sty 2014
Posty: 605
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 7 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: lubuskie
Płeć: Mężczyzna
|
| Wysłany: Sob 0:57, 22 Mar 2014 Temat postu: |
|
|
A i jeszcze jedno nie prawdę mówisz pisząc że;
| Cytat: | Nawet Trynitarianie wiedząc, że idea ta była
odrzucana przez Kościół w czwartym wieku, przyznają (np. Peake) "polecenie chrzczenia w
potrójne imię jest późnym wtrąceniem doktrynalnym. |
Są wcześniejsi autorzy którzy nie odrzucali trój jedności Boga, w takim formacie jak i mamy dziś w KRK była odrzucana w IV wieku.
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Kazik
nowicjusz
Dołączył: 15 Lut 2014
Posty: 61
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna
|
| Wysłany: Sob 1:13, 22 Mar 2014 Temat postu: |
|
|
| Nieświszczuk napisał: | | Nic mnie nie drazni tylko śmiać mi się chce gdy słyszę i czytam takie nonsensy. Zastanów się na tematem, a nie powielaj narzuconych wersji. |
Sam jesteś nosicielem ,,nonsensów"i mieszasz ludziom w głowie, bo nie masz ze swej strony nic do zaoferowania. Czy wiesz co po grecku znaczy ,,diabolos"? - mieszacz!. Dziś się śmiejesz, no bo naśmiewca nic inngo nie potrafi ale nie wiesz czy jutro nie będziesz płakał i zgrzytał zębami. I ten duch tak ci namieszał w głowie że już nie możesz rozumieć co w Słowie jest napisane, choćbyś czytał ją cały dzień.Przykro mi żemusiałem ci tak napisać, ale tak niestety jest, jak ktoś się napije z kielicha wielkiej wszetecznicy z 17 rozdz.Objawienia. Katolicyzm tak działa, kto wierzy jego kłamstwom popada w ostry obłęd. Szkoda mi ciebie.
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Kazik
nowicjusz
Dołączył: 15 Lut 2014
Posty: 61
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna
|
| Wysłany: Sob 1:31, 22 Mar 2014 Temat postu: |
|
|
| wierzący napisał: | A i jeszcze jedno nie prawdę mówisz pisząc że;
| Cytat: | Nawet Trynitarianie wiedząc, że idea ta była
odrzucana przez Kościół w czwartym wieku, przyznają (np. Peake) "polecenie chrzczenia w
potrójne imię jest późnym wtrąceniem doktrynalnym. |
Są wcześniejsi autorzy którzy nie odrzucali trój jedności Boga, w takim formacie jak i mamy dziś w KRK była odrzucana w IV wieku. |
Jeżeli wierzysz w trójcę to nie można ci pomóc i szkoda czasu na rozmowę z tobą, trójca nie istniała i nie istnieje, i tej nauki nie znajdziesz w Biblii, i jest ta nauka przeklęta przez Boga. Tobie nie można pomóc bo nie rozumiesz i nie widzisz mój drogi. Przeczytaj sobie Objawienie 1 kto się tam Janowi przedstawia.
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
wierzący
bywalec
Dołączył: 03 Sty 2014
Posty: 605
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 7 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: lubuskie
Płeć: Mężczyzna
|
| Wysłany: Sob 20:52, 22 Mar 2014 Temat postu: |
|
|
kolego kazik jesteś tak przepełniony goryczą że nawet nie wiesz kogo za co atakujesz:
żadnych konkretów w stosunku do mnie czy nieświeszczuka tylko atak
ale trudno niech sie Pan zlituje nad dusza twoją 
Post został pochwalony 0 razy
Ostatnio zmieniony przez wierzący dnia Sob 20:55, 22 Mar 2014, w całości zmieniany 1 raz
|
|
| Powrót do góry |
|
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Nieświszczuk
Stały bywalec
Dołączył: 28 Paź 2013
Posty: 758
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 8 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Płeć: Mężczyzna
|
| Wysłany: Sob 23:35, 22 Mar 2014 Temat postu: |
|
|
Nieświszczuk nie jest wyznawcą KK - więc Kazik i tak się myli i to na całej linii.
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Obik
nowicjusz
Dołączył: 16 Mar 2014
Posty: 36
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
Płeć: Mężczyzna
|
| Wysłany: Nie 20:24, 23 Mar 2014 Temat postu: |
|
|
Zwracam Wam uwagę delikatnie i nieśmiało że zupełnie zmieniliście temat. jako że poruszyłem tu ważne sprawy na temat Babilonu Wielkiego czyli Nierządnicy z Objawienia mam nadzieję że wasze odwracanie kota ogonem nie ma na celu ukrycia tych faktów...
Przypominam więc artykuły w których sa bardzo ciekawe argumenty i dowody że Babilon Wielki z Objawienia to sekta żydowska powstała w niewoli babilońskiej, która zabiła Chrystusa a obecnie rozdaje kary w polityce światowej.
Od razy wyjaśniam że Nierządnica nie jest Izrael i nie sa wszyscy żydzi a jedynie sekta trzymająca władzę nad politykami, bankami, filmem i muzyką a także mediami. Izrael to jeden z królów którzy zniszczą Babilon Wielki.
Jeśli nie macie nic ciekawego w temacie do napisania to możecie zadawać pytania.
Przypominam linki do artykułów które zakryliście swoim spamem.
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Kazik
nowicjusz
Dołączył: 15 Lut 2014
Posty: 61
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna
|
| Wysłany: Czw 21:56, 27 Mar 2014 Temat postu: |
|
|
| wierzący napisał: | Masz zupełną rację że to jest teoria z Biblii, A jakie kłamstwa macie np. to o którym juz pisałem prosze:
1Kor10:9 "I nie wystawiajcie na próbe Chrystusa, jak niektórzy z nich wystawili i pogineli od wężów;"
Czy w PNŚ nie jest napisane Jehowy? A dla czego? W każdym manuskrypcie występuje słowo Christos
Czyli macie kłamstwo i to beszczelne
Biorąc ST ten werset ukazuje jeszcze jedno że jest podstawa do trójcy bo w ST mowa jeat o Ojcu 
Dziekuję i wiecej juz na ten temat nie bedę dyskutował z tobą bo widze że cie to drażni. |
O jakich manuskryptach gadasz, czy je masz w domu ?A jeśli chodzi o słowo ,,Chrystus" czyli namaszczony, to Pan Jezus powiedział w Biblii że w obecnym czasie będzie wielu fałszywych chrystusów, czyli namaszczonych, o którym teraz mówisz ?. Jest w Biblii jeden Prawdziwy Chrystus co nosi imię Boga: Jezus, które się brzmi z hebrajskiego ,,Jahschua, z geckiego Jezus co się wykłada Jahwe - zbawiciel. Ja wiem że Bóg Jahwe (Jehowa) jak mawiają niewłaściwie świadkowie, zamieszkał w śmiertelnym ciele Syna i poszedł na Golgotę za mnie umrzeć i pojednał mnie z Samym Sobą. To był i jest JEDEN BÓG a nie wymysł trójcy czy dwójcy. A ty innym zarzucasz kłamstwo, nie mając na ten temat żadnego zrozumienia i wierzysz sam w trójcę której nie ma w Bibli tylko w odpadłym od Boga katolickim kościele i wierzących w to okłamanych protestantów. Co wrócili do mamusi co w 17 rozdz.Objawienia została opisana jako wielka wszetecznica. Należy od tej grupy uciekać. Objaw.18:4. Dz.ap.2:38. kto tak nie zrobi, będzie tego gorzko żałował.
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Nieświszczuk
Stały bywalec
Dołączył: 28 Paź 2013
Posty: 758
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 8 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Płeć: Mężczyzna
|
| Wysłany: Czw 22:16, 27 Mar 2014 Temat postu: |
|
|
Kolejny co uważa iż człowiek jest w stanie zabić dawcę życia. Bardzo współczuję
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Kazik
nowicjusz
Dołączył: 15 Lut 2014
Posty: 61
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna
|
| Wysłany: Czw 22:24, 27 Mar 2014 Temat postu: |
|
|
| Obik napisał: | Zwracam Wam uwagę delikatnie i nieśmiało że zupełnie zmieniliście temat. jako że poruszyłem tu ważne sprawy na temat Babilonu Wielkiego czyli Nierządnicy z Objawienia mam nadzieję że wasze odwracanie kota ogonem nie ma na celu ukrycia tych faktów...
Przypominam więc artykuły w których sa bardzo ciekawe argumenty i dowody że Babilon Wielki z Objawienia to sekta żydowska powstała w niewoli babilońskiej, która zabiła Chrystusa a obecnie rozdaje kary w polityce światowej.
Od razy wyjaśniam że Nierządnica nie jest Izrael i nie sa wszyscy żydzi a jedynie sekta trzymająca władzę nad politykami, bankami, filmem i muzyką a także mediami. Izrael to jeden z królów którzy zniszczą Babilon Wielki.
Jeśli nie macie nic ciekawego w temacie do napisania to możecie zadawać pytania.
Przypominam linki do artykułów które zakryliście swoim spamem.
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych] |
Jeśli ty widzisz żydów jako wielka wszetecznica, to taki człowiek jest duchowo ślepy i nie potrafi geograficznego położenia odczytać tego wielkiego miasta co ma wpływ na światową politykę na całymv świecie i przez stulecia do dziś miliony ludzi na całym świecie. Dam ci opic jej działania co robili członkowie tej krwawej wszetecznicy w 20 wieku.Poczytaj sobie: „Po czynach ich - poznasz ich” Jezus Chrystus
http://www.youtube.com/watch?v=_lpYKVoNW3c
NACIŚNIJ LEWY KLAWISZ CTRL oraz KLIKNIJ POWYśEJ LINK..WEJDZIESZ NA 10 MINUTOWY FILM
LUDOBOJSTWO W CHORWACJI A PRYMAS CHORWACJI ALOJZIJE
S T E P I N A C
USTASZE-KSIADZ FRANCISZKANIN-FILOPOWICZ-RAZ JAKO KSIĄDZ-I RAZ JAKO KOMENDANT
OBOZU JOSENOVAC
USTASZE-PILA NA SZYJI
USTASZE-SIEKIERA NA SZYJI
2
Proszę o UCZCIWA WYPOWIEDZ na temat " Roli KOSCIOLA w LUDOBOJSTWIE
akcji katolickiej USTASCHI(USTASZE) w Chorwacji.
Za wiedzą i zgodą Watykanu, jego legata - Josipa Ramiry Marconego oraz arcybiskupa
Zagrzebia - Stepinaca, będącego od roku 1942 duszpasterzem armii ustaszów, rozpoczęło się
przymusowe nawracanie na katolicyzm prawosławnej ludności serbskiej.
W bluźnierczy i haniebny sposób akcję tę nazwano „dziełem boSym”.
Od roku 1941 Ante Pavelić i Pius XII regularnie składali sobie ,świadectwa uprzejmości.
Urzędnicy brytyjskiego ministerstwa spraw zagranicznych, obserwujący coraz częstsze
kontakty przedstawicieli Zagrzebia i Rzymu i oburzeni tym, iS papieS, jako najwySszy biskup
katolicki, przestawał z osławionym terrorystą i mordercą - nazywali go „największym
tchórzem naszego czasu”.
W maju 1943 roku Ante Pavelić poprosił o kolejną audiencję i dowiedział się, Se „Ojciec
święty” nie ma nic przeciwko temu, moSe go jednak przyjąć nie jako szefa państwa aby
uniknąć dalszych napięć z zachodnimi aliantami lecz jako osobę prywatną.
PapieS Pacelli ponownie zapewnił faszystowskiego mordercę o swej osobistej przychylności.
Według szacunków zawartych w aktach amerykańskich słuSb specjalnych w owym czasie juS
150 tysięcy prawosławnych Serbów padło ofiarą chorwackiego terroru. Ante Pavelić
pozostawał takSe w .ścisłych kontaktach z faszystowskimi przywódcami niemieckimi.
Podczas pewnego spotkania w Berlinie przechwalał się całkowitym rozwiązaniem kwestii
Sydowskiej w swym kraju.
O tym, jakich bestialstw dopuszczali się jego oprawcy, przekonał się pewien włoski reporter
wojenny, któremu Ante Pavelić wręczył wielką miskę wypełnioną, czymś przypominającym
ostrygi. Na pytanie Włocha, chorwacki führer odpowiedział, Se jest to prezent jego wiernych
ustaszów: 40 funtów serbskich oczu.
Centralny organ ustaszów „Hrvatski Narod” podał dnia 5 września 1943 roku, Se Pius XII
przyjął na specjalnej audiencji 110 chorwackich policjantów przebywających na szkoleniu we
Włoszech. Na poSegnanie kaSde z nich otrzymał od papieSa, jakiś upominek oraz
błogosławieństwo.
I gdy w roku 1945 faszyści chorwaccy złoSyli wizytę w Rzymie, Pacelli (papieS) zapewnił
ich, Se uSyje całego swego autorytetu, by zapobiec uwięzieniu Ante Pavelića, którego
.uwaSa za dobrego człowieka i dobrego katolika.. Pewnym jest takSe, Se Andrija
Artuković, minister spraw wewnętrznych Pavelića, wypowiedział takie oto zdanie:
„Kierowałem się zasadami moralnymi Kościoła katolickiego”.
Profesor Vladimir Dedijer - jugosłowiański historyk (zm. 1990 r.) przytacza dane, a
potwierdzają teS je i inne źródła, z których wynika, iS zorganizowane bandy Ante Pavelića
zamordowały, co najmniej!!!
750 tysięcy Serbów, 60 tysięcy śydów oraz 26 tysięcy Cyganów. To razem 836 tysięcy
zidentyfikowanych i policzonych trupów reSimu ustasze. Materiał dowodowy obejmuje
zeznania naocznych świadków, pamiętniki i blisko dziewięć tysięcy zdjęć dokumentacji.
3
Bombami zabijali ustasze i ich duchowni pomocnicy między innymi dzieci, które najpierw,
jeszcze Sywe, wrzucano do masowych grobów. Potem na to wrzucano ich zabitych rodziców,
którzy oglądali egzekucję swoich dzieci i zasypywano. Karabinów i broni maszynowej
uSywali do masowych egzekucji, przeprowadzanych z wyszukanym okrucieństwem. Strzelali
w nogi, potem w brzuchy, wreszcie w piersi.
Innym narzędziem mordu były noSe rzeźnickie, którymi przecinano szyje niewinnych ofiar,
odmawiających przyjęcia katolicyzmu. Toporami najczęściej mnisi i Sołnierze ćwiartowali
Cyganów (Romów). Rozcinali Cyganom głowy, brzuchy i klatki piersiowe. Posługiwali się
takSe, starając się nie wzbudzać wiele hałasu i rozgłosu, siekierami ciesielskimi, uSywając ich
do rozłupywania głów, łamania kręgosłupów i rozcinania arterii. Podczas masowych mordów
uSywali ponadto drewnianych młotków, tak, Se uderzane nimi wielokrotnie bezbronne ofiary
padały martwe. Tak zwane „ciche egzekucje” bandy morderców reSimu chorwackiego
wykonywały ze szczególną lubością.
Do zabijania dzieci i kobiet stosowały one takSe Selazne pręty, specjalnie w tym celu
produkowany w jednej z fabryk. Bito na oślep w głowy i tułowia, a takSe tymi prętami
gwałcono kobiety rozpruwając łona i brzuchy po ich normalnym wielokrotnym zgwałceniu
przez ustaszów. Ludzi chorych i starych zabijano kilkoma uderzeniami Selaznych młotków. A
wszystko za to, Se były prawosławne, Sydowskie lub cygańskie, za to, Se nie chciały
przymusowo się ochrzcić i przejść na katolicyzm rezygnując ze swej dobroczynnej wiary.
Pewien katolik, franciszkanin o nazwisku Filipović, zwany „szatanem”, ze szczególną pasją
uśmiercał dzieci i chorych, posługując się motyką.
Jedna z najstraszliwszych metod mordowania, słuSącą, przedłuSaniu męki ofiar, polegała na
deptaniu ofiar i skakaniu im po brzuchach aS do zmiaSdSenia wątroby i .śledziony. TakSe
skórzanymi batami fanatyczni i spragnieni krwi słudzy świętego Kościoła katolickiego
chłostali na śmierć niewierne dzieci, kobiety i męSczyzn. Powieszenie było aktem łaski. Te
zbrodnicze bandy piekły i paliły ludzi Sywcem jak za czasów inkwizycji, przybijały ich do
drzwi, wyłupywały oczy, rozcinały piersi, wyrywały języki.
Vladimir Dedijer, który w czasie wojny wyzwoleńczej, prowadzonej przeciw wojskom
okupacyjnym, przebywał w kwaterze armii partyzanckiej dowodzonej przez Józefa
Broz Tito, do swej ksiąSki o Jasenovacu dołączył rejestr zawierający nazwiska 5
arcybiskupów, 17 biskupów, 8 kardynałów, 119 księSy katolickich i 22 franciszkanów.
Na liście znajdują się takSe profesorowie teologii, katecheci, kanonicy, opaci i prałaci.
Sześć stron zajmuje spis rzymskokatolickich zbrodniarzy, odznaczonych orderami za
swe „zasługi dla państwa ustaszów”.
śyczliwość Stolicy Apostolskiej wobec ludobójców trwała nawet po II wojnie światowej.
Jeden z nielicznych, którzy stanęli przed sądem, arcybiskup Zagrzebia, Stepinac, został
skazany, jak informuje wydawca Jasenovaca, na szesnaście lat cięSkich robót.
Watykan zaprotestował przeciwko temu, i to ze skutkiem, gdyS juS po pięciu latach
Stepinac znalazł się na wolności, a nawet otrzymał godność kardynała. śaden z
uczestniczących w morderstwach „duchownych duszpasterzy” nie został przez Rzym!
Pociągnięty do odpowiedzialności ani ekskomunikowany. Ani frater Filipović, jeden z
4
komendantów obozu koncentracyjnego w Jasenovacu, ani przyjaciel Pavelića - niejaki
Draganović, teolog chorwacki.
O zakresie wpływów Kościoła rzymskiego moSe dać wyobraSenie fakt, iS owo ludobójstwo
właściwie aS do dnia dzisiejszego, do początków XXI wieku mogło pozostać pokryte
milczeniem.
Po zakończeniu II wojny światowej tenSe sam Draganović, którego ochraniał pewien
duchowny, pracujący w sekretariacie Piusa XII, zorganizował watykańską komisję
pomocy uchodźcom - Commissione Pontificia d'Assistenza. Nie tylko masa chorwackich
morderców, tropionych przez aliantów, ale takSe zbrodniarze wojenni z faszystowskich
Niemiec mogli, korzystając z usług tej organizacji, rozpłynąć się bez śladu. Jedną z
dobrze zorganizowanych tras ucieczki, nazwanych przez Aaronsa i Loftusa „ratlines”,
czyli „szczurzymi liniami”, zbiegł takSe sam Ante Pavelić, uchodząc słusznej
sprawiedliwości. Sieć przerzutu ludzi zaczynała się w Austrii i przez Triest oraz Wenecję
prowadziła do rzymskiego klasztoru San Girolamo przy via Tomacelli 132.
Tam znajdowała się centrala rozdzielcza, skąd Draganović i ów sekretarz papieSa
Pacellego kierowali całą akcją. Dziesiątki tysięcy ludzi, jak zapewniają Aarons i Loftus,
powołują się na dobrze zorientowanych .świadków, skorzystało z pomocy Watykanu i
uciekło do Ameryki Południowej, Północnej i Australii.
Amerykańskie i angielskie słuSby specjalne bez większych rezultatów czy raczej bez
zaangaSowania tropiły Ante Pavelića. Udało im się jednak ustalić, co następuje: w styczniu
1946 roku opuścił on, prawdopodobnie w przebraniu zakonnika, klasztor w Klagenfurcie. Po
przebyciu Austrii znalazł schronienie w rzymskim kolegium przy via Giacomo Belli.
W maju 1946 roku - o czym wiadomo z poufnych źródeł przebywał po części na
eksterytorialnym terenie Watykanu, po części w rezydencji Castel Gandolfo, gdzie wielekroć
spotykał się z papieskim sekretarzem. Opuścił teren państwa watykańskiego korzystając z
samochodu jednego z urzędników watykańskich, opatrzonego numerami korpusu
dyplomatycznego, co chroniło go przed oczyma słuSb specjalnych. Gdy jednak sekretariat
stanu otrzymał informacje z Londynu, ParySa i Waszyngtonu o bliskim aresztowaniu Ante
Pavelića, do sprawy włączył się ponownie papieski sekretarz, uniemoSliwiając planowaną
akcję.
Dnia 13 września 1947 roku, Pavelić pod nazwiskiem Pablo Aranyos opuścił Włochy, a 6
listopada przybył statkiem do Buenos Aires w Argentynie. Po jego śmierci, która
nastąpiła w Madrycie w roku 1959, ręce spleciono mu - według zeznań naocznych
świadków - róSańcem otrzymanym przezeń od PapieSa Piusa XII tj. Pacellego podczas
pierwszej audiencji w Watykanie.
Umierającemu zbrodniarzowi błogosławieństwo przesłał następca Pacellego(Piusa XII),
kolejny papieS - Giuseppe Roncalli.
JAKA BYLA POSTAWA PAPIEZA JANA PAWLA II WOBEC prymasa ALOJZIJE'A
STEPINACA..??
5
FAKTY NIE KŁAMIĄ, KATOLICKI OBÓZ KONCENTRACYJNY W
JASENOVACU (Chorwacja)
Duchowni katoliccy mordowali ludzi własnymi rękami. Według historyków, aS 953
duchownych katolickich brało czynny udział w rzeziach! Katoliccy księSa i mnisi przewodzili
wielu bandom ustaszowskich morderców, a franciszkański zakonnik Miroslaw Filipowić
został komendantem obozu zagłady w Jasenovacu - bałkańskim Oświęcimiu'. Do
prześladowań kler katolicki nawoływał Chorwatów z ambon. Minister oświaty Budak jawnie
głosił: Część Serbów wybijemy, część wygnamy, a resztę, która musi przyjąć religię
katolicką, włączymy do narodu chorwackiego... Wszystkie nasze poczynania wynikają z
wierności wobec religii i Kościoła katolickiego.
Wymordowali w niewielkiej Chorwacji około 600 tys. Serbów, 60 tys. śydów i 27 tys.
Cyganów. Zburzyli lub ograbili setki cerkwi i klasztorów, w wielu z nich urządzili sale tortur,
uSywając najbardziej wymyślnych narzędzi. Nie oszczędzili
nikogo: kobiet, dzieci ani starców. Furia morderców była tak wściekła, Se zdarzało się, iS
nawet Niemcy rozbrajali oddziały ustaszów, a przeraSeni Włosi ratowali w swojej strefie
cywilów, nawet śydów.
6
Kalendarium Zbrodni Ustasze
· 1934 - w Marsylii, wspólnie z Wewnętrzną Macedońską Organizacją
Rewolucyjną, dokonali zamachu na króla Jugosławii Aleksandra I.
Śmierć ponieśli – król i minister spraw zagranicznych Francji, J.L.
Barthou.
· 1941 - w czasie najazdu Niemiec i ich sojuszników na Jugosławię, Ante
Pavelić proklamował powstanie NiezaleSnego Państwa Chorwackiego
(Nezavisna Država Hrvatska). Liczyło ono ok. 6,3 mln ludności i miało
powierzchnię 92,5 tysięcy km2. W państwie tym, poza Chorwacją,
znalazły się Bośnia i Hercegowina oraz Srem (Syrmia).
· 1941 – 1945 – w okresie II wojny światowej współpracowali z III Rzeszą i
Włochami. Wprowadzili rasistowskie legislacje na wzór ustaw
norymberskich, uznając niektóre mniejszości narodowe jak Serbów,
śydów i Cyganów, za niSsze rasowo od Chorwatów, mających wywodzić
się rzekomo od germańskich Gotów. Ustasze stosowali wobec tych
trzech narodowości politykę eksterminacji, wskutek której zginęło ponad
600 tysięcy prawosławnych Serbów, 60 tysięcy śydów i 26 tysięcy
Cyganów. Tylko w jednym obozie (Jasenovac) zamordowano około 120
tysięcy ludzi. Okrucieństwo Ustaszów przeraSało nawet hitlerowskich
Niemców, którzy - zdarzało się - rozbrajali chorwackie oddziały. Czasami
teS Włosi (sojusznicy) na swoim terytorium pomagali nawet śydom, aby
ci nie wpadli w ręce Ustaszów.
· Dnia 28 kwietnia 1941 roku ustaszowski oddział napadł na kilka
prawosławnych wiosek w rejonie Bjelovaru, uprowadzając 250 osób.
Ofiary musiały wykopać sobie grób, po czym zostały skrępowane
7
drutem i spalone Sywcem. Tego samego dnia przywódca chorwackiego
kleru, arcybiskup Zagrzebia Stepinac wydaje list pasterski, w którym
pisze: „KtóS mógłby nam czynić zarzut z tego, Se jako duszpasterze
podzielamy radość i entuzjazm narodu, wyraSając głęboką
wdzięczność BoSemu majestatowi. Mimo Se aktualne wydarzenia,
tak wielkiej wagi, są bardzo zawikłane, łatwo jednak dostrzec w tym
dziele rękę Boga. Ab domino factum est istud et est mirabile in
oculis nostris. (Przez Pana się to stało, I to jest cudowne w oczach
naszych; psalm 117, 23.). Dlatego usłuchacie naszego apelu i tak
przyczynicie się do zachowania i rozwoju niepodległej Chorwacji.
Znamy tych ludzi, którzy dziś mają w swoich rękach los narodu
chorwackiego, i jesteśmy niezbicie przekonani, iS Kościół będzie
mógł w odrodzonym państwie chorwackim całkiem swobodnie
głosić słuszne pryncypia prawdy i wiecznej sprawiedliwości (…)”.
· Kilka dni później juS w maju 1941 roku w Ostacu wyłapano 331
prawosławnych Serbów. Znów musieli kopać grób dla siebie.
Następnie katoliccy ustasze zarąbali wszystkich siekierami i wrzucili
do dołów. Popa Branko Dobrosavljevicia i jego syna zostawiono na
koniec: rąbiąc dziecko na kawałki kazali ojcu odmawiać modlitwę za
zmarłych. Po tym poddali go straszliwym torturom, wydarli włosy z
głowy i brody, wyłupili oczy i obdarli Sywcem ze skóry. W Mliniąte,
okręgu Glamoč, były członek parlamentu Luka Avramović został po
rzymsku ukrzySowany Sywcem wraz z synem.
· W Banja Luce „podkuto jak konia” 81-letniego prawosławnego biskupa
Platova i zmuszono by chodził z podkowami, aS stracił przytomność.
Później wykłuto mu oczy, przypalono piersi, obcięto nos, uszy, by
wreszcie dobić. Tak wygląda katolickie państwo narodowe, czyste
rasowo i wynaniowo, w wydaniu skrajnej, faszystowskiej prawicy
katolickiej, której nie naleSy mylić z katolikami normalnymi, tymi co
ponoć nawet miłują wrogów swoich.
8
· Dnia 14 maja 1941 roku w Glinie kilkaset prawosławnych Serbów
zapędzono do cerkwi. Do tego kościoła prawosławnego wpadli
ustasze z siekierami i noSami. Ci, którzy nie okazali zaświadczeń o
przejściu na katolicyzm, a miały je dwie osoby zostali w kościele
zarSnięci. „Krwawa łaźnia trwała od godziny 10 wieczorem do 4 rano i
przez osiem następnych dni. Rzeźnicy musieli zmieniać mundury, tak
były przesiąknięte krwią. Znajdowano później wbite na pal
prawosławne dzieci z członkami powykręcanymi od bólu”. Inicjatorami
tego byli minister sprawiedliwości dr Mirko Puk i przeor katolickiego
klasztoru franciszkańskiego w Čuntić, Hermenegildo, a właściwie
Častimir Hermann.
· Po tej masakrze, 18 maja 1941 roku, Ante Pavelić został uroczyście
przyjęty przez papieSa Piusa XII, który w czasie tej audiencji udzielił mu
błogosławieństwa dla dalszego ludobójstwa, czyli budowy państwa
narodowo-katolickiego. Tym samym Watykan wyraził poparcie dla
nowego chorwackiego państwa faszystowskiego. Warto w tym miejscu
wspomnieć, iS Ante Pavelić był wcześniej skazany zaocznie przez sąd
państwowy na karę śmierci za morderstwa, m.in. za zamach na króla
Aleksandra, jednak nie przeszkadzało to papieSowi, jednak, kiedy w roku
1938 przybył do Rzymu oficjalnie polski szef MSZ, Józef Beck, papieS
odmówił mu audiencji, poniewaS miał nieuregulowane kościelnie sprawy
małSeńskie.
· 1943 - Zwierzchnik starokatolickiego kościoła katolickiego w Chorwacji
Ks. Anton Donković zmarł zakatowany w 1943 roku w jednym z
ustaszowskich obozów koncentracyjnych. Zlikwidowano łącznie trzy
małe parafie starokatolików w Chorwacji.
9
· 1945 - w maju komunistyczne oddziały partyzanckie Josipa Broz Tito
połoSyły kres istnieniu faszystowskiego NiezaleSnego Państwa
Chorwackiego. Faszystowscy Ustasze byli odwetowo represjonowani po
1945 roku w Jugosławii, zginęło około 50 tysięcy ich zwolenników,
głównie wykonawców ludobójczych rzezi. Pokazuje to jak mała ilość
osób posiadających władzę potrafi dokonywać ludobójczych rzezi na
duSą skalę.
· Faszystowscy Ustasze w lipcu 1956 roku odtworzyli swoją organizację
na emigracji pod nazwą Chorwacki Ruch Wyzwoleńczy, w oparciu o
diasporę argentyńską, amerykańską, austriacką, niemiecką.
· W latach 60-tych i 70-tych ustasze dokonali kilkunastu zamachów na
dyplomatów jugosłowiańskich - w tym m.in. w marcu 1971 roku w
Sztokholmie zamordowali ambasadora Jugosławii.
· 26 stycznia 1972 - w samolocie jugosłowiańskich linii lotniczych JAT
wybucha bomba, zabijając 27 z 28 osób na pokładzie. Ocalała jakimś
cudem tylko jedna osoba - 22-letnia stewardessa Vesna Vulović, która
przeSyła upadek z 10.160 m.
· Lata 90-te XX wieku - powstanie organizacji odwołujących się do
faszystowskiego ruchu Ustaszy, co było związane z rozpadem, a
następnie wojną domową w Jugosławii. Jeszcze przed wybuchem wojny
wzywali do krwawej rozprawy z ludnością serbską.
10
· 1991-1995 wojna domowa w Bośni i Hercegowinie, obozy
koncentracyjne i mordy to w duSej mierze dzieło odrodzonych ustaszy.
Powtórka z historii.
To, co wyczyniali ustasze była to ślepa furia i szaleństwo. Fotografie tych
zbrodni pokazują zdjęcia kobiet z odciętymi piersiami, wyłupione oczy,
których sam Ante Pavelić był kolekcjonerem, odcięte genitalia, dzieci
wbijane na pal, setki narzędzi zbrodni: noSy, toporów, haków na mięso, itd.
Włosi sfotografowali ustasza, który miał na szyi „naszyjnik" z ludzkich
języków i oczu. Dnia 17 lutego 1942 roku szef Sicherheitspolizei i słuSb
specjalnych, donosi Reichsführerowi SS: "Liczbę prawosławnych, których
Chorwaci wymordowali i przy uSyciu najbardziej sadystycznych metod
zamęczyli na śmierć, trzeba oszacować mniej więcej na 300 tysięcy ludzi.
NaleSy przy tym zauwaSyć, Se Kościół katolicki, ze względu na środki,
jakie stosuje przy nawracaniu, i na swój przymus nawracania, forsował w
ostatnich czasach potworności popełniane przez ustaszów, posługując się
nimi równieS w swoich akcjach nawracania. Faktem jest, Se mieszkający w
Chorwacji Serbowie, którzy przyznali się do Kościoła katolickiego, mogą
nadal Syć nienagabywani. Widać z tego, Se napięcie chorwacko-serbskie
polega w istotnej mierze na walce, jaką Kościół katolicki prowadzi przeciw
Kościołowi prawosławnemu".
11
OSTRZEśENIE: Artykuł zawiera trochę relacji z makabrycznych rzezi
ludobójczych, które dla niektórych osób mogą być wstrząsające jak
scenki z horroru! Jeśli nie uczyli cię w szkole, Se faszyzm był
zbrodniczy moSesz przeSyć lekki lub cięSki szok. Wszystko zaleSy od
stopnia twojej wraSliwości, takSe religijnej. Odradzam czytanie
osobom, które mają tak zwane uraźliwe uczucia religijne, bo mowa tu
takSe o zbrodniach popełnionych w imię wiary religijnej, tyle, Se wiary
moim zdaniem wypaczonej i bardzo źle pojętej...
FASZYZM - Zbrodnicza Ideologia
Foto: Faszystowski KrzyS Matki w Niemczech 1933
Faszyzm, z włoskiego
fascio – wiązka, związek, to skrajny kierunek polityczny powstały po I wojnie światowej,
jako generalnie opozycyjny wobec działalności socjalistów i komunistów. Głoszący hasła
skrajnie nacjonalistyczne, antydemokratyczne i antyliberalne, zmierzający do stworzenia
państwa totalitarnego i monopartyjnego oraz często monoreligijnego. Skupiał w swoich
szeregach nie tylko tzw. warstwy średnie jak średnia burSuazja miejska i wiejska,
drobnomieszczaństwo, drobni kupcy, byli wojskowi, ale takSe najbardziej zacofane grupy
klasy robotniczej zwłaszcza w Niemczech. Faszyzm powstał na podstawie ogólnego
kryzysu kapitalizmu, kiedy wzrost fali rewolucyjnej zagroził bezpośrednio panowaniu
burSuazji, wśród której zarysowała się tendencja do przejścia od form ustrojowych
demokracji parlamentarnej do jawnej dyktatury terrorystycznej. Faszyzm przybierał
specyficzne formy, wynikające ze społeczno-gospodarczej i wyznaniowej struktury danego
kraju. We Włoszech związany głównie z kapitałem finansowym, w Niemczech z
przedstawicielami przemysłu cięSkiego, w Hiszpanii ze sferami feudalno-obszarniczymi.
Poza Niemcami i Włochami faszyzm jako zorganizowana formacja pojawił się w 1933 w
Hiszpanii (Falanga), gdzie po zwycięstwie rebeliantów wojskowych pod dowództwem
12
generała F. Franco, doszedł do władzy. Partie i ruchy faszyzujące pojawiły się w tym czasie
takSe i w innych krajach Europy: w Rumunii (śelazna Gwardia), na Węgrzech
(Złamane Strzały), we Francji (Croix de Feu), w Belgii (reksiści), w Wielkiej Brytanii
(Czarne Koszule), w Polsce (Obóz Narodowo-Radykalny), w Chorwacji (Ustasze).
Grupy katolicko-totalitarne określa się często jako klerykofaszyzm lub katofaszyzm (np.
Front Ojczyźniany w Austrii, 1934–1938), pokrewne mu cechy wykazywał reSim A. Salazara
w Portugalii od 1932 roku. Ruchy faszystowskie były stosunkowo silne takSe w Ameryce
Łacińskiej, np. w Argentynie, Pragwaju czy Chile.
Ideologia faszyzmu nie stanowiła jednolitego systemu światopoglądowego, lecz była
połączeniem róSnych, czasem lekko wykluczających się elementów czerpanych z filozofii
irracjonalistycznych XIX wieku, nacjonalistycznych doktryn solidaryzmu społecznego i
antydemokratycznych teorii socjologicznych, które miały teoretycznie uzasadniać idee
etnocentryzmu, elitaryzmu i rasizmu. Łącząc te elementy ideologowie faszyści
tworzyli całkowicie nierealny pogląd na świat, oparty na micie "misji dziejowej",
wySszości własnego narodu nad wrogiem, sprawcą wszelkiego zła społecznego. Wróg ten w
kaSdym kraju jawił się inaczej, dla faszyzmu włoskiego był to "zgniły liberalizm", dla
faszyzmu niemieckiego "twór Sydowski" (zarówno komunizm, jak i "międzynarodowa
plutokracja"), dla faszyzmu chorwackiego byli to głównie "bracia odłączeni", czyli
wyznawcy prawosławia. Owa misja dziejowa własnego narodu miała uzasadniać pełną
instytucjonalizację Sycia społecznego i całkowite podporządkowanie jednostki interesowi
państwa, mit wroga stanowił uzasadnienie ciągłego terroru państwowego.
W tych warunkach uzasadniony stawał się faszystowski kodeks moralny, głoszący
zasadę bezwzględnej wierności i posłuszeństwa wodzowi, którego wola wyznaczała granice
obowiązujących norm etycznych. Na tym fundamencie niszczenia urojonego
"wroga" rozwijały się idee państwa totalitarnego, prowadzące do utoSsamiania narodu z
państwem, państwa z rządem, rządu z jego szefem, a szefa z wodzem faszystowskim.
Metodę oddziaływania propagandowo- ideologicznego faszyzmu stanowiła demagogia
13
społeczna w najszerszym rozumieniu, podsycając rozczarowanie rządami demokratycznoparlamentarnymi,
niezadowolenie mas ukierunkowano zwykle na antysemityzm i
antykomunizm, odwracając je od prawdziwych przyczyn nędzy i pauperyzacji
społeczeństwa. Faszyści dochodzili do władzy róSnymi drogami, zaleSnie od warunków
wewnętrznych poszczególnych krajów, albo siłą (Hiszpania, Włochy), albo na drodze
legalnego ustanowienia dyktatury (Niemcy). Partie faszystowskie zdobywały silne wpływy
jeszcze przed zdobyciem władzy. Z chwilą jej przejęcia podporządkowywały sobie aparat
państwowy, a ich bojówki tworzyły trzon nowych organów terroru i ucisku. Ustanowienie
dyktatury faszystowskiej w miejsce systemu wielopartyjnego wprowadzało system
monopartyjny, władza wykonawcza i ustawodawcza przechodziła w ręce wodza partii,
którego gabinet stawał się jedynym ośrodkiem dyspozycyjnym. Wszystkie stanowiska
obsadzano faszystami, a organa władzy państwowej podporządkowywano odpowiednim
ogniwom aparatu partyjnego, poddając jego kontroli.
ANTE PAVELIĆ -
Faszystowski Wódz
Ante Pavelić (ur. 14 lipca 1889, zm. 28 grudnia 1959) – chorwacki polityk
faszystowski, przywódca ustaszy, z wykształcenia prawnik. Współorganizator zamachu
(1934), w którym zginęli król Jugosławii Aleksander I i minister spraw zagranicznych
Francji L. Barthou. Szef (poglavnik) Niepodległego Państwa Chorwackiego
(1941-1945), odpowiedzialny za ludobójstwo na Serbach, śydach i Cyganach. Po wojnie
uciekł za granicę. Ante Pavelić urodził się w Bradinie, małej wsi w pobliSu miasta
Hadžići w Bośni i Hercegowinie (wówczas w Austro-Węgrzech). Studiował prawo w
Zagrzebiu i w tym mieście wstąpił do nacjonalistycznej Chorwackiej Partii Prawa. W
1920 roku został członkiem rady miejskiej Zagrzebia. W latach 1927-1929 był posłem do
Skupsztiny (federalnego parlamentu). Sprzeciwiał się dominacji Serbów w Królestwie SHS
14
od 1929 w Jugosławii, choć potrafił negocjować nawet ze swoimi wrogami politycznymi z
Partii Radykalnej.
W roku 1929, po zawieszeniu konstytucji przez Aleksandra I Karadziordziewicia, Pavelić
uciekł do Włoch, gdzie załoSył faszystowską organizację ustaszów. Opowiadał się za
niepodległą, katolicką Chorwacją. Jego kadrowa organizacja była odpowiedzialna za
kilkanaście zamachów bombowych w jugosłowiańskich pociągach oraz wybuch
nieudanego powstania w Velebicie. Paveliciowi pomogło wsparcie logistyczne wrogów
Jugosławii – Włoch, Węgier i Bułgarii oraz najstarszej organizacji terrorystycznej w Europie
– Wewnętrznej Macedońskiej Organizacji Rewolucyjnej WMRO. W 1934 roku
współorganizował wraz z macedońską WMRO zamach w Marsylii, w którym zginęli król
Jugosławii Aleksander I i minister spraw zagranicznych Francji Louis Barthou. Pavelić
otrzymał za to dwa zaoczne wyroki śmierci, we Francji i w Jugosławii. Ante Pavelić kierował
aktami ludobójstwa na terenie Chorwacji pod hasłami przyłączania "braci
odłączonych" czyli wyznawców prawosławia do jedynej prawdziwej, katolickiej wiary.
Odpowiada teS za etniczno-wyznaniowe czystki na śydach i Cyganach (Romach), a takSe
innych mniej licznych ówczesnych mniejszościach wyznaniowych.
Niepodległe Państwo Chorwackie
Kiedy 6 kwietnia 1941 roku państwa Osi najechały na Jugosławię, Ante Pavelić przebywał na
emigracji we Włoszech. Jeszcze przed kapitulacją Jugosławii chorwaccy ustasze utworzyli 10
kwietnia Niepodległe Państwo Chorwackie (NDH), zaleSne od faszystowskich
Niemiec i Włoch. Przywódcą nowego państwa został Ante Pavelić, który 15 kwietnia
przybył do Zagrzebia, a dwa dni później mianował swój pierwszy gabinet. Dnia 25 kwietnia
1941 roku osobistym dekretem zakazał wszelkich publikacji uSywaną przez Serbów
cyrylicą. Polityka Ante Pavelicia zyskała poparcie katolickiego duchowieństwa – prymas
Chorwacji, arcybiskup Alojzije Stepinac oświadczył, Se w przemianach w kraju
dostrzega "rękę Boga". Dnia 18 maja 1941 poglavnik został przyjęty na audiencji w
Watykanie przez papieSa Piusa XII, który udzielił mu błogosławieństwa.
W dniu 6 czerwca 1941 roku Ante Pavelić spotkał się z Adolfem Hitlerem, z którym
omawiał moSliwość wysiedlenia większości Serbów z Chorwacji i zastąpienia ich
Chorwatami i Słoweńcami, mieszkającymi na terenach okupowanych przez III Rzeszę. Do
końca wojny Ante Pavelić realizował swój program wyrugowania z NDH mniejszości
zarówno narodowych, jak i religijnych i stosował wobec nich politykę ludobójstwa.
Jest odpowiedzialny za zbrodnie wojenne, głównie za masowe mordy na
prawosławnych Serbach, śydach i Cyganach. Z jego rozkazu
zamordowano kilkaset tysięcy osób, często stosując takie metody, jak
wyłupywanie oczu, odcinanie kończyn, wyrywanie z ciała jelit i innych
organów. Podcinano gardła specjalnymi noSami, rozbijano głowy młotkami i
prętami. Wiele osób spalono Sywcem. Opisanymi brytalnymi metodami faszystowscy ustasze
mordowali dzieci na oczach rodziców, a dopiero po oprawieniu dzieci mordowali
rodziców.
Ucieczka i Pomoc Kościoła
15
W maju 1945 roku Pavelić uciekł z NDH. Skutecznie ukrywał się, dzięki pomocy kleru
chorwackiego (Krunoslav Draganović) oraz administracji watykańskiej. Najpierw schronił się
w austriackich klasztorach w Bad Ischl i w Sankt Gilgen, a następnie w przebraniu
zakonnika dotarł do Włoch. W maju 1946 roku amerykański kontrwywiad (CIC) wykrył, Se
były poglavnik mieszka "w pobliSu Rzymu, w budynku pod jurysdykcją Watykanu". Ante
Pavelić bywał równieS w Castel Gandolfo, gdzie mieści się letnia rezydencja papieSa.
Zmieniał miejsca pobytu, np. mieszkał na Via Giacomo Venezian w budynku będącym
własnością Kościoła katolickiego, gdzie dzielił pokój ze słynnym bułgarskim terrorystą
Iwanem Michajłowem, z którym w 1934 roku wspólnie organizował zamach na króla
Jugosławii. Gdy wyjeSdSał z domu, korzystał z samochodu z watykańską rejestracją.
Według CIC, Ante Pavelić często spotykał się z watykańskim podsekretarzem stanu
Giovannim Montinim, późniejszym papieSem Pawłem VI.
Jesienią 1947 roku poglavnik Ante Pavelić uciekł z Europy, w czym pomagły mu
fałszywe dokumenty, otrzymane od watykańskiego biskupa Aloisa Hudala. Biskup
Alois Hudal otwarcie przyznawał, Se pomógł wielu nazistowskim
zbrodniarzom, którzy, jego zdaniem, "często byli całkowicie niewinni". W swoich
dziennikach pisał: "dzięki fałszywym dokumentom wielu z nich uratowałem. Mogli się
wymknąć prześladowcom i uciec do szczęśliwszych krajów". - Alois C. Hudal, Römische
Tagebücher. Lebensbeichte eines alten Bischofs, Leopold Stocker 1976, s. 21, cytowane w:
Daniel J. Goldhagen, Niedokończony rozrachunek, Wydawnictwo Sic! 2005, s. 185. Pod
przybranym nazwiskiem jako Pablo Aranyos na pokładzie włoskiego statku dotarł do
faszystowskiej Argentyny. W Buenos Aires w lipcu 1956 roku załoSył skrajnie
antykomunistyczny, skrajnie prawicowy i antyjugosłowiański Chorwacki Ruch
Wyzwoleńczy. W Argentynie mieszkał nie niepokojony do czasu, gdy w kwietniu 1957 roku
został postrzelony w Buenos Aires przez nieznanego sprawcę. Zamach ten przypisuje się
jugosłowiańskim słuSbom bezpieczeństwa UDBA. ZagroSony ekstradycją do Jugosławii,
przeniósł się do Madrytu, gdzie zmarł, opatrzony błogosławieństwem papieSa Jana XXIII.
USTASZE - Religijni Rzeźnicy
Ustasze to potoczne określenie członków chorwackiej skrajnie nacjonalistyczno i
proniemieckiej organizacji terrorystycznej Ustaša (serb.-chorw. Ustaše – powstańcy,
buntownicy). Organizację załoSył 7 stycznia 1929 we Włoszech Ante Pavelić, zbiegły z
Królestwa SHS po objęciu władzy przez króla Aleksandra I. Celem ustaszy była
niepodległość Chorwacji, wyodrębnionej ze zdominowanej przez Serbów Jugosławii, ale
takSe stworzenie państwa narodowo-katolickiego. Działając z terytoriów Włoch, Węgier i
Austrii przeprowadzili wiele katolickich akcji terrorystycznych. Represjonowani po 1945 w
Jugosławii, odtworzyli swoją organizację na emigracji. W latach 60-tych i 70-tych XX wieku
dokonali kilku zamachów na dyplomatów jugosłowiańskich, m.in. w marcu 1971 w
Sztokholmie zamordowali ambasadora Jugosławii. Ustasze pojęcie z serbsko-chorwackiego
ustaše — “powstańcy”, “buntownicy”, to potoczna nazwa członków chorwackiej narodowokatolickiej
tajnej organizacji Ustaša - Hrvatski Oslobodilački Pokret, utworzonej we
Włoszech 7 stycznia 1929 przez Ante Pavelicia, mającej na celu secesję Chorwacji ze
zdominowanej przez Serbów Jugosławii. Ustasze przeprowadzali liczne akcje terrorystyczne,
m.in. w 1934 dokonali zabójstwa króla Jugosławii Aleksandra I w Marsylii. W okresie II
wojny światowej współpracowali z nazistowską III Rzeszą i faszystowskimi Włochami. W
16
roku 1941 Ante Pavelić proklamował powstanie NiezaleSnego Państwa Chorwackiego.
Ustasze brali czynny udział w eksterminacji mniejszości narodowych, religijnych i
komunistów.
Za wiedzą i zgodą Watykanu, jego legata - Josipa Ramiry Marconego oraz arcybiskupa
Zagrzebia - Stepinaca, będącego od roku 1942 duszpasterzem armii ustaszów,
rozpoczęło się przymusowe nawracanie na katolicyzm prawosławnej ludności
serbskiej. W bluźnierczy i haniebny sposób akcję tę nazwano „dziełem boSym”. Od roku
1941 Ante Pavelić i Pius XII regularnie składali sobie świadectwa uprzejmości.
Urzędnicy brytyjskiego ministerstwa spraw zagranicznych, obserwujący coraz częstsze
kontakty przedstawicieli Zagrzebia i Rzymu i oburzeni tym, iS papieS, jako najwySszy biskup
katolicki, przestawał z osławionym terrorystą i mordercą - nazywali go „największym
tchórzem naszego czasu”.
W maju 1943 roku Ante Pavelić poprosił o kolejną audiencję i dowiedział się, Se „ojciec
święty” nie ma nic przeciwko temu, moSe go jednak przyjąć nie jako szefa państwa aby
uniknąć dalszych napięć z zachodnimi aliantami lecz jako osobę prywatną. PapieS Pacelli
ponownie zapewnił faszystowskiego mordercę o swej osobistej przychylności.
Według szacunków zawartych w aktach amerykańskich słuSb specjalnych w owym czasie juS
150 tysięcy prawosławnych Serbów padło ofiarą chorwackiego terroru. Ante
Pavelić pozostawał takSe w ścisłych kontaktach z faszystowskimi przywódcami niemieckimi.
Podczas pewnego spotkania w Berlinie przechwalał się całkowitym rozwiązaniem
kwestii Sydowskiej w swym kraju. O tym, jakich bestialstw dopuszczali się jego
oprawcy, przekonał się pewien włoski reporter wojenny, któremu Ante Pavelić wręczył
wielką miskę wypełnioną czymś przypominającym ostrygi. Na pytanie Włocha chorwacki
führer odpowiedział, Se jest to prezent jego wiernych ustaszów: 40 funtów serbskich
oczu.
Centralny organ ustaszów — „Hrvatski Narod” — podał dnia 5 września 1943 roku, Se Pius
XII przyjął na specjalnej audiencji 110 chorwackich policjantów przebywających na
szkoleniu we Włoszech. Na poSegnanie kaSdy z nich otrzymał od papieSa jakiś upominek
oraz błogosławieństwo. I gdy w roku 1945 faszyści chorwaccy złoSyli wizytę w
Rzymie, Pacelli (papieS) zapewnił ich, Se uSyje całego swego autorytetu, by zapobiec
uwięzieniu Ante Pavelića, którego „uwaSa za dobrego człowieka i dobrego
katolika”. Pewnym jest takSe, Se Andrija Artuković, minister spraw wewnętrznych
Pavelića, wypowiedział takie oto zdanie: „Kierowałem się zasadami moralnymi
Kościoła katolickiego”. Profesor Vladimir Dedijer - jugosłowiański historyk (zm. 1990
r.) przytacza dane, a potwierdzają teS je i inne źródła, z których wynika, iS
zorganizowane bandy Ante Pavelića zamordowały co najmniej 750 tysięcy
Serbów, 60 tysięcy śydów oraz 26 tysięcy Cyganów. To razem 836 tysięcy
zidentyfikowanych i policzonych trupów reSimu ustaszy. Materiał dowodowy obejmuje
zeznania naocznych świadków, pamiętniki i blisko dziewięć tysięcy zdjęć dokumentacji.
Bombami zabijali ustasze i ich duchowni pomocnicy między innymi dzieci, które
najpierw, jeszcze Sywe, wrzucano do masowych grobów. Potem na to wrzucano ich zabitych
rodziców, którzy oglądali egzekucję swoich dzieci i zasypywano. Karabinów i broni
maszynowej uSywali do masowych egzekucji, przeprowadzanych z wyszukanym
17
okrucieństwem. Strzelali w nogi, potem w brzuchy, wreszcie w piersi. Innym narzędziem
mordu były noSe rzeźnickie, którymi przecinano szyje niewinnych ofiar,
odmawiających przyjęcia katolicyzmu. Toporami najczęściej mnisi i Sołnierze
ćwiartowali Cyganów (Romów). Rozcinali Cyganom głowy, brzuchy i klatki
piersiowe. Posługiwali się takSe, starając się nie wzbudzać wiele hałasu i rozgłosu,
siekierami ciesielskimi, uSywając ich do rozłupywania głów, łamania
kręgosłupów i rozcinania arterii. Podczas masowych mordów uSywali ponadto
drewnianych młotków, tak Se uderzane nimi wielokrotnie bezbronne ofiary padały
martwe. Tak zwane „ciche egzekucje” bandy morderców reSimu chorwackiego
wykonywały ze szczególną lubością. Do zabijania dzieci i kobiet stosowały one takSe
Selazne pręty, specjalnie w tym celu produkowane w jednej z fabryk. Bito na oślep w
głowy i tułowia, a takSe tymi prętami gwałcono kobiety ropruwając łona i brzuchy
po ich normalnym wielokrotnym zgwałceniu przez ustaszów. Ludzi chorych i starych
zabijano kilkoma uderzeniami Selaznych młotków. A wszystko za to, Se były prawosławne,
Sydowskie lub cygańskie, za to, Se nie chciały przymusowo się ochrzcić i przejść na
katolicyzm rezygnując ze swej dobroczynnej wiary.
Pewien katolik, franciszkanin o nazwisku Filipović, zwany „szatanem”, ze szczególną pasją
uśmiercał dzieci i chorych, posługując się motyką. Jedna z najstraszliwszych
metod mordowania, słuSąca przedłuSaniu męki ofiar, polegała na deptaniu ofiar i
skakaniu im po brzuchach aS do zmiaSdSenia wątroby i śledziony. TakSe
skórzanymi batami fanatyczni i spragnieni krwi słudzy „świętego” Kościoła
katolickiego chłostali na śmierć „niewierne” dzieci, kobiety i męSczyzn.
Powieszenie było aktem łaski. Te zbrodnicze bandy piekły i paliły ludzi Sywcem jak
za czasów inkwizycji, przybijały ich do drzwi, wyłupywały oczy, rozcinały piersi, wyrywały
języki.
Vladimir Dedijer, który w czasie wojny wyzwoleńczej, prowadzonej przeciw wojskom
okupacyjnym, przebywał w kwaterze armii partyzanckiej dowodzonej przez Józefa Broz Tito,
do swej ksiąSki o Jasenovacu dołączył rejestr zawierający nazwiska 5 arcybiskupów, 17
biskupów, 8 kardynałów, 119 księSy katolickich i 22 franciszkanów. Na liście znajdują się
takSe profesorowie teologii, katecheci, kanonicy, opaci i prałaci. Sześć stron zajmuje spis
rzymskokatolickich zbrodniarzy, odznaczonych orderami za swe „zasługi dla państwa
ustaszów”.
śyczliwość Stolicy Apostolskiej wobec ludobójców trwała nawet po II wojnie światowej.
Jeden z nielicznych, którzy stanęli przed sądem, arcybiskup Zagrzebia, Stepinac,
został skazany, jak informuje wydawca Jasenovaca, na szesnaście lat cięSkich robót.
Watykan zaprotestował przeciwko temu, i to ze skutkiem, gdyS juS po pięciu latach Stepinac
znalazł się na wolności, a nawet otrzymał godność kardynała. śaden z uczestniczących w
morderstwach „duchownych duszpasterzy” nie został przez Rzym pociągnięty do
odpowiedzialności ani ekskomunikowany. Ani frater Filipović, jeden z komendantów
obozu koncentracyjnego w Jasenovacu, ani przyjaciel Pavelića - niejaki Draganović,
teolog chorwacki. O zakresie wpływów Kościoła rzymskiego moSe dać wyobraSenie fakt, iS
owo ludobójstwo właściwie aS do dnia dzisiejszego, do poczatków XXI wieku mogło
pozostać pokryte milczeniem.
18
Po zakończeniu II wojny światowej tenSe sam Draganović, którego ochraniał pewien
duchowny, pracujący w sekretariacie Piusa XII, zorganizował watykańską komisję pomocy
uchodźcom - Commissione Pontificia d'Assistenza. Nie tylko masa chorwackich morderców,
tropionych przez aliantów, ale takSe zbrodniarze wojenni z faszystowskich Niemiec mogli,
korzystając z usług tej organizacji, rozpłynąć się bez śladu. Jedną z dobrze zorganizowanych
tras ucieczki, nazwanych przez Aaronsa i Loftusa „ratlines”, czyli „szczurzymi liniami”,
zbiegł takSe sam Ante Pavelić, uchodząc słusznej sprawiedliwości. Sieć przerzutu ludzi
zaczynała się w Austrii i przez Triest oraz Wenecję prowadziła do rzymskiego klasztoru
San Girolamo przy via Tomacelli 132. Tam znajdowała się centrala rozdzielcza,
skąd Draganović i ów sekretarz papieSa Pacellego kierowali całą akcją. Dziesiątki tysięcy
ludzi, jak zapewniają Aarons i Loftus, powołując się na dobrze zorientowanych świadków,
skorzystało z pomocy Watykanu i uciekło do Ameryki Południowej, Północnej i Australii.
Amerykańskie i angielskie słuSby specjalne bez większych rezultatów czy raczej bez
zaangaSowania tropiły Ante Pavelića. Udało im się jednak ustalić, co następuje: w styczniu
1946 roku opuścił on, prawdopodobnie w przebraniu zakonnika, klasztor w Klagenfurcie. Po
przebyciu Austrii znalazł schronienie w rzymskim kolegium przy via Giacomo Belli. W maju
1946 roku - o czym wiadomo z poufnych źródeł przebywał po części na eksterytorialnym
terenie Watykanu, po części w rezydencji Castel Gandolfo, gdzie wielekroć spotykał się z
papieskim sekretarzem. Opuścił teren państwa watykańskiego korzystając z samochodu
jednego z urzędników watykańskich, opatrzonego numerami korpusu
dyplomatycznego, co chroniło go przed oczyma słuSb specjalnych. Gdy jednak
sekretariat stanu otrzymał informacje z Londynu, ParySa i Waszyngtonu o bliskim
aresztowaniu Ante Pavelića, do sprawy włączył się ponownie papieski sekretarz,
uniemoSliwiając planowaną akcję. Dnia 13 września 1947 roku Pavelić pod nazwiskiem
Pablo Aranyos opuścił Włochy, a 6 listopada przybył statkiem do Buenos Aires w
Argentynie. Po jego śmierci, która nastąpiła w Madrycie w roku 1959, ręce spleciono mu -
według zeznań naocznych świadków - róSańcem otrzymanym przezeń od Pacellego
podczas pierwszej audiencji w Watykanie. Umierającemu zbrodniarzowi błogosławieństwo
przesłał następca Pacellego, kolejny papieS - Giuseppe
19
Roncalli. TRUPY pomordowanych przez ustaszy
nad rzeką Sava...
Kalendarium Zbrodni Ustasze
• 1934 - w Marsylii, wspólnie z Wewnętrzną Macedońską Organizacją Rewolucyjną,
dokonali zamachu na króla Jugosławii Aleksandra I. Śmierć ponieśli – król i minister spraw
zagranicznych Francji, J.L. Barthou.
• 1941 - w czasie najazdu Niemiec i ich sojuszników na Jugosławię, Ante Pavelić
proklamował powstanie NiezaleSnego Państwa Chorwackiego (Nezavisna Država
Hrvatska). Liczyło ono ok. 6,3 mln ludności i miało powierzchnię 92,5 tysięcy km2. W
państwie tym, poza Chorwacją, znalazły się Bośnia i Hercegowina oraz Srem (Syrmia).
• 1941 – 1945 – w okresie II wojny światowej współpracowali z III Rzeszą i Włochami.
Wprowadzili rasistowskie legislacje na wzór ustaw norymberskich, uznając niektóre
mniejszości narodowe jak Serbów, śydów i Cyganów, za niSsze rasowo od Chorwatów,
mających wywodzić się rzekomo od germańskich Gotów. Ustasze stosowali wobec tych
trzech narodowości politykę eksterminacji, wskutek której zginęło ponad 600 tysięcy
prawosławnych Serbów, 60 tysięcy śydów i 26 tysięcy Cyganów. Tylko w jednym obozie
(Jasenovac) zamordowano około 120 tysięcy ludzi. Okrucieństwo Ustaszów przeraSało
nawet hitlerowskich Niemców, którzy - zdarzało się - rozbrajali chorwackie oddziały.
Czasami teS Włosi (sojusznicy) na swoim terytorium pomagali nawet śydom, aby ci nie
wpadli w ręce Ustaszów.
• Dnia 28 kwietnia 1941 roku ustaszowski oddział napadł na kilka prawosławnych
wiosek w rejonie Bjelovaru, uprowadzając 250 osób. Ofiary musiały wykopać sobie grób,
po czym zostały skrępowane drutem i spalone Sywcem. Tego samego dnia przywódca
chorwackiego kleru, arcybiskup Zagrzebia Stepinac wydaje list pasterski, w którym pisze:
„KtóS mógłby nam czynić zarzut z tego, Se jako duszpasterze podzielamy radość i
entuzjazm narodu, wyraSając głęboką wdzięczność BoSemu majestatowi. Mimo Se
aktualne wydarzenia, tak wielkiej wagi, są bardzo zawikłane, łatwo jednak dostrzec w tym
20
dziele rękę Boga. Ab domino factum est istud et est mirabile in oculis nostris. (Przez Pana
się to stało, I to jest cudowne w oczach naszych; psalm 117, 23.). Dlatego usłuchacie
naszego apelu i tak przyczynicie się do zachowania i rozwoju niepodległej Chorwacji.
Znamy tych ludzi, którzy dziś mają w swoich rękach los narodu chorwackiego, i jesteśmy
niezbicie przekonani, iS Kościół będzie mógł w odrodzonym państwie chorwackim całkiem
swobodnie głosić słuszne pryncypia prawdy i wiecznej sprawiedliwości (…)”.
• Kilka dni później juS w maju 1941 roku w Ostacu wyłapano 331 prawosławnych
Serbów. Znów musieli kopać grób dla siebie. Następnie katoliccy ustasze zarąbali
wszystkich siekierami i wrzucili do dołów. Popa Branko Dobrosavljevicia i jego syna
zostawiono na koniec: rąbiąc dziecko na kawałki kazali ojcu odmawiać modlitwę za
zmarłych. Po tym poddali go straszliwym torturom, wydarli włosy z głowy i brody, wyłupili
oczy i obdarli Sywcem ze skóry. W Mliniąte, okręgu Glamoč, były członek parlamentu Luka
Avramović został po rzymsku ukrzySowany Sywcem wraz z synem.
• W Banja Luce „podkuto jak konia” 81-letniego prawosławnego biskupa Platova i
zmuszono by chodził z podkowami, aS stracił przytomność. Później wykłuto mu oczy,
przypalono piersi, obcięto nos, uszy, by wreszcie dobić. Tak wygląda katolickie państwo
narodowe, czyste rasowo i wynaniowo, w wydaniu skrajnej, faszystowskiej prawicy
katolickiej, której nie naleSy mylić z katolikami normalnymi, tymi co ponoć nawet miłują
wrogów swoich.
• Dnia 14 maja 1941 roku w Glinie kilkaset prawosławnych Serbów zapędzono do
cerkwi. Do tego kościoła prawosławnego wpadli ustasze z siekierami i noSami. Ci, którzy
nie okazali zaświadczeń o przejściu na katolicyzm, a miały je dwie osoby zostali w kościele
zarSnięci. „Krwawa łaźnia trwała od godziny 10 wieczorem do 4 rano i przez osiem
następnych dni. Rzeźnicy musieli zmieniać mundury, tak były przesiąknięte krwią.
Znajdowano później wbite na pal prawosławne dzieci z członkami powykręcanymi od
bólu”. Inicjatorami tego byli minister sprawiedliwości dr Mirko Puk i przeor katolickiego
klasztoru franciszkańskiego w Čuntić, Hermenegildo, a właściwie Častimir Hermann.
• Po tej masakrze, 18 maja 1941 roku, Ante Pavelić został uroczyście przyjęty przez
papieSa Piusa XII, który w czasie tej audiencji udzielił mu błogosławieństwa dla dalszego
ludobójstwa, czyli budowy państwa narodowo-katolickiego. Tym samym Watykan wyraził
poparcie dla nowego chorwackiego państwa faszystowskiego. Warto w tym miejscu
wspomnieć, iS Ante Pavelić był wcześniej skazany zaocznie przez sąd państwowy na karę
śmierci za morderstwa, m.in. za zamach na króla Aleksandra, jednak nie przeszkadzało to
papieSowi, jednak, kiedy w roku 1938 przybył do Rzymu oficjalnie polski szef MSZ, Józef
Beck, papieS odmówił mu audiencji, poniewaS miał nieuregulowane kościelnie sprawy
małSeńskie.
• 1943 - Zwierzchnik starokatolickiego kościoła katolickiego w Chorwacji Ks. Anton
Donković zmarł zakatowany w 1943 roku w jednym z ustaszowskich obozów
koncentracyjnych. Zlikwidowano łącznie trzy małe parafie starokatolików w Chorwacji.
• 1945 - w maju komunistyczne oddziały partyzanckie Josipa Broz Tito połoSyły kres
istnieniu faszystowskiego NiezaleSnego Państwa Chorwackiego. Faszystowscy Ustasze
byli odwetowo represjonowani po 1945 roku w Jugosławii, zginęło około 50 tysięcy ich
zwolenników, głównie wykonawców ludobójczych rzezi. Pokazuje to jak mała ilość osób
posiadających władzę potrafi dokonywać ludobójczych rzezi na duSą skalę.
• Faszystowscy Ustasze w lipcu 1956 roku odtworzyli swoją organizację na emigracji
pod nazwą Chorwacki Ruch Wyzwoleńczy, w oparciu o diasporę argentyńską,
amerykańską, austriacką, niemiecką.
21
• W latach 60-tych i 70-tych ustasze dokonali kilkunastu zamachów na dyplomatów
jugosłowiańskich - w tym m.in. w marcu 1971 roku w Sztokholmie zamordowali
ambasadora Jugosławii.
• 26 stycznia 1972 - w samolocie jugosłowiańskich linii lotniczych JAT wybucha
bomba, zabijając 27 z 28 osób na pokładzie. Ocalała jakimś cudem tylko jedna osoba - 22-
letnia stewardessa Vesna Vulović, która przeSyła upadek z 10.160 m.
• Lata 90-te XX wieku - powstanie organizacji odwołujących się do faszystowskiego
ruchu Ustaszy, co było związane z rozpadem, a następnie wojną domową w Jugosławii.
Jeszcze przed wybuchem wojny wzywali do krwawej rozprawy z ludnością serbską.
• 1991-1995 wojna domowa w Bośni i Hercegowinie, obozy koncentracyjne i mordy
to w duSej mierze dzieło odrodzonych ustaszy. Powtórka z historii.
To, co wyczyniali ustasze była to ślepa furia i szaleństwo. Fotografie tych zbrodni
pokazują zdjęcia kobiet z odciętymi piersiami, wyłupione oczy, których sam Ante Pavelić
był kolekcjonerem, odcięte genitalia, dzieci wbijane na pal, setki narzędzi zbrodni: noSy,
toporów, haków na mięso, itd. Włosi sfotografowali ustasza, który miał na szyi „naszyjnik"
z ludzkich języków i oczu. Dnia 17 lutego 1942 roku szef Sicherheitspolizei i słuSb
specjalnych, donosi Reichsführerowi SS: "Liczbę prawosławnych, których Chorwaci
wymordowali i przy uSyciu najbardziej sadystycznych metod zamęczyli na śmierć, trzeba
oszacować mniej więcej na 300 tysięcy ludzi.
NaleSy przy tym zauwaSyć, Se Kościół katolicki, ze względu na środki, jakie stosuje przy
nawracaniu, i na swój przymus nawracania, forsował w ostatnich czasach potworności
popełniane przez ustaszów, posługując się nimi równieS w swoich akcjach nawracania.
Faktem jest, Se mieszkający w Chorwacji Serbowie, którzy przyznali się do Kościoła
katolickiego, mogą nadal Syć nienagabywani. Widać z tego, Se napięcie chorwackoserbskie
polega w istotnej mierze na walce, jaką Kościół katolicki prowadzi przeciw
Kościołowi prawosławnemu".
Niepodległe Państwo Chorwackie
NiezaleSne Państwo Chorwackie (Nezavisna Država Hrvatska - NDH) to państwo
utworzone przez ustaszów w 1941 roku w wyniku zajęcia Królestwa Jugosławii przez siły
państw faszystowskiej Osi i ich sojuszników. Dominującą religią w Chorwacji był
katolicyzm, a ustasze prowadzili politykę eksterminacji ludności niekatolickiej mordując
wszystkich, którzy odmawiali nawrócenia się na katolicyzm. Po klęsce Jugosławii, w
kwietniu 1941 roku, zwycięskie faszystowskie Niemcy i Włochy zezwoliły przywódcy
ustaszów, Ante Paveliciowi, na proklamowanie NiezaleSnego Państwa Chorwackiego. JuS 18
maja 1941 Benito Mussolini pozbawił złudzeń chorwackich polityków, gdy narzucił traktat
rzymski. Włochy miały dominować w Chorwacji, którą dodatkowo pozbawiły jeszcze
części Dalmacji. Państwo to w 1941 roku liczyło około 6,3 mln ludności i zajmowało łączny
obszar 92,5 tysiąca km kwadratowych. W skład nowego państwa, oprócz Chorwacji, weszły
Bośnia i Hercegowina oraz Srem. W kraju nasilił się terror skierowany głównie
przeciwko prawosławnym Serbom oraz śydom i Cyganom. W trakcie masowych
eksterminacji, a na terenie NDH istniały obozy koncentracyjne, w czasie II wojny światowej,
na terenie NDH zginęło blisko 850 tysięcy ludzi z czego prawie 700 tysięcy było Serbami.
Jakieś 350 tysięcy osób w tym 300 tysięcy prawosławnych zginęło w samych obozach
koncentracyjnych. Często ta liczba jest podawana jako liczba ofiar klero-narodowego reSimu
ustaszy, ale jest ona zaniSona, bo nieuwzględnia mordowanych poza obozami
22
koncentracyjnymi (łagrami). W maju 1945 roku oddziały Josipa Broza Tity połoSyły kres
istnieniu zbrodniczego, faszystowskiego, tzw. NiezaleSnego Państwa Chorwackiego.
Foto: Ustasze w dole z zamordowanymi przez siebie trupami...
Chorwacki Ruch Wyzwoleńczy
Chorwacki Ruch Wyzwoleńczy po chorwacku (kroatsku) Hrvatski Oslobodilački
Pokret, HOP to chorwacka emigracyjna organizacja formalnie antykomunistyczna działająca
od 1956 roku. Organizacja powstała w lipcu 1956 roku w Buenos Aires z inicjatywy
przywódców chorwackich ustaszy czyli faszystów na emigracji. Na jej czele stanął zbrodniarz
Ante Pavelić, a w skład kierownictwa weszli Džaferbeg Kulenović, Vjekoslav
Vrančić, Ivica Frković, Ivan Kordić, Stjepan Hefer, Stipe Matijević,
Josip Marković. Wszyscy oni pełnili wysokie stanowiska we władzach NiezaleSnego
Państwa Chorwackiego (NDH) w okresie II wojny światowej, po zakończeniu której zbiegli
na Zachód ścigani za ludobójstwo. Ruch HOP nawiązywał do katolickich tradycji ruchu
ustaszy i NDH, był skrajnie narodowo-katolicki, czyli fazytowski. Był najbadziej radykalną i
morderczą organizacją chorwackiej emigracji. Głosił hasła skrajnie katolickie,
antykomunistyczne, skrajnie prawicowe i antyjugosłowiańskie. Wszedł w skład
Antybolszewickiego Bloku Narodów, w sumie na fali potępienia dla stalinizmu i
jego podobnych do faszymu metod represji.
Chorwacki Ruch Wyzwoleńczy działał głównie w Republice Federalnej Niemiec,
frankistowskiej Hiszpanii, USA, Kanadzie, Australii, Argentynie, Chile, co pokazuje jakie
kraje tolerują faszyzm i swoją polityką popierają ludobójców. Wydawał liczne
pisma, jak "Hrvatska" w Argentynie, "Spremnost" w Australii, "NDH" w Kanadzie, czy
"Hrvatska sloboda" w RFN. Faszystowski HOP prowadził typową działalność
terrorystyczną i bojówkarską, jak podkładanie ładunków wybuchowych pod
jugosłowiańskie instytucje w róSnych państwach, zabicia polityków jugosłowiańskich,
uprowadzenia samolotów itp. Do najbardziej znanych akcji naleSało zabicie w 1971 roku w
Sztokholmie jugosłowiańskiego ambasadora Vladimira Rolovicia oraz wysadzenie w
powietrze w 1972 roku samolotu pasaSerskiego jugosłowiańskich linii lotniczych JAT. W
1991 roku w niepodległej Chorwacji HOP zarejestrował się jako nacjonalistyczna narodowo23
katolicka partia polityczna. Na jej czele stoi neo-faszysta Mirko Brekalo, piewca rzeźniczego
ludobójstwa na innowiercach z czasów Pavelića. Odtąd startuje w kolejnych wyborach
parlamentarnych, mając jednak jak na razie znikome poparcie społeczne.
ALOJZIJE STEPINAC - abp Nicopsis
Alojzije (Alojzy) Kardynał Stepinac (ur. 8 maja 1898 - zm. 10 lutego 1960) - duchowny
katolicki, prymas Chorwacji i błogosławiony katolicki. Arcybiskup Zagrzebia (1937-1960),
wikariusz wojskowy faszystowskiego reSimu ustaszów (1942-1945),
członek parlamentu NDH (1943-1945). W 1946 roku skazany przez sąd w Zagrzebiu na 16
lat więzienia i cięSkich robót za współpracę z ustaszami i współudział w przymusowym
nawracaniu prawosławnych Serbów na katolicyzm oraz ich mordowaniu za odmowę zmiany
wiary. Po pięciu latach zwolniony z więzienia, a karę zamieniono na zakaz opuszczania
parafii w Krašiciu. W 1952 roku został kardynałem. W 1998 roku papieS Jan Paweł II za
udział w ludobójstwie ogłosił go męczennikiem i beatyfikował.
Ksiądz Aloj Stepinac urodził się w chłopskiej rodzinie we wsi Brezarić koło Krašicia w
Chorwacji - wówczas w Austro-Węgrzech. W 1916 roku ukończył gimnazjum w Zagrzebiu.
Brał udział w I wojnie światowej, a tuS przed osiemnastymi urodzinami powołano go do
austro-węgierskiej armii, gdzie na froncie został ranny i spędził pięć miesięcy we włoskiej
niewoli. Po wojnie rozpoczął studia rolnicze na Uniwersytecie w Zagrzebiu, ale po
pierwszym semestrze wrócił na wieś, Seby pomagać ojcu. W 1924 roku wstąpił do
seminarium duchownego, skąd wysłano go do Rzymu, gdzie ukończył filozofię i teologię na
Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. Wyświęcony na księdza w 1930 roku,
sprawował kościelne urzędy w Zagrzebiu. Wyznaczony w 1934 roku na biskupa koadiutora
archidiecezji zagrzebskiej, objął ją trzy lata później, zostając jednym z najmłodszych
arcybiskupów w historii Kościoła.
24
Poparcie Państwa Ustaszów
W dniu 28 marca 1941 roku ksiądz arcybiskup Aloj Stepinac zanotował w swoim dzienniku:
„Chorwaci i Serbowie to dwa światy, jak biegun północny i południowy. Nigdy nie będą w
stanie Syć razem, chyba Se za sprawą boskiego cudu”. O prawosławiu pisał
oszczerczo, Se nie ma w nim „ani moralności, ani zasad, ani prawdy, ani sprawiedliwości,
ani uczciwości”. Dnia 6 kwietnia 1941 roku państwa Osi zaatakowały Jugosławię, która
skapitulowała po dwunastu dniach walk. Biskup Aloj Stepinac poparł utworzone przez
ustaszów Niepodległe Państwo Chorwackie, zaleSne od faszystowskich Niemiec i Włoch.
Nowy faszystowski reSim, na czele którego stał poglavnik Ante Pavelić, deklarował wierność
religii katolickiej i prowadził politykę eksterminacji mniejszości wyznaniowych w celu
stworzenia państwa jednolitego religijnie. Minister religii Mile Budak oświadczył:
„Jedną trzecią Serbów zabijemy, jedną trzecią wypędzimy, jedną
trzecią nawrócimy na katolicyzm”.
Dnia 16 kwietnia 1941 roku Aloj Stepinac złoSył wizytę Ante Paveliciowi, zapisując po niej
w dzienniku, Se nowy przywódca „nie będzie tolerował cerkwi prawosławnej”. Na tej
podstawie arcybiskup ocenił, Se poglavnik jest „szczerym katolikiem”. Dnia 28
kwietnia w kościołach odczytano list arcybiskupa Aloj Stepinaca, wzywający księSy i
wiernych do poparcia nowej faszystowskiej władzy. Kiedy 26 czerwca Ante Pavelić spotkał
się z chorwackim episkopatem, Aloj Stepinac obiecał mu „oddaną i wierną współpracę dla jak
najbardziej promiennej przyszłości naszej ojczyzny”. Równie lojalnej współpracy z ustaszami
Aloj Stepinac wymagał od episkopatu; nakazał teS uroczyste świętowanie rocznicy
proklamowania Niepodległego Państwa Chorwackiego i dnia urodzin Pavelicia. Dnia
6 czerwca 1941 roku zbrodniarz Ante Pavelić otrzymał błogosławieństwo Piusa XII podczas
audiencji w Watykanie. Faszysta Ante Pavelić zapewnił papieSa, Se Naród Chorwacki zawsze
pozostanie wierny „Świętemu Apostołowi Piotrowi i jego następcom”, i Se naród ten,
przepojony prawem Ewangelii „stanie się Państwem BoSym”. - Carlo Falconi, Silence of Pius
XII, Faber 1970, s. 394. Na przykładzie Chorwacji Ustaszy najlepiej moSna się zorientować
jak wygląda budowanie państwa katolicko-narodowego przez rządy ultra-katolickich
polityków naszości pospołu ze skrajnym klerem watykańskim.
Nawracanie na Katolicyzm Przemocą
W dniu 15 maja 1941 roku Katolicki "List", oficjalny organ kurii arcybiskupiej w Zagrzebiu
wspiera ideę „czystki etnicznej”, a okólnik urzędu Aloj Stepinaca uznaje Serbów za
„renegatów Kościoła katolickiego” i akceptuje uSycie przemocy przy
nawracaniu prawosławnych na katolicyzm. Dnia 31 lipca Katolicki "List" domaga
się „przyspieszenia procesu nawracania siłą”. Arcybiskup Aloj Stepinac wiedział zatem o
przemocy towarzyszącej przymusowym konwersjom na katolicyzm, a kontrolowana przez
niego gazeta popierała tę przemoc. Zbrodnie dokonywane na tych, którzy nie chcieli się
nawrócić, przybrały skalę ludobójstwa - w ciągu czterech lat zamordowano w Chorwacji
kilkaset tysięcy osób. W zbrodniach uczestniczyło wielu katolickich duchownych, zwłaszcza
franciszkanów, i były one znane księdzu Aloj Stepinacowi. Katoliccy zakonnicy lub
25
księSa kierowali prawie połową spośród 22 wielkich chorwackich obozów
koncentracyjnych. Dnia 16 lutego 1942 londyńskie radio BBC informowało: „Do
najgorszych okrucieństw dochodzi w diecezji arcybiskupa Zagrzebia
(Stepinaca). Bratnia krew płynie tam strumieniami. Prawosławnych
siłą nawraca się na katolicyzm i nie słychać głosu oburzenia ze strony
hierarchy”. Ponadto ksiądz Aloj Stepinac nie unikał przejmowania własności cerkwi
prawosławnej na rzecz Kościoła katolickiego - wysłał np. specjalną petycję do Ante Pavelicia,
prosząc o przekazanie trapistom serbskiego klasztoru w Orahovicy. Ksiądz Aloj Stepinac
ewidentnie wspierał ludobójstwo i zagrabianie majątku kościoła prawosławnego w
Chorwacji.
Wahania czy Polityka
W kazaniach Aloj Stepinaca po 1942 roku zaczęły pojawiać się rzekomo zawoalowane
protesty przeciwko drastycznym metodom, stosowanym przez ustaszów wobec Serbów,
zwłaszcza jeśli te metody były niezgodne z kościelną doktryną. Arcybiskup podawał w
wątpliwość szczerość masowych nawróceń, dokonywanych pod lufami karabinów. Później
osobiście angaSował się w ochronę wybranych prawosławnych i śydów, co skłoniło Ante
Pavelicia do wysłania tajnej noty do Watykanu z prośbą o usunięcie księdza Aloj Stepinaca z
urzędu. Poglavnik nie stracił jednak całkowicie zaufania do arcybiskupa, bo kiedy w 1945
roku uciekał z kraju, zaproponował duchownemu, by stanął na czele rządu tymczasowego.
Aloj Stepinac odmówił, ale przyjął depozyt ustaszów - archiwa mordów i część zrabowanych
kosztowności. Zachowanie Aloj Stepinaca wynikały z doraźnych potrzeb
kamuflowania swojej faktycznej roli we wspieraniu ludobójstwa i grabieSy wyznawców
religii innych niS katolicka i były wymuszone protestami płynącymi z całego świata
przeciwko zbrodniom katolickiego reSimu narodowo-katolickiego, tzw. "naszości" w
Chorwacji.
Zdaniem niektórych historyków, Aloj Stepinac być moSe wahał się między prywatnymi
protestami a publicznym wspieraniem reSimu Ante Pavelicia, między pochwalaniem jego
celów a kwestionowaniem środków. Z jednej strony legitymizował władzę morderczych
ustaszów, sprawując funkcję ich wikariusza wojskowego, zasiadając w
kontrolowanym przez nich parlamencie i uczestnicząc w państwowych ceremoniach, a z
drugiej strony próbował osłabić konsekwencje swojego poparcia, chroniąc pewną liczbę osób
i namawiając władze, aby łagodniej realizowały swoją politykę. Wszystko to jednak z obawy
o odpowiedzialnośc i krytykę ze strony opinii publicznej i wiedzy o moSliwości przegrania
wojny. Po wojnie do izraelskiego instytutu Yad Vashem wpłynęły dwa spreparowane wnioski
od prywatnych osób z Chorwacji o przyznanie Aloj Stepinacowi tytułu „Sprawiedliwy wśród
Narodów Świata”. Instytut wnioski odrzucił, tłumacząc, Se wyróSnienie nie przysługuje
osobom, które pomagają śydom i jednocześnie utrzymują bliskie związki ze zbrodniczym
reSimem.
Proces i Wyrok
W dniu 17 maja 1945 roku ksiądz arcybiskup Aloj Stepinac został aresztowany przez
władze socjalistycznej Jugosławii. Po dwóch tygodniach został zwolniony, a następnego dnia
26
spotkał się z przywódcą państwa, Josipem Broz Tito. Nie doszło między nimi do Sadnego
porozumienia. Później przez pewien czas rząd w Belgradzie wysyłał prośby do Watykanu o
wycofanie Aloj Stepinaca, ale bez rezultatu. Dnia 18 września 1946 roku arcybiskupa
ponownie aresztowano, a 30 września rozpoczął się jego słuszny proces za zbrodnie.
Historycy raczej nie mają wątpliwości, Se w Jugosławii rządzonej przez socjalistów był to
proces pokazowy, ale zwracają uwagę na zasadność postawionych Stepinacowi zarzutów
– prawdą jest, Se arcybiskup podczas wojny współpracował z ustaszami, Se był
głową krajowego Kościoła katolickiego, którego duchowieństwo angaSowało się
ludobójstwo, Se po wojnie wspierał byłych ustaszów (Križari), przeprowadzających ataki
sabotaSowo-dywersyjne na terenie Jugosławii. Dnia 11 października 1946 roku sąd skazał
Stepinaca na 16 lat więzienia, co jak na charakter zbrodni było i tak łagodnym wyrokiem.
Wypuszczono go po pięciu latach, pod warunkiem, Se wyjedzie do Rzymu albo resztę kary
spędzi w swojej parafii w Krašiciu. Aloj Stepinac wybrał Krašić. W dniu 29 listopada
1952 roku jego nazwisko pojawiło się na liście kardynałów, mianowanych przez
faszystowskiego papieSa Piusa XII, który był przyjacielem Hitlera. W ostatnich latach Sycia
Stepinac przewlekłe chorował.
Rehabilitacja i Beatyfikacja Zbrodniarza
W dniu 14 lutego 1992 roku Aloj Stepinac został symbolicznie
zrehabilitowany przez katolicki parlament niepodległej Chorwacji, co
jednak nie oznaczało uniewinnienia w sensie prawnym. Dnia 3 października
1998 roku Jan Paweł II beatyfikował swojego faszystowskiego kardynała
Aloj Stepinaca podczas wizyty w Mariji Bistricy naraSając się na
powszechną krytykę całego cywilizowanego świata za uświęcanie
zbrodniarza. Ogłaszając beatyfikację papieS powiedział: „Dzięki swojemu
doświadczeniu ludzkiemu i duchowemu błogosławiony Alojzy Stepinac
mógł pozostawić swoim rodakom swoistą busolę, która pozwala im
odnajdywać właściwy kierunek. Jej punkty kardynalne to wiara w Boga,
szacunek dla człowieka, miłość do wszystkich prowadząca do przebaczenia,
jedność z Kościołem kierowanym przez Następcę Piotra”. Światli teolodzy
katoliccy krytykowali papieSa Jana Pawła II za tę kontrowersyjną
beatyfikację, a dzisiaj jest to jeden z powodów poddawania w wątpliwość
beatyfikacji samego Jana Pawła II przez część samej kościelnej hierarchii.
27
Jan Paweł II klęczy przed mauzoleum Stepinaca w Chorwacji
Jugosłowiańska Wojna Domowa 1941-1945
Jugosłowiańska wojna domowa, wojna domowa w Jugosławii w latach 1941-1945. Dnia 16
IV 1941, po 10 dniach walk, Niemcy, poparte przez Włochy, Bułgarię i Węgry, zajęły
Jugosławię. Król Piotr II udał się na emigrację. Terytorium kraju podzielono pomiędz
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Kazik
nowicjusz
Dołączył: 15 Lut 2014
Posty: 61
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna
|
| Wysłany: Czw 23:16, 27 Mar 2014 Temat postu: |
|
|
| Nieświszczuk napisał: | | Kolejny co uważa iż człowiek jest w stanie zabić dawcę życia. Bardzo współczuję |
Człowiek zgrzeszył będąc w ciele, był nim Adam z Ewą i dlatego Bóg powziął plan, i w łonie Miriam która dzięki Bogu, zacieniona przez Jego Ducha, poczęła i narodził się Syn Boży który po chrzcie w Jordanie wystąpił i Bóg pokoju jako gołębica zamieszkał w tym ciele, które zawisło za mnie i za innych na krzyżu, łapiesz?, a potem Bóg Go wzbudził z martwych. Ducha Bożego nie można zabić, ale Jego ciało które jest zapłatą za nasz grzech tak. Nie rozumiesz ?.W Tym ciele mieszkał Bóg i przez całe lata chodził wśród swego żydowskiego ludu a oni Go nie rozpoznali i podali Go na śmierć na krzyżu, ale tak musiało być, bo inaczej ludzie byli by zgubieni. Cała pełnia Bóstwa była w Nim cieleśnie. Kiepsko z twoją wiedzą na temat Biblii dlatego nie rozumiesz, tylko wierzysz wypocinom teologicznym twego pastora w zborze co wierzy w trójcę i w tytuły chrzi zapewne z Mateusza 28:19. Czy wiesz że spirytyści używają formuły Ojca Syna i Ducha Świętego do wywołania duchów, także masoni przy zaprzysiężaniu swoich członków i dawniej Waffen SS kiedy składali przysięgę Hitlerowi, a potem szli i mordowali ludzi. Twoi pasterze ciebie okłamują, dlatego z tych głębokich jednak prostych rzeczy nic nie rozumiesz.
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
wierzący
bywalec
Dołączył: 03 Sty 2014
Posty: 605
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 7 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: lubuskie
Płeć: Mężczyzna
|
| Wysłany: Czw 23:56, 27 Mar 2014 Temat postu: |
|
|
Kazik ty jesteś jakiś zakręcony ty kompletni nie rozumiesz to co twierdzisz, nie myslisz samodzielnie tylko powtarzasz to co usłyszałeś bo jak byś myślał to byś sie zastanowił co kiedy i do kogo piszesz drugi już raz świadkowi zarzucasz najpierw przynależność do KRK potem do zboru protestanckiego co wyznaje trójcę.
Wbij sobie do głowy Nięswieszczuk nie jest ani wyznawcą trójcy a ni KRK!!
Do mnie tez odpisujesz brednie nie czytając dokładnie np tu:
| Kod: | | A jeśli chodzi o słowo ,,Chrystus" czyli namaszczony, to Pan Jezus powiedział w Biblii że w obecnym czasie będzie wielu fałszywych chrystusów, czyli namaszczonych, o którym teraz mówisz |
Ja cytowałem list do koryntian nie douczony ewangelisto Branhama
wybacz za mocne słowa ale chyba tylko w ten sposób zwrócisz uwagę co tu jest napisane.
Post został pochwalony 0 razy
Ostatnio zmieniony przez wierzący dnia Czw 23:56, 27 Mar 2014, w całości zmieniany 1 raz
|
|
| Powrót do góry |
|
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Kazik
nowicjusz
Dołączył: 15 Lut 2014
Posty: 61
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna
|
| Wysłany: Pią 13:03, 28 Mar 2014 Temat postu: |
|
|
| wierzący napisał: | Kazik ty jesteś jakiś zakręcony ty kompletni nie rozumiesz to co twierdzisz, nie myslisz samodzielnie tylko powtarzasz to co usłyszałeś bo jak byś myślał to byś sie zastanowił co kiedy i do kogo piszesz drugi już raz świadkowi zarzucasz najpierw przynależność do KRK potem do zboru protestanckiego co wyznaje trójcę.
Wbij sobie do głowy Nięswieszczuk nie jest ani wyznawcą trójcy a ni KRK!!
Do mnie tez odpisujesz brednie nie czytając dokładnie np tu:
| Kod: | | A jeśli chodzi o słowo ,,Chrystus" czyli namaszczony, to Pan Jezus powiedział w Biblii że w obecnym czasie będzie wielu fałszywych chrystusów, czyli namaszczonych, o którym teraz mówisz |
Ja cytowałem list do koryntian nie douczony ewangelisto Branhama
wybacz za mocne słowa ale chyba tylko w ten sposób zwrócisz uwagę co tu jest napisane. |
Czy nieświszczuk potrzebuje adwokata? i to pseudo-wierzącego? w dodatku jesteś duchowo ślepym biedakiem co nie rozpoznał obiecanego przez Boga na obecny czas proroka Eliasza jak to jest napisane w Malachiasza 3:23,24. Ja się tego nie nauczyłem Bóg mi to objawił. a pseudo-wierzący jak ty, zaraz na ten temat napisze swoją kłamliwą interpretację. A co do nieświszczuka to dobrze że nie jest wyznawcą trójcy, szkoda że tkwi w zboczonym kierunku wiary jakim jest organizacja świadków J. Ja mam świeżego brata w Chrystusie co odrzucił nauczanie świadków J. i został przez nich wykluczony. Ale chwała Bogu on należy do pana. A ty dalej tkwisz w odpadłej denominacji i wierzysz w trójcę co jest nauką przeklętą przez Boga.
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
|
|
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
|
fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
|
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
