www.wiarabiblijna.fora.pl

wierzący

Zgadza sie co do ostatniego postu że Biskup ma być mężem jednej żony ale w jaki sposób?
Ja teraz nie przedstawiam swojego poglądu ale na jaki trafiłem w pismach wczesnych chrześcijan.

Uważali oni że po śmierci partnera lepiej jest nie brać ponownego ślubu, nie zabraniali tego ale ten kto był słuzycielem diakonem czy Biskupem ewangelistą itd. oraz chciał być wpisany na listę wdów (dotyczy sióstr) nie morze ponownie wchodzić w związek.

ciekawe rozumienie słowa jak myślicie?

Marta

wierzący

właśnie o to chodzi że z przełomu II i III wieku tam jeszcze było cos takiego napisane że jak już przeszły młodzieńcze pożądliwości to powinni sie służbie oddać i wymieniali np wdowy modlić sie, pościć bardziej wynikało to że chodziło o osoby starsze

Tekken

Uważam że jedynie interpretacja Ducha Świętego jest jedynie adekwatna z treścią Pisma i przesłaniem jakie niesie.Interpretacje ludzkie doprowadziły do mordowania protestantów, do wojen religijnych [np w Irlandii], i kłótni nie wiodących ku niczemu dobremu. Zrozumienie daje Bóg - instrukcja w liście Jakuba [brata przyrodniego Jezusa].

Servant

Axanna

no bo moja racja jest mojsza, albo cos w ten desen Smile

ambasador

Pytajnik

Czytając Wasze posty nasunęło mi się pytanie, jeśli Duch Święty jest tylko mocą lub energią, to co z mądrością, wiedzą czy miłością Bożą? Moc ma swoją nazwę, a czemu nie ma mądrości świętej, wiedzy świętej i miłości świętej? Tylko jeden z atrybutów Boga doczekał się świętości, a reszta co?

ambasador

Pytajnik

Są to pojedyńcze wzmianki, a mocy (energii) poświęcono znacznie więcej miejsca Smile

jeśli ta moc to wszystko co Bóg czuje (miłość), potrafi (wszechmoc), wie (wiedza), to Bóg jest tą mocą albo jest tylko opakowaniem dla niej. My jesteśmy prochem ziemi w którym to prochu jest duch, analogicznie zapytam czym jest Bóg dla swojego ducha świętego? Była gdzieś mowa o rozlaniu ducha świętego w dniu pięćdziesiątnicy, co dokładnie zostało rozlane? Bóg siebie rozlał całego, czy swoją mądrość/wiedzę/miłość ale on sam nie jest tą mądrością/wiedzą/miłością.

Fenix61- Banicja

Pytajnik

A co z drugim postem mym? Very Happy

my jesteśmy prochem ziemi w który Bóg tchnął (czy też "włożył") ducha, możemy rozróżnić: A) ciało i B) ducha, a kim jest Bóg dla swojego ducha? Co byście wstawili pod A i B?

Pytajnik

Fenix61- Banicja

Pytajnik

Oficjalna strona ŚJ wyjaśnia to tak (pogrubienia moje):

[link widoczny dla zalogowanych]

CZYM JEST „DUCH”

Zobaczmy teraz, w jakich kontekstach występuje w Biblii słowo „duch”. Niektórzy sądzą, że to synonim „duszy”. Ale tak nie jest. Biblia jasno wskazuje, że duch i dusza to zupełnie coś innego. Czym te pojęcia różnią się od siebie?
W odniesieniu do ducha pisarze biblijni używali hebrajskiego wyrazu rúach albo greckiego pneúma. Biblia sama wyjaśnia znaczenie tych terminów. Na przykład w Psalmie 104:29 powiedziano: „Gdy [Jehowo] odbierasz im ducha [ rúach], konają i wracają do swego prochu”. A List Jakuba 2:26 mówi, że „ciało bez ducha [pneúma] jest martwe”. Jak widać, w wersetach tych słowo „duch” odnosi się do czegoś, co sprawia, że ciało żyje. Bez ducha jest ono martwe.Dlatego wyraz rúach bywa oddawany w Biblii nie tylko jako „duch”, ale także jako „siła” — siła życiowa. Zwróćmy choćby uwagę, że w czasach Noego Bóg rzekł: „Sprowadzam potop wód na ziemię, żeby wytracić spod niebios wszelkie ciało, w którym działa siła [ rúach] życiowa” (Rodzaju 6:17; 7:15, 22). A zatem duch to niewidzialna siła, iskra życia, która ożywia wszystkie żyjące stworzenia.
Dusza i duch nie są więc tym samym. Duch jest dla ciała tym, czym na przykład prąd dla radia — pozwala mu funkcjonować. Załóżmy, że masz odbiornik radiowy na baterię. Gdy go włączysz, prąd z baterii uruchamia radio. Bez baterii nie może ono działać. W tym samym celu zwykłe radio trzeba podłączyć do gniazdka. Podobnie duch to siła, która sprawia, że funkcjonuje nasz organizm — siła, która tak jak prąd nie ma żadnych uczuć i nie myśli. Jest bezosobowa. Ale bez tego ducha, czyli siły życiowej, nasze ciało umiera i — jak powiedział psalmista — ‛wraca do swego prochu’.
Na temat śmierci człowieka Księga Kaznodziei 12:7 mówi: „Proch [jego ciało] wraca do ziemi, tak jak był, duch zaś wraca do prawdziwego Boga, który go dał”. Kiedy duch, to jest siła życiowa, uchodzi z człowieka, ciało umiera i wraca do ziemi, skąd pierwotnie zostało wzięte. Natomiast siła życiowa wraca do Boga, Dawcy życia ( Hioba 34:14, 15; Psalm 36:9). Nie oznacza to, że dosłownie wędruje do nieba, lecz że przyszłe życie zmarłej osoby zależy od Jehowy Boga — spoczywa w Jego rękach. Tylko On dzięki swej mocy potrafi przywrócić człowiekowi siłę życiową i wzbudzić go z martwych.
To bardzo pokrzepiające, że właśnie tak postąpi Bóg ze wszystkimi, którzy znajdują się „w grobowcach pamięci” ( Jana 5:28, 29). Gdy Jehowa przystąpi do wskrzeszenia kogoś z martwych, ukształtuje dla niego nowe ciało i ożywi je, dając mu ducha, czyli siłę życiową. Cóż to będzie za cudowna chwila! Jeśli chcesz dowiedzieć się czegoś więcej o biblijnych słowach „dusza” i „duch”, pomocne informacje znajdziesz w broszurze Co się dzieje z człowiekiem po śmierci? i w książce Prowadzenie rozmów na podstawie Pism na stronach od 82 do 86 oraz od 90 do 94 (wydawnictwa Świadków Jehowy).

Według tego tekstu posiadamy tą samą siłę życiową którą otrzymał Adam, z tą tylko różnicą że Adam miał go w sobie przez blisko tysiąc lat, a my przez sto jak sił starczy. Nie wiem co to jest to odrębne, czego Adam nie otrzymał? Otrzymał ciało i odrębnego ducha. A co do Boga, bytu duchowego, duch (Bóg) ma ducha świętego (energię). Nasz duch jest w naszym ciele, a u Boga jego duch jest w jego duchu Smile

równie skomplikowane co Trójca Smile