www.wiarabiblijna.fora.pl

Gość

Roman Brandsteatter, fragment z Kręgu Biblijnego:

33. CZYTANIE PISMA ŚWIĘTEGO Z OŁÓWKIEM W RĘCE

Nie lubię nieskazitelnie czystego egzemplarza Pisma Świętego. Ta czystość jest bowiem dowodem, że księga nie służy swojemu celowi, że stoi bezużytecznie na półce, że jest pustą dekoracją, martwym przedmiotem. Takie martwe Pismo Święte świadczy o martwocie swojego właściciela. Pismo Święte powinno być w miarę podniszczone, w miarę zabrudzone, w miarę postrzępione, ze śladami palców na rogach stronic, zapisane na marginesie drobnym pismem i upstrzone różnokolorowymi podkreśleniami, przypominającymi mosty przerzucone nad przepaściami. Każde takie podkreślenie i każda uwaga zapisana na marginesach księgi, na dole, u góry, po bokach, jest dowodem naszego przenikania w tekst i naszego z nim spoufalenia się, jest jakby podpisem stwierdzającym nasz współudział w zdarzeniach, dziejących się na jej kartach. Nie bójmy się notować na marginesie tej księgi naszych wzruszeń, które przeżywamy podczas jej czytania. Wystarczy notatka złożona z dwóch słów, z jednego słowa albo choćby tylko wykrzyknik, ów wymowny znak stwierdzający rosnącą temperaturę naszych uczuć. Nie bójmy się stawiać znaków zapytania przy tekście, którego nie rozumiemy. I wreszcie nie bójmy się podkreślać ołówkiem albo ujmować w nawiasy tych fragmentów, do których, ze względu na ich piękno wewnętrzne i kształt myśli, pragniemy wielokrotnie powracać. W ten sposób z czasem powstać może mała, ale cenna antologia dla naszego prywatnego użytku, wybór ulubionych biblijnych utworów poetyckich i prozaicznych, do których w każdej chwili możemy sięgnąć bez długiego i żmudnego szukania. I oto nawet nie spostrzeżemy się, jak dzięki naszym podkreśleniom, nawiasom, umownym znakom, uwagom zapisywanym skrupulatnie na kartach Pisma Świętego stanie się ono dziennikiem naszej duszy, zaufanym powiernikiem, którego wtajemniczamy w najtrudniejsze związki łączące nas z Bogiem, ludźmi, ze światem. A gdy po lekturze zamkniemy egzemplarz Pisma Świętego, pobrużdżony naszymi uwagami, o stronicach nieco przybrudzonych od częstego kartkowania, chętnie wrócimy następnego dnia do jego czytania z ołówkiem w ręce, jak do ciekawej rozmowy z mądrym i oddanym przyjacielem, który ma nam wiele do powiedzenia zarówno o sobie, jak i o nas samych. I znowu, otworzywszy Pismo Święte, dalej ciągnąć będziemy przerwaną wczoraj rozmowę.

Axanna

biblie mozna tak "zapaczkac" ze nie pozostanie w niej "zywego miejsca". Co wiecej niektore uwagi sie staja jakby przedawnione, gdyz z czasem juz inaczej sie patrzy na niektore sprawy.

Ja mam w domu kilka ksiag Biblii, ze tak powiem sztuki robocze i te czyste, w bardziej ladnych wydaniach, ktore nie chce zabrudzac. Ale te robocze mimo wszystko sa cenne, zarowno te z pierwszych z przedawnionymi wpisami Smile

Gość

Marta

Ja korzystam z Biblii Warszawskiej lecz mam też inne przekłady. Również PNŚ.
Mam taką malutką BG moją pierwszą otrzymaną w prezencie z dedykacją ponad 40 lat temu.

Axanna

z warszawskiej najchetniej, ale Gdanska tez mi sie podoba, tyle ze mam tylko w necie, ale zawsze warto i ciekawe porownac wersety.

Gość

Ja głównie korzystam z PNŚ, ale też z Tysiąclatki II wydanie (też prezent), Warszawskiej i Gdańskiej (nóweczka Smile

)