www.wiarabiblijna.fora.pl

Gość

„Najstraszniejszą zaś rzeczą jest śmierć, gdyż jest kresem wszystkiego” (Arystoteles)

Jak myślicie: dlaczego człowiek nie chce umierać? Dlaczego boimy się śmierci?

Zapraszam do dyskusji!

ambasador

Życie jest piękne, lecz ja osobiście wolałbym umrzeć gdyż wiem dokąd zmierzam...Wiem że takie wnioski są niepopularne nawet wśród wierzących.

Trzeba być w Chrystusie, a wówczas lęk przed śmiercią będzie rzeczą odległą. Bycie w Jezusie polega na traktowaniu serio Jego obietnic.

Jeśli z Jezusem Chrystusem umarliśmy z nim też żyć będziemy. Trzeba aby to stało się faktem, aby On był w centrum naszego życia.

Kiedyś Jezus pewnej kobiecie zadał takie pytanie. Zadaję też teraz ja Tobie ?

„Rzekł jej Jezus: Jam jest zmartwychwstanie i żywot; kto we mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. A kto żyje i wierzy we mnie, nie umrze na wieki. Czy wierzysz w to?
[J 11;25-26 BW]

Gość

Wierzę. I co Ty na to?

ambasador

Axanna

no to powiem tak. Latwo jest sie zarzekac jak to sie wierzy, jak to lek przed smiercia jest odlegly (kiedy sama smierc odlegla), jak to prosze bardzo moge umrzec itp. kiedy sie siedzi w przytulnym domku i wlasciwie nic nie zagraza. Co innego gdy cie stawia przed piec rozpalony, to tutaj juz nie ma pewnosci, ze mowic bedzie sie tak samo. Piotr tez sie zarzekal, tez kochal Pana a zwatpil i potknal przy mniej drastycznych okolicznosciach jak bycie zwiazanym i popychanym do ognia. Wstyd mu bylo, zalowal i plakal, dlatego nikt nie powinien skladac tego typu deklaracji bez pokrycia, zeby tez potem nie przyszlo sie wstydzic i plakac.

Zas ludzie dosc czesto potykaja sie nawet w blachych sprawach, nie zagrazajacych natychmiastowa smiercia. Zabraknie powodzenia, czy doswiadczenia dotkna i juz sie chwieja, zamiast ufac. Mowie rowniez o sobie, a tez przeciez wierze... Ale jak Pan nie doda sily i pokrzepienia nie zdolni jestesmy do niczego. Ja w kazdym razie w takie deklaracje i bicie sie w piersi nie wierze. Jak sie bedzie doswiadczonym tedy dopiero niech sie deklaruje stosownie do doswiadczenia, a tak to samo przepraszam bleblanie....

ambasador

Marta

Dałeś ambasadorze przykłady odwagi mężów Bożych zapisane w Biblii.
Nie chcę deprecjonować mocy twojej wiary, jednak czy stałeś nad piecem?
Tak chcę mieć taką wiarę jak ci mężowie. Jednak jedyne co w mojej jest mocy przyrzekać to to że będę się modliła o pomoc i wybawienie w podobnej sytuacji.
Zgadzam się z Axanna, mówić i obiecywać jak Piotr może każdy.
Z pokorą podchodzę do śmierci.
Mam staruszków rodziców, pomimo że są ludźmi wierzącymi i wiedzą że odejdą do Pana to wcale nie chcą już umierać.
Jesteśmy ludźmi i nie wierzę że są tacy którzy nie odczuwają żalu zostawiając najbliższych.

ambasador

Axanna

ale nikt nie mowi, ambasadorze, ze modlic sie o wsparcie trzeba dopiero przed szubienica, oczywiscie ze modlimy sie caly czas. Chodzi o to, ze nie masz deklarowac odwagi, poki nie miales okazji ja okazac. Piotr pozniej wytrwal, ale wczesniej sie potknal, mimo ze wlasnie wtedy sie zarzekal ze gotow do ognia.

Marta

Ambasadorze nie znam osoby, która nie chciałaby wytrwać.
Zostawianie modlitwy na ostatnią godzinę nie ma sensu. Axannie i mi nie trzeba tego tłumaczyć.
Nie boimy się śmierci jako takiej bo wiemy komu ufamy.
Tutaj chodzi o śmierć w wyniku prześladowania. Powiem szczerze że wolałabym żebym nie przechodziła takiej próby jak Daniel czy trzech mężów.

ambasador

Rozumiem że deklaracja odwagi według Was jest czymś niewłaściwym. Lecz właśnie jest to jedna z taktyk przeciwnika Bożego i naszego. On wciska w nas poczucie niemocy i obawy. Podczas kiedy Bóg w swoim Słowie zachęca że będzie z nami na każdej drodze, nie opuści i nie zawiedzie. Mówi abyśmy się nie bali lecz tylko wierzyli.

Wszystko zaczyna się od słów, a szczególnie w przypadku gróźb (gdy chodzi o dobre emocje to też). Dlatego nasza postawa w dniach spokojnych powinna być nacechowana pokorą przed Bogiem. A On widząc nasze zaufanie jedynie Jemu, we właściwej chwili pośle pomoc. Tylko musimy polegać do końca na Nim, bez względu co dochodzi do naszych zmysłów. Bo naturalnym odruchem jest szukanie ludzkich metod. Lecz Bóg daje rozeznanie, czasami najzwyklejszy ludzki sposób jest odpowiedni. Gdyż mamy wspaniałą obietnicę zapisaną w [Rz 8;28] „ A wiemy, że Bóg współdziała we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga miłują, to jest z tymi, którzy według postanowienia jego są powołani.”

W chwili ewentualnego zagrożenia życia (nie tylko w wyniku głoszenia Chrystusa) powinniśmy się modlić prosząc Boga o otwarcie oczu, o mądrość.

W Biblii dany mamy przykład jaki powinniśmy mieć stosunek do tego co nas spotyka „ Albowiem jestem tego pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani potęgi niebieskie, ani teraźniejszość, ani przyszłość, ani moce, ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym „ [Rz 8;38-39]

Marta

ambasador

Marta

Axanna